Πυθαγόρειο νηπιαγωγείο, οπαδός του ελευθερία, όχι αναρχία.

Μόνο δωρεάν υλικό και παρουσιάσεις, χωρίς εγγραφή. Σχόλια προαιρετικά αλλά επώνυμα! Απαραίτητη η αγάπη για τη διδασκαλία και τους μικρούς-μεγάλους ανθρώπους.

Καλή πλοήγηση!

Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΕΝΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΕΝΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

23.11.14

Σκέψεις μιας υποψήφιας για αξιολόγηση νηπιαγωγού (Ακούς υπουργέ;)


Σήμερα μπαίνοντας στην φόρμα αξιολόγησης (portfolio) και βλέποντας τις ερωτήσεις που …καλούμαι να απαντήσω ώστε να αξιολογηθώ κι εγώ όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί, ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάποιες σκέψεις μου για τον κύριο Λοβέρδο και τους υπόλοιπους «ιθύνοντες» του Υ.ΠΑΙ.Θ, που «σκέφτηκαν» αυτόν τον τρόπο να με αξιολογήσουν.



Διαβάζοντας τις ερωτήσεις υποθέτω ότι ο βαθμός μου μετά την αξιολόγησή μου θα είναι ίσως «επαρκής» ή ακόμη και «ελλιπής». Εργάζομαι μέσα στην τάξη από τα 20 χρόνια μου, μια και η Σχολή που φοίτησα ήταν διετής και σήμερα είμαι 49 χρονών. Από τα 23 χρόνια υπηρεσίας μου στο Δημόσιο Σχολείο τα 21 ήμουν προϊσταμένη.

Ήμουν «επαρκής» κύριε Λοβέρδο, όταν πρώτη φορά δούλεψα σαν αναπληρώτρια στα Λιμενάρια της Θάσου και με το που πήγα τον Ιανουάριο έκανα μετακόμιση του Νηπιαγωγείου σε ένα σπίτι με μια τουαλέτα (για όλους), χωρίς την βοήθεια κανενός ,χωρίς να έρθει κάποιος και να δει αν αυτός ο χώρος ήταν κατάλληλος για Νηπιαγωγείο (ούτε Σχ.σύμβουλος ούτε Προϊστάμενος);

Ήμουν «επαρκής» όταν κατάφερα να βγάλω άκρη με τα οικονομικά του σχολείου χωρίς να έχω τις ανάλογες γνώσεις(δεν σπούδασα λογιστικά) και χωρίς να με επιμορφώσει κανείς;

Ήμουν «επαρκής» όταν την επόμενη χρονιά με κάλεσαν αναπληρώτρια στον Άγιο Χριστόφορο Νικήσιανης Καβάλας και πήγαινα κάθε μέρα με τον έναν δάσκαλο του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου από τις 7 το πρωί για να ανάψω την ξυλόσομπα και να ζεστάνω έναν χώρο που δεν είχε τίποτα μέσα εκτός από τρία θρανία;

Ήμουν «επαρκής» όταν διορίστηκα την επόμενη χρονιά στην Σάμο και το έμαθα λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία και αναγκάστηκα να πάω με τον άντρα μου (ο οποίος πήρε μετάθεση στο Τμήμα Ασφαλείας Σάμου για να με ακολουθήσει) και δεν είχαμε μια στην τσέπη για την μετακόμιση μας από την Καβάλα όπου ζούσαμε, για τα ενοίκια του νέου σπιτιού μας και για την επιβίωσή μας αφού πληρώθηκα τρεις μήνες μετά;

Ήμουν «επαρκής» όταν μετά από δύο χρόνια στο νησί πήρα απόσπαση και δούλεψα 2 χρόνια στον Άγιο Αθανάσιο Θες/νίκης, 1 χρόνο στα Μάλγαρα, 1 χρόνο στον Δρυμό, 2 χρόνια στο 2ο Χαλάστρας;

Ήμουν «επαρκής» όταν στα Μάλγαρα που πήγα βρήκα αντί για Νηπιαγωγείο μια άδεια αίθουσα γυμναστηρίου του Δημοτικού Σχολείου και το έστησα από την αρχή κάνοντάς το ένα πανέμορφο χώρο;

Ήμουν «επαρκής» όταν μετά από χρόνια αποσπάσεων και ταλαιπωρίας πήρα επιτέλους οργανική στο 1ο Νηπιαγωγείο Χαλάστρας και κουβάλησα έπιπλα από το σπίτι μου για να το οργανώσω (βιβλιοθήκες, τραπεζάκια..) για να γίνει ο χώρος όσο το δυνατόν πιο κατάλληλος για ένα τμήμα 24 παιδιών;

Ήμουν «επαρκής» όταν πολλές φορές έδινα χρήματα από την τσέπη μου για υλικά αφού το σχολείο δεν είχε ποτέ αρκετά ;

Ήμουν «επαρκής» όταν κάποιες φορές έδινα χρήματα από την τσέπη μου για να συμμετέχουν σε εκδρομές ή άλλες εκδηλώσεις παιδιά που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν;

Και πολλά άλλα που θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να γραφτούν και που τα γνωρίζω μόνο εγώ.

Για εσάς βέβαια ίσως να είμαι ελλιπής γιατί δεν έχω κάνει εξομοίωση ,αφού όταν γινόταν, εγώ προσπαθώντας να φέρω στον κόσμο ένα δικό μου παιδί ήμουν σε διαδικασία εξωσωματικών (οχτώ στο σύνολο) για πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να την παρακολουθήσω .Και όταν πια οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις μου το επέτρεψαν ΕΣΕΙΣ σταματήσατε το πρόγραμμα.

Ίσως να είμαι ελλιπής για εσάς γιατί δεν έχω κάνει μεταπτυχιακό, διδακτορικό, διαλέξεις, συγγραφή βιβλίων και δεν ξέρω τρεις ξένες γλώσσες….
Ίσως να είμαι για εσάς ελλιπής γιατί δεν έχω παρακολουθήσει σεμινάρια 30,50,100,400 ωρών αλλά ο φάκελός μου είναι γεμάτος με βεβαιώσεις συμμετοχής από ημερίδες και σεμινάρια μιας ημέρας που ΕΣΕΙΣ οργανώνατε (αλλά τώρα πια δεν έχουν καμία σημασία)…..

Αλλά για ένα πράγμα να είστε σίγουροι :


Για κανένα από τα 600 περίπου παιδιά που πέρασαν από την τάξη μου και από την ζωή μου δεν είμαι ελλιπής. Κι αυτό μου το βεβαιώνει η αγάπη τους και η συγκίνησή τους όταν πολλά από αυτά τα συναντώ(άντρες και γυναίκες πια) μετά από πολλά χρόνια ,τα καλά τους λόγια ,η θερμή αγκαλιά τους..
Αυτή είναι για μένα η μόνη ουσιαστική αξιολόγηση που με εκφράζει και με δικαιώνει σαν εκπαιδευτικό….

Όσο για την δική σας, την θεωρώ ανούσια, υποκριτική, ουτοπική και άδικη….
Και να είστε σίγουροι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εκπαιδευτικών σκέπτονται σαν εμένα… Πόσο λυπηρό αλλά και ανησυχητικό που δεν το βλέπετε…..
Τελικά το μόνο που καταφέρατε είναι εγώ που αγαπώ την δουλειά μου ,γίνομαι ευτυχισμένη μέσα σε μια τάξη με μικρούς μαθητές και πιστεύω πως έχω να δώσω πολλά ακόμη, να ονειρεύομαι την συνταξιοδότηση.

Και πραγματικά θα ήθελα να ξέρω πόσο «επαρκείς» είστε όλοι εσείς που αποφασίζετε για μας χωρίς εμάς, αν και δεν έχετε αξιολογηθεί ΠΟΤΕ και θεωρείτε τους εαυτούς σας ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.

fb Μαρίας Δαλκίδου


22.11.14

Πρωτοφανής η δυναμική αντίδραση των Νηπιαγωγών ενάντια στην Αξιολόγηση



Είναι πρωτοφανής η αποφασιστικότητα των Προϊσταμένων των Νηπιαγωγείων στη Ελλάδα και η μαζική δυναμική αντίδρασή τους ενάντια στην αξιολόγησή τους !

Σε κάποια σημεία της Ελλάδας ξεκίνησε η προαξιολογική περίοδος και οι Προισταμένες των Νηπιαγωγείων καλούνται από Διευθυντές και Συμβούλους για να αξιολογηθούν. Οι ίδιες/οι με πρωτοφανή δυναμισμό αλλά και αγανάκτηση για το κατηγοριοποιημένο σχολείο που καλούνται να υπηρετήσουν, αρνούνται να παρουσιαστούν, δηλώνουν συμμετοχή στην απεργία- αποχή της ΔΟΕ και με τη βοήθεια των συλλόγων τους κάνουν στάσεις εργασίας όπου και όταν χρειαστεί.

Σας παραθέτουμε τα πρώτα ενδεικτικά στοιχεία από διάφορες περιοχές όπου ξεκίνησαν οι διαδικασίες αξιολόγησης


Ακύρωση συναντήσεων αξιολόγησης:

Έβρος : αποχή 100% των Προϊσταμένων Νηπιαγωγείων

Σέρρες: σε σύνολο 120 Προϊσταμένων Νηπιαγωγείων δήλωσαν αποχή οι 118

Σκύδρα: αποχή 100%

Πάτρα: αποχή 99%

Αγρίνιο: αποχή 100%

Ικαρία: ομόφωνη απόφαση συμμετοχής στην απεργία-αποχή και μη υλοποίηση κανενός βήματος της αξιολογικής διαδικασίας.

Χίος –Σάμος : συμμετοχή στην απεργία-αποχή και καταγγελία της Σχολικής Συμβούλου Νηπιαγωγών της 47ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας (Χίου, Σάμου) για ενέργειες σχετικές με αξιολόγηση

Κρήτη: η συντριπτική πλειοψηφία των προϊσταμένων δήλωσαν συμμετοχή στην απεργία-αποχή

Φθιώτιδα :καθολική συμμετοχή στην απεργία-αποχή από κάθε δραστηριότητα σχετική με την αξιολόγηση

Ξάνθη: καθολική αποχή από τα προγραμματισμένα σεμινάρια για την αξιολόγηση

Επίσης :Τα 22 από τα 26 Νηπιαγωγεία της Καλλιθέας δεν συμμετέχουν σε καμία διαδικασία της αξιολόγησης.

Στον Σύλλογο Κορινθίας 10 Προϊστάμενες Νηπιαγωγείων έχουν δηλώσει ότιδεν συμμετέχουν σε καμία διαδικασία ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ και συμμετέχουν στην απεργία – αποχή της ΔΟΕ, 2 από αυτές δήλωσαν μάλιστα στον Σύλλογο πρόθεση παραίτησης.

Στον Σύλλογο Ανατ. Αττικής «Κώστας Σωτηρίου» 16 προϊσταμένες Νηπιαγωγείων υπέγραψαν δήλωση συμμετοχής τους στην απεργία – αποχήαπό κάθε διαδικασία αξιολόγησης και άρνησης να καταθέσουν ατομικό φάκελο και13 προϊσταμένες από αυτές δήλωσαν ότι καταθέτουν την πρόθεση παραίτησής τους από προϊσταμένες στον σύλλογο και στη ΔΟΕ

Οι ειδήμονες της αξιολόγησης έκαναν το μεγάλο λάθος.

Πίστεψαν ότι οι Προϊσταμένες –οι οποίες είναι 1000 περίπου περισσότερες από τους Διευθυντές Δημοτικών- θα είναι ο εύκολος στόχος που θα τις χρησιμοποιήσουν ως δούρειο ίππο για να εφαρμόσουν την αξιολόγηση πετυχαίνοντας μεγάλα ποσοστά συμμετοχής.

Και αποφάσισαν να μας αιφνιδιάσουν!

Και αιφνιδιάστηκαν αυτοί!

Συνάδελφοι : Η ευθύνη είναι ατομική και συλλογική

Τολμάμε να αναμετρηθούμε με το φόβο και δίνουμε το παρόν σε κάθε συλλογική διαδικασία.

Υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο και Δωρεάν Νηπιαγωγείο.

Λέμε ΟΧΙ στην αξιολόγηση

Το Συντονιστικό Νηπιαγωγών και 16 Σύλλογοι Π.Ε. καλούν τις/τους νηπιαγωγούς την Κυριακή 23/11, στις 10.00, στο Ξενοδοχείο Polis Grand Hotel (Πατησίων 19 και Βεραντζέρου 10, Ομόνοια) για να οργανώσουμε τη δράση μας ενάντια στην αξιολόγηση

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ
www.nipiagogoi.gr

13.11.14

Ανοιχτή Επιστολή παραίτησης της συν. Αλεξάνδρας Χαρβάλου στον υπουργό Παιδείας


Πέμπτη, 13 Νοεμβρίου 2014



Κύριε Υπουργέ,
σίγουρα γνωρίζετε (ή θα έπρεπε) το διασυρμό που υπέστη το 6ο Δημ. Σχ. Αγ. Παρασκευής από ένα δικομανή γονέα αναφορικά με το ποσό των 2,20 ευρώ που χάθηκαν από μία τάξη, αφού έγινε γνωστό στο χώρο της εκπαίδευσης.

Σίγουρα θα γνωρίζετε για τις ΕΔΕ που υπέστη το διδακτικό προσωπικό του ίδιου σχολείου και που συνεχίζει να καλείται σε ψυχοφθόρες καταθέσεις για επουσιώδεις καταγγελίες.

Θα γνωρίζετε ότι τέθηκε σε αργία εδώ και 8 μήνες συνάδελφος για «αναξιοπρεπή συμπεριφορά» από τον αμερόληπτο Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης όπου η εξουσία του ξεπερνά πλέον και το roi soleil αφού ειδικεύτηκε και σε αμιγώς παιδαγωγικά θέματα.

Θα γνωρίζετε για τη μετακίνηση μου σε άλλο σχολείο παρά το πρώτο αθωωτικό πόρισμα (με έμμεσο εκβιασμό ότι θα τεθεί σε αργία όλο το διδακτικό προσωπικό από το ΓΕΔΔ) αλλά και την υπόθαλψη της υπαίτιας και αδαούς δ/ντριας για την οποία εκκρεμούν πολλές καταγγελίες και παρά όλα αυτά βρίσκεται στο απυρόβλητο και όπου θα βρίσκεται απ’ ότι φαίνεται.

Θα γνωρίζετε εντέλει ότι ένας ολόκληρος μηχανισμός ασχολείται εδώ και 10 μήνες γιατί χάθηκαν 2,20 ευρώ από μία τάξη!

Σίγουρα θα γνωρίζετε τις κινήσεις επί του θέματος του Περιφερειακού Δ/ντή Εκπαίδευσης που εσείς έχετε τοποθετήσει σε αυτή την τόσο ιδιαίτερη θέση και που λογικά θα έπρεπε να διαθέτει υψηλά προσόντα και κοινωνική ευθύνη, να προλαμβάνει καταστάσεις και να τις σταματάει εν τη γενέσει τους, να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα πριν διασύρει επαγγελματίες και ευσυνείδητους εκπαιδευτικούς σε πειθαρχικές διαδικασίες, να προστατεύει τον κλάδο…

Κύριε Υπουργέ,
καλούμαστε να διαμορφώσουμε ευρωπαίους πολίτες με πλήρη συνείδηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών τους, με δημοκρατικές αντιλήψεις, με αξίες , με ιδανικά, με όραμα ζωής, με αξιοπρέπεια και σεβασμό στη ζωή.
Καλούμαστε να διαχειριζόμαστε όλες τα προβλήματα που προκύπτουν από τη σημερινή συγκυρία έχοντας πάντα ως γνώμονα το καλό των παιδιών μας.
Καλούμαστε εκτός από παιδαγωγοί και εκπαιδευτικοί να είμαστε γονείς, ψυχολόγοι, γιατροί, ευέλικτοι σε κάθε ειδική περίπτωση.
Καλούμαστε να εκπονήσουμε προγράμματα περιβαλλοντικά, πολιτιστικά, αγωγής υγείας.
Καλούμαστε να μεταγλωττίζουμε, να επεξεργαζόμαστε και να προσαρμόζουμε την ύλη των βιβλίων του δημοτικού ανάλογα με τις μαθησιακές ανάγκες της τάξης και το νοητικό επίπεδο της κάθε ηλικίας, σύμφωνα με την επιστημονική και εμπειρική κατάρτιση μας.
Καλούμαστε να διδάσκουμε σε τμήματα με 27-28 μαθητές προς το παρόν, στα έξυπνα ΕΑΕΠ(ΕΣΠΑ) σχολεία τα οποία επανδρώνονται με ειδικότητες λίγο μετά τα Χριστούγεννα, με παράλληλη στήριξη, για τον ευαίσθητο χώρο των μαθητών με ειδικές ανάγκες, επιλεκτική και πολύ συχνά ανύπαρκτη και με τμήματα ένταξης που τείνουν να καταργηθούν(όσα δεν έχουν ήδη καταργηθεί).
Και τώρα, τα κοινωνικά σχολεία, άλλη μια καινοτόμος μεταρρύθμιση!
Κύριε Υπουργέ,
νιώθω βαθιά απογοήτευση, θλίψη και δυσαρέσκεια.
Παραιτούμαι από την υπηρεσία μετά από 25 χρόνια αφοσίωσης, επαγγελματισμού, προσφοράς και πραγματικής αγάπης για το επάγγελμα.
Παραιτούμαι στην πιο παραγωγική εκπαιδευτική στιγμή της ζωής μου. Παραιτούμαι όχι γατί το θέλω, αλλά γιατί δε μπορώ.
Παραιτούμαι γιατί η αξιοπρέπειά μου δε μου επιτρέπει να διασύρεται το όνομά μου και η επαγγελματική μου υπόληψη, να προσβάλλεται η προσωπικότητα μου ως εκπαιδευτικού και ως πολίτη.
Παραιτούμαι γιατί δεν υπάρχει καμία προστασία από την υπηρεσία αντιθέτως θέτει σε επικινδυνότητα τους συνεργάτες της.
Παραιτούμαι γιατί το προφίλ του σημερινού δάσκαλου πρέπει να είναι φοβισμένο, ανελεύθερο, ετοιμοπόλεμο σε τυχόν ανθρωποφαγικές διώξεις και να διαθέτει επάρκεια άνω του 15%!!!.
Παραιτούμαι γιατί η παιδεία πεθαίνει σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή της ελληνικής ιστορίας.
Παραιτούμαι γιατί ζω στην Ευρώπη του 2014, θεωρώ τον εαυτό μου ευρωπαία πολίτη, αγωνίζομαι για τα αυτονόητα παραδειγματίζοντας τα παιδιά μου και τους μαθητές μου, και, δεν ανέχομαι την αναξιοκρατία, την αδικία, την αδιαφάνεια, την ανευθυνότητα και τη μικροπολιτική προσωπικών συμφερόντων.
Παίξτε μπάλα, κ. Υπουργέ, στο «κοινωνικό» σχολείο!
Δώστε ανώτερες θέσεις στους αξιολογημένους της παρεούλας σας…
Αλεξ. Χαρβάλου
εκπαιδευτικός ΠΕ70

Ευχαριστώ θερμά για τη συμπαράστασή τους , το Σύλλογο Διδασκόντων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αγ. Παρασκευής, το σύλλογο Γονέων Αγίας Παρασκευής, την Ένωση Γονέων Αγ. Παρασκευής, το Σύλλογο μας “Ο Περικλής”, την οικογένειά μου, τους σχολικούς συμβούλους που ανέλαβαν τις ΕΔΕ μου και τον Άρειο Πάγο.


ΠΗΓΗ

8.11.14

ΓΑΪΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1

Και φέτος σκοπεύω να δουλέψω την επέτειο του Πολυτεχνείου μέσα από την τέχνη του Γαΐτη (παλαιότερες προσεγγίσεις για το Γαΐτη εδώ και συνολικά για το Πολυτεχνείο εδώ). Επίσης θέλω λίγο να το δούμε και από την πλευρά του καταπιεστή και όχι μόνο του καταπιεζόμενου με στόχο την αύξηση της ενσυναίσθησης των παιδιών.








16.10.14

Ανοιχτή επιστολή προς την Δημοτική Σύμβουλο Σαρρηγεωργίου Θεανώ και μέλος της Σχολικής Επιτροπής Α/θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Σάμου

Αξιότιμη κυρία Σαρρηγεωργίου, 
αν και αντιπροσωπεύετε το Πυθαγόρειο στη Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας  Εκπαίδευσης Δήμου Σάμου, προφανώς γνωρίζετε ελάχιστα για τα προβλήματα και τις ανάγκες των εκεί σχολικών μονάδων. 
Συγκεκριμένα, από όσο γνωρίζω ποτέ δεν επισκεφθήκατε το Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου, ούτε γνωρίζετε τα προβλήματα κτιριακής αλλά και υλικοτεχνικής δομής που αντιμετωπίζουμε.

Τις προηγούμενες μέρες υποβλήθηκε στη Σχολική επιτροπή αίτημα από το Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου για την αποδοχή της δωρεάς από το ίδρυμα Μποδοσάκη, ενός υπολογιστή, ενός πολυμηχανήματος και ενός προτζέκτορα. Όπως διάβασα στο έγγραφο που λάβαμε (και καλούμαστε να κοινοποιήσουμε στο ίδρυμα Μποδοσάκη, για να μπορέσουμε να λάβουμε τη δωρεά) ήσασταν η μόνη που δεν συμφώνησε με την αποδοχή (κι έχετε κάθε δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου σας) αλλά κυρίως αφήσατε με τα λεγόμενά σας να φανεί ότι ζητιανεύουμε  και κυρίως ρωτήσατε, "ποιος ήταν αυτός που ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία" την οποία κανονικά θα έπρεπε να φροντίζει το κράτος. 

Δεν διαφωνώ μαζί σας, και φυσικά θα έπρεπε να μας παρέχει πολλά πράγματα το κράτος από τη στιγμή που μας φορολογεί. Όμως σας διαβεβαιώ πως αν δεν υπήρχε η φιλανθρωπία (κατά Paulo Freire o ορισμός) δε θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας με αξιοπρέπεια τόσα χρόνια. Αν δεν ήταν η κυρία Λίτσα Δήμα το 2007 και η "Αλλατίνη", ίσως ακόμα να μην είχαμε καν υπολογιστή. Αν δεν ήταν το Νηπιαγωγείο Χώρας να μας παραχωρήσει τον επιπλέον υπολογιστή του δεν θα κάναμε πρόγραμμα Τ.Π.Ε. στο Νηπιαγωγείο. Αν δεν ήταν ο κύριος Δελώνης να μας παραχωρεί κάποιες χρονιές το δικό του υπολογιστή, δε θα είχαμε γωνιά υπολογιστή. Αν δεν ήταν δεκάδες άλλοι συγχωριανοί μας, (γονείς και μη) να προσφέρουν ό,τι δεν χρειάζονται στο Νηπιαγωγείο, μπορεί να μην είχαμε κάποια έπιπλα, ρούχα για το χώρο μεταμφίεσης, βιβλία για τη γωνιά της βιβλιοθήκης και ένα σωρό άλλα. Ακόμα και εμείς οι νηπιαγωγοί βάζουμε συνήθως και από την τσέπη μας για να γίνονται αξιόλογα προγράμματα στο νηπιαγωγείο μας. Σε ένα σχολείο, πάντα κάτι μπορεί να χρειαστεί κι αυτό να είναι μια χειρωνακτική προσφορά ή έστω το ενδιαφέρον ενός δημοτικού συμβούλου, ανεξαρτήτου κόμματος.

Εσείς, πού ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν ήρθατε στο χώρο μας από το 2001 που βρίσκομαι συνειδητά στο Πυθαγόρειο κι ας μην είμαι από εδώ;

Σας απαντώ λοιπόν πως εγώ ήμουν αυτή που με τη βοήθεια συναδέλφων bloggers έψαξα και κινητοποίησα τη συγκεκριμένη κίνηση και η προϊσταμένη μου με στήριξε και έκανε όλα τα διαδικαστικά. Εγώ "ζητιάνεψα" κι αν χρειαστεί, για το καλό του σχολείου μου θα "ξαναζητιανέψω". Σας προτείνω να διαβάσετε, ή να ξαναδιαβάσετε την "Αγωγή του καταπιεζόμενου" του Paulo Freire, και να μην γίνεστε καταπιεστής του καταπιεστής σας αλλά απελευθερωτής. Σας ζητώ όμως όχι  να απελευθερώσετε εμένα και το νηπιαγωγείο μου αλλά τον ίδιο σας τον εαυτό. Κι αφήστε εμάς να κάνουμε τη δουλειά μας όπως γνωρίζουμε καλύτερα. 




Κι αφού δεν είστε μέρος της λύσης, μη γίνεστε  τουλάχιστον μέρος του προβλήματος.

Με εκτίμηση,
Μαρία Χατζηπαναγιώτου
Νηπιαγωγός Πυθαγορείου


18.10.13

ΑΜΕΑ - ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ- ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ...

Η συζήτηση ξεκίνησε σήμερα με το βιβλίο του Ανδρικόπουλου: "Δυο παπούτσια με καρότσι". Δυστυχώς το χωριό μας αλλά και το νησί μας γενικότερα δε φημίζεται για την προσβασιμότητά του. Είχαμε πολλά να πούμε και να σκεφτούμε.



Με ενοχλεί τρομερά όταν παρκάρουν όπου βρουν, μπλοκάροντας τα πεζοδρόμια, την προσβασιμότητά τους αλλά και τις αναπηρικές θέσεις. Εμπνεύστηκα από τα γνωστά αυτοκόλλητα των streetpanthers (είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου θέλω) κι είπα να αντιδράσουμε κι εμείς στο νηπιαγωγείο σε αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, με το δικό μας τρόπο. 

Έτσι κι εγώ έφτιαξα τα παρακάτω φύλλα που θα πάρουν τα παιδιά στο σπίτι κι αν θέλουν και το κρίνουν σωστό θα μπορούν να τα κόψουν και να τα αφήσουν (όχι κολλήσουν) σε παρόμοια κατάσταση.



Έφτιαξα κι ένα αφισσάκι και 2 φύλλα εργασίας, ένα πιο εύκολο κι ένα λίγο πιο δύσκολο, αναλόγως την ηλικία και την εποχή που  κάνουμε το θέμα.





Ένα πετυχημένο φύλλο εργασίας όσον αφορά την προσβασιμότητα έχει και η Μυρτώ στα προσχολικά. Επίσης στο Περί νηπιαγωγών  η Μαρίνα έχει μια εξαιρετική ανάρτηση με το "Η Αργυρώ γελάει", πάνω στο οποίο η Τάνια έφτιαξε φύλλα εργασίας.



24.9.13

ΚΑΨΤΕ ΤΙΣ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥΣ!

Τα τελευταία 13 χρόνια  δουλεύω στο Πυθαγόρειο. 

ΦΤΑΙΩ:
  • που όσα κτίρια και να πήγαμε δεν ήταν κατάλληλα
  • φταίω γιατί στο κτίριο που είμαστε τώρα (χωρίς να το έχω  διαλέξει) πλημμυρίζουμε όποτε βρέχει
  • φταίω που στο επόμενο που θέλουν να μας πάνε δεν θεωρείται κατάλληλο από κάποιους γονείς
  • φταίω που τόσο καιρό δεν έχουμε μετακομίσει
  • φταίω που έχασε ο δήμος τα μισά λεφτά της χρηματοδότησης για τις εργασίες στο νέο κτίριο
  • φταίω που θα έχουμε παλι πρόβλημα με τη θέρμανση, οπότε φταίω και για την υγρασία στο χώρο
  • φταίω που τόσα χρόνια πριν δε δούλευε το ολοήμερο
  • φταίω που δουλεύει το ολοήμερο αλλά κληρώθηκαν προνήπια και έμειναν εκτός
  • φταίω που κάποια προνήπια πάνε παιδικό και πληρώνουν σύτισση
  • φταίω που το ολοήμερο δε σχολάει στις 2, όπως βολεύει
  • φταίω που το νηπιαγωγείο δεν είναι ολονύκτιο και δεν τα κρατάω και το βράδυ
  • φταίω που αντιμετωπίζω ώς ίσα τα παιδάκια που οι γονείς τους πληρώνουν φόρους με τα "άλλα", που οι γονείς τους δεν πληρώνουν φόρους
  • φταίω γιατί κάνω πολλά στο σχολείο και κουράζονται
  • φταίω γιατί δεν κάνω πολλά στο σχολείο και δεν μαθαίνουν τίποτα
  • φταίω γιατί παλιά ζητούσα υλικά 
  • φταίω γιατί φέτος δεν ζήτησα υλικά και τι πράγματα θα κάνουμε
  • φταίω γιατί ζητάω να τρώνε υγιεινά στο σχολείο και δεν έχουν συνηθίσει
  • φταίω που δεν είμαι αρκετά αυστηρή όσον αφορά την υγιεινή διατροφή στο σχολείο και τα άλλα παιδιά ζηλεύουν
  • φταίω που δεν έχουμε τρίτη συνάδελφο στο σχολείο
  • φταίω που έχουν κλείσει 5 νηπιαγωγεία στο νησί
  • φταίω γιατί δε βγάζω τα παιδιά διάλειμμα όταν εχει νερά η αυλή και γλιστράει
  • φταίω γιατί βγάζω τα παιδιά διάλειμμα όταν έχει νερά η αυλή και γλιστράει
  • φταίω γιατί κάνω γιορτή με εκπαιδευτικό περιεχόμενο
  • φταίω γιατί κάνω γιορτή χωρίς εκπαιδευτικό περιεχόμενο και κουράζονται τα παιδιά
  • φταίω γιατί είμαι προϊσταμένη
  • φταίω κι ας παραιτήθηκα από προϊσταμένη φέτος
  • φταίω γιατί είμαι τεμπέλα εκπαιδευτικός και απεργώ
  • φταίω γιατί δεν αγωνίζομαι για το σχολείο και δεν απεργώ
  • φταίω γιατί υπολειτουργεί το ελληνικό σχολείο
  • φταίω για την τρύπα του όζοντος
  • και νομίζω πως τελικά φταίω και για το προπατορικό αμάρτημα, μια που δεν μπορεί, η Εύα που εξηπάτησε τον Αδάμ θα ήταν νηπιαγωγός, δασκάλα ή καθηγήτρια! 

Προτείνω λοιπόν, όπως καίμε τον Ιούδα το Πάσχα, να κάψουμε τις νηπιαγωγούς στη μέση της πλατείας και έτσι πια να μην έχουμε κανένα πρόβλημα στο χωριό αλλά και πανελληνίως, γιατί δεν μπορεί, εμείς φταίμε και για την οικονομική κρίση!

Μια σκέψη μόνο, παραφράζοντας τον Καβάφη: "...και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τους βαρβάρους; Ήταν αυτοί μια κάποια λύση...".


26.1.13

ΒΡΑΒΕΙΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΙΚΗΣ ΜΟΥΡΛΙΑΣ!

Επειδή νιώθω θλίψη και απογοήτευση με διάφορα που συμβαίνουν στο νηπιαγωγείο μου (άσχετα μαθημάτων), με το κτιριακό, με τη θέρμανση, με τα ανόητα κουτσομπολιά του μικρού χωριού (συμβουλή στις νεότερες: αν μπορείτε, ποτέ μη μένετε εκεί που δουλεύετε!) αποφάσισα να αντιδράσω δημιουργικά!
Θα κάνω απονομή βραβείων νηπιαγωγικής μούρλιας, ως ένδειξη στήριξης σε όλες τις συναδέρφους αλλά κυρίως σε εκείνες που τολμούν να εκτίθενται με λίγη δόση δημιουργικής τρέλας! 
Αυτό λοιπόν το βραβείο το απονέμω στις εξής συναδέλφους, χωρίς ιδιαίτερη σειρά:
  • Στη Σέβα http://sevarosenew.blogspot.gr/ γιατί τολμά να ντύνεται πιγκουίνος (και όχι μόνο) μέσα στην τάξη.
  • Στην Αριάδνη  http://edonipiagogeio.blogspot.gr με την περούκα της.
  • Στη Δέσποινα που ντύνεται πειρατής για να κάνουν παιχνίδι θησαυρού http://blogs.sch.gr/nipchoras/ 
  • Στη Μυρτώ http://pro-sxolika.blogspot.gr/ γιατί δε φοβάται να τα πει και να υποστηρίξει τις θέσεις μας.
  • Στην Αναστασία Β. από Χίο, γιατί στο Διδασκαλείο Ρόδου στην παρουσίαση εργασίας στην κοινωνιολογία ντύθηκε Berstein (εγώ Labov).
  •  Στην Κική http://haroumenesfatsoules.blogspot.gr/ για την τρελή της όρεξη (ειδικά με τους πιγκουίνους!!)
  • Στην Κατερίνα http://paixnidokamomataa.blogspot.gr/  που παίζει και συμμετέχει με τα παιδιά της.
  • Στη Στέλλα στο Μαλαγάρι, που παρά τους ψύλλους στο νηπιαγωγείο, ντύνεται Τουρτούρι  και τους κάνει όμορφα πράγματα
  • Και σε όλες τις συναδέλφους, που κατά καιρούς προσπαθούν να τους τσακίσουν το ηθικό!!! Κρατάτε γερά!
Μοιράστε το κορίτσια! Ελάτε να στηρίξουμε η μία την άλλη, γιατί κανείς δε μπορεί να το κάνει καλύτερα από εμάς!
 

15.11.12

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΪΤΗΣ

  • Αφού ασχοληθήκαμε με την ποίηση ξαναγυρίσαμε στη γνωριμία μας με τους ζωγράφους. Με αφορμή το Πολυτεχνείο διάλεξα έναν πίνακα του Γιάννη Γαΐτη, τον οποίο ζωγράφισε το 1967 και λέγεται η "δολοφονία της ειρήνης". Συζητήσαμε για τον πίνακα. Οι συμβολισμοί ξεκάθαροι.
  • Φτιάξαμε τον πίνακα ομαδικά σε μεγάλο παζλ (με την τεχνική της αφίσας).
 
  • Ο Πολύφημος μας θύμισε πάλι τον δικτάτορα που διατάζει.
 

  • Είδαμε κι άλλους πίνακες του Γαΐτη σχετικούς ή μη με τη δικτατορία. Συζητήσαμε γι' αυτούς και ψάξαμε να βρούμε τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν πίνακα του Γαΐτη. Η απάντηση: τα ανθρωπάκια! Μάλιστα ένα νήπιο θυμήθηκε το γλυπτό "Μαζικές μεταφορές" που είχαμε δει όταν αναφερθήκαμε στην εθνική γλυπτοθήκη με αφορμή τον Χαλεπά. (βλ. http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8.html και http://www.youtube.com/watch?v=MDcukl46hRs.
  • Παρατηρήσαμε τη σωματική τους στάση. Είναι άκαμπτη, συνήθως είναι στο πλάι, άλλοτε μπροστά κι άλλοτε με γυρισμένη την πλάτη. Τη μιμηθήκαμε.
  • Παρατηρήσαμε τη διαφορά απεικόνισης αντρών και γυναικών, τα χρώματα που επιλέγει ο ζωγράφος, τον τρόπο που είναι ντυμένα τα ανθρωπάκια και φανταστήκαμε που μπορεί να μένουν.  
  • Έκαναν το γνωστό πλέον σε αυτά φύλλο εργασίας με μεγάλη ευκολία, αφού έχουν εξοικειωθεί.
  • Έπαιξαν με τους πίνακες ως παζλ (μάλιστα στο δεύτερο ένα νήπιο παρατήρησε ότι είναι μια κομμένη ελληνική σημαία!).
  • Έκαναν εικαστικές παρεμβάσεις σε αυτούς, όπως είδαν σε κάποιους από τους πίνακες.
 
 
  • Τέλος, φτιάξαμε την Ελλάδα με τα αρχαία, τα νησιά, τα δελφίνια και τα καλά και κακά ανθρωπάκια του Γαΐτη.
 



13.11.12

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΕΛΥΤΗΣ "ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ"

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου  ασχοληθήκαμε φέτος με δύο αγαπημένα μελοποιημένα (από τον Θεοδωράκη) ποιήματα: α) "Ένα το χελιδόνι" του Ελύτη, β) "Κουβέντα με ένα λουλούδι" του Ρίτσου.
ΕΛΥΤΗΣ - ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ


  • Έτσι λοιπόν τα παιδιά δεν άκουσαν ούτε το ποίημα, ούτε το τραγούδι στην αρχή. 
  • Αντίθετα τράβηξαν από ένα κουτί εικόνες-λέξεις παρμένες από το ποίημα "Ένα το χελιδόνι" και έκαναν τις δικές τους προτάσεις - σχέσεις ώστε να βγει ένα δικό τους ποίημα.  
 
  • Το κατέγραψα μπροστά τους και τα παιδιά το εικονοποίησαν. (Φωτογραφίες και φύλλα εργασίας στο τέλος).
  • Μου άρεσε τόσο πολύ το αποτέλεσμα που το έκανα κολάζ σε μεγάλο χαρτόνι. Τα παιδιά το διακόσμησαν.
  •  Επειδή είδα ότι το αναπαρήγαγαν προφορικά, βρήκα την ευκαιρία κι έφτιαξα κινητές καρτέλες ώστε να μπορούν να τις βρίσκουν και να τις ταυτολογούν στις ελεύθερες δραστηριότητες, στη γωνιά της ανάγνωσης.
  • Έπειτα τους πρότεινα να ακούσουν τι έγραψε ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης με τις ίδιες λέξεις. 
  • Ακούνε το ποίημα και μετά το τραγούδι. Μαθαίνουμε το τραγούδι για τη γιορτή και παρακολουθούμε απόσπασμα από συναυλία του Θεοδωράκη με αυτό το τραγούδι στη διεύθυνση: http://www.youtube.com/watch?v=_QVbC0ZeKu4
  • Το συγκρίνουμε με το δικό τους: τι λέει εκείνο, σε τι αναφέρεται του Ελύτη. Συζητάμε  για το δεύτερο και κάνουμε αναγωγές στον πόλεμο του 1940 και στο Πολυτεχνείο (το "Άξιον Εστί" δε γράφτηκε για το Πολυτεχνείο αλλά έχει συνδεθεί έντονα με αυτό).
  •  Ο στόχος ήταν και να τα δραματοποιήσουμε αλλά δεν προλάβαμε.

Όσον αφορά γενικότερα το Πολυτεχνείο, χρησιμοποίησα το βιβλίο με φωτογραφικό υλικό του Γιάννη Φάτση, εκδόσεις Καστανιώτης.
  • Με αφορμή τη φωτογραφία των φοιτητών στην ταράτσα με τη λέξη "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" κάναμε τα εξής:
  • γράψαμε το δικό μας σύνθημα. (π.χ. "Τρέχουμε για να μη μας σκοτώσουν!"
  •  Τους μοίρασα σε 2 ομάδες και η καθεμιά έπρεπε να συνθέσει τη λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.


  • Διαβάσαμε την υπέροχη "Κυρά Δημοκρατία" και κάναμε τα  φύλλα εργασίας.

 ΑΛΛΕΣ  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κι άλλες αναρτήσεις που αυτή τη στιγμή δε βρήκα ή δε θυμάμαι. Γίνονται υπέροχα πράγματα στον πλανήτη του Νηπιαγωγείου!


21.10.12

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Μια ιδέα που μου ήρθε ψάχνοντας υλικό για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου (εκτός από τις πολύ όμορφες και συγκινητικές προτάσεις των περισσότερων συναδέλφων) είναι η ταινία "Το ξυπόλητο τάγμα", του 1954 του Γκρεγκ Τάλλας. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία 160 παιδιών.
Φυσικά δε μιλάω για ολόκληρη την ταινία αλλά για ένα μικρό απόσπασμα που ανακάλυψα στο διαδίκτυο και σκοπεύω να το δείξω σαν ερέθισμα προς συζήτηση με τα παιδιά. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν περισσότερο  με ένα άλλο παιδί παρά με έναν ενήλικα. Γι' αυτό και θα τους το δείξω. Μπορείτε να το βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:

ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ - YouTube

 

 

20.10.12

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Σας παρουσιάζω τα αγαπημένα μου βιβλία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Τα βάζω με σειρά προτίμησης. Ειδικά το πρώτο είναι ιδιαίτερα εύχρηστο  και έχω δει πολλή θετική αντίδραση από τα παιδιά γιατί είναι απλό και κατανοητό.

1. "Οι μεγάλοι παίζουν τον πόλεμο. Γιατί;" του Νικολάι Πόποφ σε μετάφραση των Κριεζή-Γαϊτάνου, εκδόσεις ΑΜΜΟΣ.

2. "Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο" των Ροντάρι - Πεφ, εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ.

3. "Ο εχθρός" των Καλί - Μπλοκ, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ. Το συγκεκριμένο είναι λίγο δύσκολο αλλά μπορούμε να το επεξεργαστούμε μέσα στην τάξη.


4. "Φαντάσου την ειρήνη" του Βλαντιμίρ Ραντούνσκι για τη UNICEF, εκδόσεις ΝΙΚΑΣ



 5. "Η βόμβα και ο στρατηγός" των Έκο - Καρμί, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Αυτό δεν το έχω δουλέψει ακόμα στο σχολείο αλλά σκοπεύω να το δοκιμάσω φέτος να δω πως θα πάει.




2.5.12

Πειράματα Ελευθερίας στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου


«Ελεύθερη δράση είναι μόνο η δράση που μ’ αυτήν ο άνθρωπος αλλάζει τον κόσμο και τον εαυτό του.» (Φρέιρε, 1977, σ.169). «Η παιδαγωγική επέμβαση ή λειτουργεί ως όργανο για να διευκολύνει την αφομοίωση της νέας γενιάς μέσα στη λογική του τρέχοντος συστήματος και στην προσαρμογή σ’ αυτό, ή γίνεται «άσκηση ελευθερίας»».(Γέρου, Φρέιρε, 1976, σ. 17).
Στόχος αυτής της παρουσίασης είναι να δείξουμε πως μπορεί να εφαρμοστεί η κατά Φρέιρε προβληματίζουσα εκπαίδευση στο Νηπιαγωγείο βασισμένη στα έργα και τις εκπαιδευτικές προτάσεις των Πάουλο Φρέιρε, Αουγκούστο Μποάλ και Λάκη Κουρετζή.


Η παρουσίαση αυτή απαρτίζεται από:
·         σύντομη παρουσίαση της πρακτικής του θεάτρου του καταπιεσμένου του Μποάλ όπως εφαρμόστηκε από την Ομάδα Αντικαταπιεστικών Θεατρικών Δρώμενων του Κέντρου Ψυχοκοινωνικών Προσεγγίσεων
·     παρουσίαση της εφαρμογής των στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου τα σχολικά έτη 2002-2003 και 2005-2006  


Η θεωρία του Φρέιρε είναι πολύ ενδιαφέρουσα όμως πιο ενδιαφέρουσα είναι η εφαρμογή της στη σύγχρονη παιδαγωγική πραγματικότητα. Εδώ συνδράμουν ο Augusto Boal  με το «θέατρο του καταπιεσμένου», ο Λάκης Κουρετζής με το «θεατρικό παιχνίδι» και ο Moreno με το «ψυχόδραμα» και το “role-playing”.

 
Μία πρόταση λοιπόν, την οποία εφαρμόσαμε (από το 1996 έως το 1999) με την Ομάδα θεατρικών αντικαταπιεστικών δρώμενων  του Κέντρου Ψυχοκοινωνικών Προσεγγίσεων, υπό την εκπαίδευση και εμψύχωση της κυρίας Έρσης  Ζαράγκαλη,  είναι η εξής:
  • Επιλέγαμε μία καταπίεση που μας ενδιέφερε όπως: Α.Μ.Ε.Α., HIV, μετανάστες, ουσιοεξάρτηση, Γ’ ηλικία κι άλλα.
  • Μιλούσαμε για τα όποια βιώματά μας σε σχέση με το θέμα που επιλέξαμε.
  • Καλούσαμε απλούς ανθρώπους, φορείς ή ειδικούς να μας επισκεφθούν και να μας μιλήσουν, να μας ενημερώσουν, να μας εκπαιδεύσουν. Έτσι είχαμε την τύχη να γνωριστούμε με πολλούς πολιτικούς και οικονομικούς μετανάστες (τούρκους, κούρδους, σύριους, αλβανούς κ.ά.) στη «Γέφυρα», πολιτιστικό στέκι των λαών της Ανατολής και στο βιβλιοπωλείο Adebaran. Βρεθήκαμε με τα παιδιά από τη «Στροφή», μας μίλησαν η κ. Μαλικιώση-Λοΐζου  (Γ’ ηλικία), η κ. Λία Καζαλόττι (ναρκωτικά), ο κ. Λύο Καλοβυρνάς (Κέντρο Ζωής και Έμπνευσης, HIV), η κ. Ειρήνη Ζαχαρά (Τηλεκέντρο, Α.Μ.Ε.Α) και πολλοί άλλοι. Το σημαντικό είναι ότι όλα αυτά τα δρώντα πρόσωπα μας μίλησαν και για προσωπικά τους βιώματα.
  • Η θεατρική ομάδα αντικαταπιεστικών δρώμενων ξαναβρίσκονταν και καλούνταν να παίξει και να αυτοσχεδιάσει  πάνω σε οποιαδήποτε βιώματα καταπίεσης που άκουσε ή έζησε. Στις πρόβες όλοι πέρναγαν  από όλους τους ρόλους, και του καταπιεστή και του καταπιεζόμενου αλλά και του θεατή που καλείται να μπει μέσα στο δρώμενο (τη δεύτερη φορά που παίζεται) και να λύσει την καταπίεση ή να αλλάξει ό,τι δεν του άρεσε.
  • Στη συνέχεια η ομάδα πήγαινε σε διάφορους χώρους, είτε αυτούς τα μέλη των οποίων είχαμε καλέσει (όπως: το Στέκι των μεταναστών, Στροφή, Κέντρο Ζωής και Έμπνευσης κ.ά.), στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ του Δήμου Βύρωνα αλλά και στο δικό μας χώρο, και παίζαμε τα θεατρικά δρώμενα. Τα παρουσιάζαμε δύο φορές. Τη δεύτερη φορά οι θεατές έπαυαν να είναι θεατές και όποιος ήθελε, όποια στιγμή ήθελε σταματούσε τη δράση, έβγαζε έξω τον «ηθοποιό» και έπαιρνε το ρόλο του κι άλλαζε όλη την πλοκή.
  • Στο τέλος υπήρχε συζήτηση με το τους θεατές για τα βιώματα, τους προβληματισμούς ή τις διαφωνίες τους.
 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ
            Έχοντας στις προσωπικές μας αποσκευές τη θεωρία, την εμπειρία και τον πλούτο  του θεάτρου του καταπιεσμένου, την εμπειρία σεμιναρίων Θεατρικού Παιχνιδιού με τον Λάκη Κουρετζή, αλλά και τη λαχτάρα για προβληματίζουσα εκπαίδευση δοκιμάσαμε  να εφαρμόσουμε ψήγματα αυτών των βιωμάτων στα νήπια.

Α. ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2003-2004
            Με θέμα τη φωτιά και το δάσος προσκαλέσαμε στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου το Σύλλογο Εθελοντών Πυροσβεστών Πυθαγορείου (Σ.Ε.Π.Π.) να μας μιλήσει και να μας ενημερώσει για τη δασοπυρόσβεση. Με νωπές ακόμα τις μνήμες των ενηλίκων από τις πυρκαγιές του 2000 (που έκαναν μεγάλες καταστροφές στο νησί) τα παιδιά είχαν και από το σπίτι τους ακούσματα βιωμάτων, συγγενείς ή γνωστούς που συμμετείχαν  στις κατασβέσεις και τα οποία είχαμε συζητήσει στην τάξη.
        
             Μετά την επίσκεψη του Σ.Ε.Π.Π., τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα. Σ’ ένα καταιγισμό ιδεών του πώς να ευχαριστήσουμε τους εθελοντές αρχίσαμε να συζητάμε για τα συναισθήματα των πυροσβεστών. Συνεχίσαμε για τα συναισθήματα των ζώων που έχαναν τη φωλιά τους, για τα λουλούδια και τα δέντρα που καίγονταν αλλά και τα συναισθήματα του εμπρηστή (με δική μας ερώτηση το τελευταίο). Εννοείται πως ήταν ο κακός της υπόθεσης στην αρχή. Δοκιμάσαμε λοιπόν, σε πρωτόγονη μορφή το «θέατρο των συναισθημάτων» (δική μας ορολογία), με στόχο να κατανοήσουμε κάποια συναισθήματα. Όλα τα παιδιά πέρασαν από όλους τους ρόλους. Ακόμα και του εμπρηστή. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ενσυναίσθηση. Μπήκαν στη θέση του άλλου. Ειδικά ο εμπρηστής από κακός μετατράπηκε σε απρόσεκτος κι απερίσκεπτος. Και τα ζώα από «θύματα» μετατράπηκαν σε υπερασπιστές του χώρου τους.
            Τελικά όλη αυτή η προσπάθεια παρουσιάστηκε προς τιμήν  του Σ.Ε.Π.Π. αντί για χριστουγεννιάτικη γιορτή, με μία γκεστ εμφάνιση του Αϊ Βασίλη στο φλεγόμενο δάσος και με τον ποπό του να παίρνει φωτιά.
            Έκτοτε τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, που σήμερα πηγαίνουν στην Α’ γυμνασίου, δείχνουν μία ιδιαίτερη ευαισθησία για το περιβάλλον κι αυτό  φαίνεται από τη συμμετοχή τους σε αναδασώσεις και καθαρισμούς παραλιών που οργανώνει ο Σ.Ε.Π.Π. αλλά και στο ίδιο το παιδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης που διαθέτει ο Σύλλογος.


 
Β. ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2005-2006

            Ταυτότητα, αυτοεκτίμηση και συναισθήματα, τα δουλεύουμε κάθε χρόνο στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου. Αυτή τη χρονιά επιπλέον συμμετείχαμε και σε μία σύμπραξη με άλλα εννέα νηπιαγωγεία του νομού Σάμου με θέμα τα συναισθήματα και τίτλο «Μοιράζομαι άρα υπάρχω», με την υποστήριξη του τμήματος Αγωγής Υγείας του Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σάμου και του «Φάρου», κέντρου πρόληψης κατά των ναρκωτικών (υπό την αιγίδα του Ο.ΚΑ.ΝΑ.).
            Χρησιμοποιήσαμε το «θέατρο των συναισθημάτων» ως μία από τις μεθόδους προσέγγισης του θέματος. Απομονώνοντας ένα συναίσθημα τη φορά, μοιραζόμασταν βιώματα και εμπειρίες, σχολικές και εξωσχολικές. Τα παιδιά χωρίζονταν σε τριάδες, αργότερα σε τετράδες και στο τέλος σε πεντάδες (22 νήπια) και καλούνταν να παρουσιάσουν όποιο βίωμα ήθελαν κάνοντας μόνα τους αυτοσχεδιασμούς και πειραματιζόμενα όλα με την έκφραση του συγκεκριμένου συναισθήματος (εννοείται ότι προηγούνταν πολλές ασκήσεις έκφρασης και θεατρικού παιχνιδιού). Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν κι άρχισαν να δίνουν ιδέες για θέματα, για συναισθήματα, για το στήσιμο μιας αυλαίας, για το πώς μπορούμε να μοιραστούμε όλο αυτό που ζούσαμε με άλλους, να τους μάθουμε πώς να μην καταπιέζουν συναισθήματα, πώς να εκτονώνονται και πώς να τα εκφράζουν. Και η πρόταση ήρθε! «Να το πούμε στους γονείς! Πώς να το πούμε στους γονείς; Να τους δείξουμε το θέατρο. Εντάξει αλλά τι θα μάθουν έτσι; Να τους μάθουμε για τα συναισθήματα. Να τους τα ζωγραφίσουμε… να τους βάλουμε να τα ζωγραφίσουν, … να τους κάνουμε μάθημα!» Κι έτσι γεννήθηκε  το «σχολείο γονέων», ένα μονοήμερο εργαστήρι όπου τα παιδιά έγιναν δάσκαλοι και οι γονείς μαθητές.
  • Μετά από ψηφοφορία τα παιδιά αποφάσισαν πως και οι γονείς μπορούν να κάτσουν κάτω όπως αυτά.
  • Αρνήθηκαν τις φωτογραφικές μηχανές που σιχαίνονται να τα τυφλώνουν την ώρα που παρουσιάζουν κάτι (τα παρακάλεσα για τη μία μηχανή μόνο ώστε να έχουμε ντοκουμέντα και μία μόνο κάμερα, και τα δύο πολύ διακριτικά).
  • Τα παιδιά προετοίμαζαν το εργαστήρι τους περίπου ένα μήνα. Έφτιαξαν και τετράδια για τους γονείς τους και αστέρια επιβράβευσης. Βρήκαν λιτά σκηνικά και αξεσουάρ για τα δρώμενα και τους ρόλους τους. Η δική μας η θέση και στάση ήταν κυρίως υποστηρικτική, διευκολυντική  και εμψυχωτική.


  • Τα παιδιά μετά από δική τους διαλογή παρουσίασαν, η κάθε ομάδα, από ένα δρώμενο με συγκεκριμένο συναίσθημα στους μαθητές τους, που κλήθηκαν να κάτσουν φρόνιμοι.
  • Όταν ολοκληρωνόταν το δρώμενο, η κάθε ομάδα ήταν υπεύθυνη να μιλήσει με τους γονείς και να τους απευθύνει ερωτήσεις του τύπου: «Πες μου μια φορά που ένιωσες αυτό το συναίσθημα», «Πώς το έδειξες;» κι άλλα. Σημείωση: Καθαρά για τη συναισθηματική προστασία όλων των συμμετεχόντων  και κυρίως των παιδιών, η μόνη παρέμβαση που κάναμε εξαρχής ήταν ότι απαγορευόταν οι γονείς να αναφερθούν σε βιώματα ή περιστατικά σε σχέση με το οποιοδήποτε παιδί. Μπορούσαν να αναφερθούν σε οποιαδήποτε άλλα βιώματα ακόμα και της παιδικής τους ηλικίας.
  • Τους ζητούσαν να ζωγραφίσουν στο τετράδιό τους ένα τέτοιο βίωμα ή ένα ανθρωπάκι που να δείχνει αυτό το συναίσθημα.
  • Τελειώνοντας ο κύκλος του θυμού, του φόβου, της λύπης, της ζήλειας και της χαράς, οι γονείς έκλεισαν τα μάτια τους και κάθισαν να τους κολλήσουν στο μέτωπο χρωματιστές βούλες, μία στον καθένα (εδώ παρενέβημεν και ο φροντίσαμε ώστε όλοι οι μπαμπάδες να μπουν στην ίδια ομάδα για να νιώσουν λιγότερο αμήχανα) και κλήθηκαν να βρουν τα ομόχρωμα μέλη της ομάδας τους.
  • Η κάθε ομάδα γονέων με κλήρο τράβηξε και από ένα συναίσθημα. Κλήθηκε να οργανώσει και να παρουσιάσει στα παιδιά ένα μικρό δρώμενο με βάση αυτό το συναίσθημα. (Είχε προηγηθεί συγκέντρωση γονέων όπου οι γονείς ήξεραν πως δουλεύουν τα παιδιά στο σχολείο, γνώριζαν ότι θα κληθούν να συμμετάσχουν και να κάτσουν κάτω κι όλες τις άλλες προϋποθέσεις, όμως δεν γνώριζαν τον τρόπο συμμετοχής τους.
  • Όσο οι γονείς προετοιμάζονταν εμείς με τα παιδιά κάναμε μια συζήτηση ανατροφοδότησης για την εξέλιξη του εργαστηρίου μέχρι εκείνη τη στιγμή.
  • Η συμμετοχή των γονέων ήταν συγκινητική και τα αποτελέσματα πέραν των προσδοκιών μας, με τους μπαμπάδες να διακρίνονται για την ευαισθησία, το κέφι και τη ζωντάνια τους.


  • Τα παιδιά το απόλαυσαν. Ως καλοί παιδαγωγοί παρακολούθησαν τους μαθητές – γονείς, τους χειροκρότησαν και τους επιβράβευσαν με αυτοκόλλητα αστέρια.
  • Ολοκληρώσαμε με το κάθε παιδί καθισμένο στην αγκαλιά του γονέα να τραγουδάμε όλοι μαζί.
Αυτοί οι γονείς μια ευκαιρία αναζητούσαν για να έρθουν σε περισσότερο διαλογική σχέση με το παιδί τους και ανατρέποντας τα δεδομένα τους το κατάφεραν. Ήρθαν πιο κοντά ο ένας με τον άλλο. Τα παιδιά έκαναν υγιέστερη τη  σχέση με τον εαυτό τους, τους γονείς τους, τους συμμαθητές και τον περίγυρό τους. Στο σπίτι εκπαίδευαν τους γονείς όταν βρίσκονταν σε διένεξη με κάποιο από τα αδέρφια τους. Τους πρότειναν ό,τι κάνανε και στο νηπιαγωγείο με τους συμμαθητές τους, να ηρεμούν και να μιλούν και οι δύο πλευρές ακούγοντας η μία την άλλη πρόσωπο με πρόσωπο. Και στο τέλος τους ενίσχυαν κιόλας! (Τα παιδιά όλη τη χρονιά εκπαιδεύονταν στην ακρόαση).
            Πρόκειται για μία πολύ υγιή συναισθηματικά ομάδα, όπου το ένα παιδί έχει μάθει να στηρίζει το άλλο, όπου έχουν εκπαιδευτεί σε δημιουργικούς τρόπους έκφρασης και εκτόνωσης των συναισθημάτων τους και είναι μία ομάδα η οποία έχει μια σταθερή εξελικτική πορεία στο Δημοτικό, όντας πλέον στην Τετάρτη. 
 
Πιστεύεται πως όταν οι μαθητές συναποφασίζουν για τις δραστηριότητες της τάξης τότε ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μάθηση και την επίτευξη των στόχων που έχουν θέσει. Όταν οι δραστηριότητες αντανακλούν τα ενδιαφέροντα των μαθητών τότε υπάρχει και μεγαλύτερο πνεύμα συνεργασίας μεταξύ τους και αναπτύσσονται κοινωνικές σχέσεις. Εξ’ άλλου το να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για την ομάδα και να σχεδιάζουν τις δραστηριότητές τους είναι ικανότητες εξίσου σημαντικές όσο και το να μάθουν ένα συγκεκριμένο μάθημα.
      «Δεν είναι, όμως, δυνατό να είσαι εκπαιδευτικός, αν δεν αγαπάς τους μαθητές σου, ακόμα κι αν καταλαβαίνεις πως η αγάπη μόνο δεν αρκεί. Δεν είναι δυνατό να είσαι εκπαιδευτικός αν δεν αγαπάς τη διδασκαλία.» (Φρέιρε, 2006: 94).

.

.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ