Πυθαγόρειο νηπιαγωγείο, οπαδός του ελευθερία, όχι αναρχία.

Μόνο δωρεάν υλικό και παρουσιάσεις, χωρίς εγγραφή. Σχόλια προαιρετικά αλλά επώνυμα! Απαραίτητη η αγάπη για τη διδασκαλία και τους μικρούς-μεγάλους ανθρώπους.

Καλή πλοήγηση!

Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

2.5.12

Πειράματα Ελευθερίας στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου


«Ελεύθερη δράση είναι μόνο η δράση που μ’ αυτήν ο άνθρωπος αλλάζει τον κόσμο και τον εαυτό του.» (Φρέιρε, 1977, σ.169). «Η παιδαγωγική επέμβαση ή λειτουργεί ως όργανο για να διευκολύνει την αφομοίωση της νέας γενιάς μέσα στη λογική του τρέχοντος συστήματος και στην προσαρμογή σ’ αυτό, ή γίνεται «άσκηση ελευθερίας»».(Γέρου, Φρέιρε, 1976, σ. 17).
Στόχος αυτής της παρουσίασης είναι να δείξουμε πως μπορεί να εφαρμοστεί η κατά Φρέιρε προβληματίζουσα εκπαίδευση στο Νηπιαγωγείο βασισμένη στα έργα και τις εκπαιδευτικές προτάσεις των Πάουλο Φρέιρε, Αουγκούστο Μποάλ και Λάκη Κουρετζή.


Η παρουσίαση αυτή απαρτίζεται από:
·         σύντομη παρουσίαση της πρακτικής του θεάτρου του καταπιεσμένου του Μποάλ όπως εφαρμόστηκε από την Ομάδα Αντικαταπιεστικών Θεατρικών Δρώμενων του Κέντρου Ψυχοκοινωνικών Προσεγγίσεων
·     παρουσίαση της εφαρμογής των στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου τα σχολικά έτη 2002-2003 και 2005-2006  


Η θεωρία του Φρέιρε είναι πολύ ενδιαφέρουσα όμως πιο ενδιαφέρουσα είναι η εφαρμογή της στη σύγχρονη παιδαγωγική πραγματικότητα. Εδώ συνδράμουν ο Augusto Boal  με το «θέατρο του καταπιεσμένου», ο Λάκης Κουρετζής με το «θεατρικό παιχνίδι» και ο Moreno με το «ψυχόδραμα» και το “role-playing”.

 
Μία πρόταση λοιπόν, την οποία εφαρμόσαμε (από το 1996 έως το 1999) με την Ομάδα θεατρικών αντικαταπιεστικών δρώμενων  του Κέντρου Ψυχοκοινωνικών Προσεγγίσεων, υπό την εκπαίδευση και εμψύχωση της κυρίας Έρσης  Ζαράγκαλη,  είναι η εξής:
  • Επιλέγαμε μία καταπίεση που μας ενδιέφερε όπως: Α.Μ.Ε.Α., HIV, μετανάστες, ουσιοεξάρτηση, Γ’ ηλικία κι άλλα.
  • Μιλούσαμε για τα όποια βιώματά μας σε σχέση με το θέμα που επιλέξαμε.
  • Καλούσαμε απλούς ανθρώπους, φορείς ή ειδικούς να μας επισκεφθούν και να μας μιλήσουν, να μας ενημερώσουν, να μας εκπαιδεύσουν. Έτσι είχαμε την τύχη να γνωριστούμε με πολλούς πολιτικούς και οικονομικούς μετανάστες (τούρκους, κούρδους, σύριους, αλβανούς κ.ά.) στη «Γέφυρα», πολιτιστικό στέκι των λαών της Ανατολής και στο βιβλιοπωλείο Adebaran. Βρεθήκαμε με τα παιδιά από τη «Στροφή», μας μίλησαν η κ. Μαλικιώση-Λοΐζου  (Γ’ ηλικία), η κ. Λία Καζαλόττι (ναρκωτικά), ο κ. Λύο Καλοβυρνάς (Κέντρο Ζωής και Έμπνευσης, HIV), η κ. Ειρήνη Ζαχαρά (Τηλεκέντρο, Α.Μ.Ε.Α) και πολλοί άλλοι. Το σημαντικό είναι ότι όλα αυτά τα δρώντα πρόσωπα μας μίλησαν και για προσωπικά τους βιώματα.
  • Η θεατρική ομάδα αντικαταπιεστικών δρώμενων ξαναβρίσκονταν και καλούνταν να παίξει και να αυτοσχεδιάσει  πάνω σε οποιαδήποτε βιώματα καταπίεσης που άκουσε ή έζησε. Στις πρόβες όλοι πέρναγαν  από όλους τους ρόλους, και του καταπιεστή και του καταπιεζόμενου αλλά και του θεατή που καλείται να μπει μέσα στο δρώμενο (τη δεύτερη φορά που παίζεται) και να λύσει την καταπίεση ή να αλλάξει ό,τι δεν του άρεσε.
  • Στη συνέχεια η ομάδα πήγαινε σε διάφορους χώρους, είτε αυτούς τα μέλη των οποίων είχαμε καλέσει (όπως: το Στέκι των μεταναστών, Στροφή, Κέντρο Ζωής και Έμπνευσης κ.ά.), στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ του Δήμου Βύρωνα αλλά και στο δικό μας χώρο, και παίζαμε τα θεατρικά δρώμενα. Τα παρουσιάζαμε δύο φορές. Τη δεύτερη φορά οι θεατές έπαυαν να είναι θεατές και όποιος ήθελε, όποια στιγμή ήθελε σταματούσε τη δράση, έβγαζε έξω τον «ηθοποιό» και έπαιρνε το ρόλο του κι άλλαζε όλη την πλοκή.
  • Στο τέλος υπήρχε συζήτηση με το τους θεατές για τα βιώματα, τους προβληματισμούς ή τις διαφωνίες τους.
 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ
            Έχοντας στις προσωπικές μας αποσκευές τη θεωρία, την εμπειρία και τον πλούτο  του θεάτρου του καταπιεσμένου, την εμπειρία σεμιναρίων Θεατρικού Παιχνιδιού με τον Λάκη Κουρετζή, αλλά και τη λαχτάρα για προβληματίζουσα εκπαίδευση δοκιμάσαμε  να εφαρμόσουμε ψήγματα αυτών των βιωμάτων στα νήπια.

Α. ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2003-2004
            Με θέμα τη φωτιά και το δάσος προσκαλέσαμε στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου το Σύλλογο Εθελοντών Πυροσβεστών Πυθαγορείου (Σ.Ε.Π.Π.) να μας μιλήσει και να μας ενημερώσει για τη δασοπυρόσβεση. Με νωπές ακόμα τις μνήμες των ενηλίκων από τις πυρκαγιές του 2000 (που έκαναν μεγάλες καταστροφές στο νησί) τα παιδιά είχαν και από το σπίτι τους ακούσματα βιωμάτων, συγγενείς ή γνωστούς που συμμετείχαν  στις κατασβέσεις και τα οποία είχαμε συζητήσει στην τάξη.
        
             Μετά την επίσκεψη του Σ.Ε.Π.Π., τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα. Σ’ ένα καταιγισμό ιδεών του πώς να ευχαριστήσουμε τους εθελοντές αρχίσαμε να συζητάμε για τα συναισθήματα των πυροσβεστών. Συνεχίσαμε για τα συναισθήματα των ζώων που έχαναν τη φωλιά τους, για τα λουλούδια και τα δέντρα που καίγονταν αλλά και τα συναισθήματα του εμπρηστή (με δική μας ερώτηση το τελευταίο). Εννοείται πως ήταν ο κακός της υπόθεσης στην αρχή. Δοκιμάσαμε λοιπόν, σε πρωτόγονη μορφή το «θέατρο των συναισθημάτων» (δική μας ορολογία), με στόχο να κατανοήσουμε κάποια συναισθήματα. Όλα τα παιδιά πέρασαν από όλους τους ρόλους. Ακόμα και του εμπρηστή. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ενσυναίσθηση. Μπήκαν στη θέση του άλλου. Ειδικά ο εμπρηστής από κακός μετατράπηκε σε απρόσεκτος κι απερίσκεπτος. Και τα ζώα από «θύματα» μετατράπηκαν σε υπερασπιστές του χώρου τους.
            Τελικά όλη αυτή η προσπάθεια παρουσιάστηκε προς τιμήν  του Σ.Ε.Π.Π. αντί για χριστουγεννιάτικη γιορτή, με μία γκεστ εμφάνιση του Αϊ Βασίλη στο φλεγόμενο δάσος και με τον ποπό του να παίρνει φωτιά.
            Έκτοτε τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, που σήμερα πηγαίνουν στην Α’ γυμνασίου, δείχνουν μία ιδιαίτερη ευαισθησία για το περιβάλλον κι αυτό  φαίνεται από τη συμμετοχή τους σε αναδασώσεις και καθαρισμούς παραλιών που οργανώνει ο Σ.Ε.Π.Π. αλλά και στο ίδιο το παιδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης που διαθέτει ο Σύλλογος.


 
Β. ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2005-2006

            Ταυτότητα, αυτοεκτίμηση και συναισθήματα, τα δουλεύουμε κάθε χρόνο στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου. Αυτή τη χρονιά επιπλέον συμμετείχαμε και σε μία σύμπραξη με άλλα εννέα νηπιαγωγεία του νομού Σάμου με θέμα τα συναισθήματα και τίτλο «Μοιράζομαι άρα υπάρχω», με την υποστήριξη του τμήματος Αγωγής Υγείας του Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σάμου και του «Φάρου», κέντρου πρόληψης κατά των ναρκωτικών (υπό την αιγίδα του Ο.ΚΑ.ΝΑ.).
            Χρησιμοποιήσαμε το «θέατρο των συναισθημάτων» ως μία από τις μεθόδους προσέγγισης του θέματος. Απομονώνοντας ένα συναίσθημα τη φορά, μοιραζόμασταν βιώματα και εμπειρίες, σχολικές και εξωσχολικές. Τα παιδιά χωρίζονταν σε τριάδες, αργότερα σε τετράδες και στο τέλος σε πεντάδες (22 νήπια) και καλούνταν να παρουσιάσουν όποιο βίωμα ήθελαν κάνοντας μόνα τους αυτοσχεδιασμούς και πειραματιζόμενα όλα με την έκφραση του συγκεκριμένου συναισθήματος (εννοείται ότι προηγούνταν πολλές ασκήσεις έκφρασης και θεατρικού παιχνιδιού). Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν κι άρχισαν να δίνουν ιδέες για θέματα, για συναισθήματα, για το στήσιμο μιας αυλαίας, για το πώς μπορούμε να μοιραστούμε όλο αυτό που ζούσαμε με άλλους, να τους μάθουμε πώς να μην καταπιέζουν συναισθήματα, πώς να εκτονώνονται και πώς να τα εκφράζουν. Και η πρόταση ήρθε! «Να το πούμε στους γονείς! Πώς να το πούμε στους γονείς; Να τους δείξουμε το θέατρο. Εντάξει αλλά τι θα μάθουν έτσι; Να τους μάθουμε για τα συναισθήματα. Να τους τα ζωγραφίσουμε… να τους βάλουμε να τα ζωγραφίσουν, … να τους κάνουμε μάθημα!» Κι έτσι γεννήθηκε  το «σχολείο γονέων», ένα μονοήμερο εργαστήρι όπου τα παιδιά έγιναν δάσκαλοι και οι γονείς μαθητές.
  • Μετά από ψηφοφορία τα παιδιά αποφάσισαν πως και οι γονείς μπορούν να κάτσουν κάτω όπως αυτά.
  • Αρνήθηκαν τις φωτογραφικές μηχανές που σιχαίνονται να τα τυφλώνουν την ώρα που παρουσιάζουν κάτι (τα παρακάλεσα για τη μία μηχανή μόνο ώστε να έχουμε ντοκουμέντα και μία μόνο κάμερα, και τα δύο πολύ διακριτικά).
  • Τα παιδιά προετοίμαζαν το εργαστήρι τους περίπου ένα μήνα. Έφτιαξαν και τετράδια για τους γονείς τους και αστέρια επιβράβευσης. Βρήκαν λιτά σκηνικά και αξεσουάρ για τα δρώμενα και τους ρόλους τους. Η δική μας η θέση και στάση ήταν κυρίως υποστηρικτική, διευκολυντική  και εμψυχωτική.


  • Τα παιδιά μετά από δική τους διαλογή παρουσίασαν, η κάθε ομάδα, από ένα δρώμενο με συγκεκριμένο συναίσθημα στους μαθητές τους, που κλήθηκαν να κάτσουν φρόνιμοι.
  • Όταν ολοκληρωνόταν το δρώμενο, η κάθε ομάδα ήταν υπεύθυνη να μιλήσει με τους γονείς και να τους απευθύνει ερωτήσεις του τύπου: «Πες μου μια φορά που ένιωσες αυτό το συναίσθημα», «Πώς το έδειξες;» κι άλλα. Σημείωση: Καθαρά για τη συναισθηματική προστασία όλων των συμμετεχόντων  και κυρίως των παιδιών, η μόνη παρέμβαση που κάναμε εξαρχής ήταν ότι απαγορευόταν οι γονείς να αναφερθούν σε βιώματα ή περιστατικά σε σχέση με το οποιοδήποτε παιδί. Μπορούσαν να αναφερθούν σε οποιαδήποτε άλλα βιώματα ακόμα και της παιδικής τους ηλικίας.
  • Τους ζητούσαν να ζωγραφίσουν στο τετράδιό τους ένα τέτοιο βίωμα ή ένα ανθρωπάκι που να δείχνει αυτό το συναίσθημα.
  • Τελειώνοντας ο κύκλος του θυμού, του φόβου, της λύπης, της ζήλειας και της χαράς, οι γονείς έκλεισαν τα μάτια τους και κάθισαν να τους κολλήσουν στο μέτωπο χρωματιστές βούλες, μία στον καθένα (εδώ παρενέβημεν και ο φροντίσαμε ώστε όλοι οι μπαμπάδες να μπουν στην ίδια ομάδα για να νιώσουν λιγότερο αμήχανα) και κλήθηκαν να βρουν τα ομόχρωμα μέλη της ομάδας τους.
  • Η κάθε ομάδα γονέων με κλήρο τράβηξε και από ένα συναίσθημα. Κλήθηκε να οργανώσει και να παρουσιάσει στα παιδιά ένα μικρό δρώμενο με βάση αυτό το συναίσθημα. (Είχε προηγηθεί συγκέντρωση γονέων όπου οι γονείς ήξεραν πως δουλεύουν τα παιδιά στο σχολείο, γνώριζαν ότι θα κληθούν να συμμετάσχουν και να κάτσουν κάτω κι όλες τις άλλες προϋποθέσεις, όμως δεν γνώριζαν τον τρόπο συμμετοχής τους.
  • Όσο οι γονείς προετοιμάζονταν εμείς με τα παιδιά κάναμε μια συζήτηση ανατροφοδότησης για την εξέλιξη του εργαστηρίου μέχρι εκείνη τη στιγμή.
  • Η συμμετοχή των γονέων ήταν συγκινητική και τα αποτελέσματα πέραν των προσδοκιών μας, με τους μπαμπάδες να διακρίνονται για την ευαισθησία, το κέφι και τη ζωντάνια τους.


  • Τα παιδιά το απόλαυσαν. Ως καλοί παιδαγωγοί παρακολούθησαν τους μαθητές – γονείς, τους χειροκρότησαν και τους επιβράβευσαν με αυτοκόλλητα αστέρια.
  • Ολοκληρώσαμε με το κάθε παιδί καθισμένο στην αγκαλιά του γονέα να τραγουδάμε όλοι μαζί.
Αυτοί οι γονείς μια ευκαιρία αναζητούσαν για να έρθουν σε περισσότερο διαλογική σχέση με το παιδί τους και ανατρέποντας τα δεδομένα τους το κατάφεραν. Ήρθαν πιο κοντά ο ένας με τον άλλο. Τα παιδιά έκαναν υγιέστερη τη  σχέση με τον εαυτό τους, τους γονείς τους, τους συμμαθητές και τον περίγυρό τους. Στο σπίτι εκπαίδευαν τους γονείς όταν βρίσκονταν σε διένεξη με κάποιο από τα αδέρφια τους. Τους πρότειναν ό,τι κάνανε και στο νηπιαγωγείο με τους συμμαθητές τους, να ηρεμούν και να μιλούν και οι δύο πλευρές ακούγοντας η μία την άλλη πρόσωπο με πρόσωπο. Και στο τέλος τους ενίσχυαν κιόλας! (Τα παιδιά όλη τη χρονιά εκπαιδεύονταν στην ακρόαση).
            Πρόκειται για μία πολύ υγιή συναισθηματικά ομάδα, όπου το ένα παιδί έχει μάθει να στηρίζει το άλλο, όπου έχουν εκπαιδευτεί σε δημιουργικούς τρόπους έκφρασης και εκτόνωσης των συναισθημάτων τους και είναι μία ομάδα η οποία έχει μια σταθερή εξελικτική πορεία στο Δημοτικό, όντας πλέον στην Τετάρτη. 
 
Πιστεύεται πως όταν οι μαθητές συναποφασίζουν για τις δραστηριότητες της τάξης τότε ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μάθηση και την επίτευξη των στόχων που έχουν θέσει. Όταν οι δραστηριότητες αντανακλούν τα ενδιαφέροντα των μαθητών τότε υπάρχει και μεγαλύτερο πνεύμα συνεργασίας μεταξύ τους και αναπτύσσονται κοινωνικές σχέσεις. Εξ’ άλλου το να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για την ομάδα και να σχεδιάζουν τις δραστηριότητές τους είναι ικανότητες εξίσου σημαντικές όσο και το να μάθουν ένα συγκεκριμένο μάθημα.
      «Δεν είναι, όμως, δυνατό να είσαι εκπαιδευτικός, αν δεν αγαπάς τους μαθητές σου, ακόμα κι αν καταλαβαίνεις πως η αγάπη μόνο δεν αρκεί. Δεν είναι δυνατό να είσαι εκπαιδευτικός αν δεν αγαπάς τη διδασκαλία.» (Φρέιρε, 2006: 94).

29.4.12

Σχέδιο εργασίας "Διάστημα"

 Για περισσότερο εποπτικό υλικό και φύλλα εργασίας δες εδώ

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ
            ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ  2006 - 2007
      ΣΧΕΔΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
 
Διάρκεια: 7-11-2006 έως 20-11-2006
Σύνολο νηπίων : 11
Υπεύθυνες νηπιαγωγοί: Χατζηπαναγιώτου Μαρία, Τσίτσιλα Αντιγόνη

7-11-2006
                              ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
          Ξεκινήσαμε να μιλάμε στα παιδιά για το διάστημα δίνοντας έμφαση κυρίως στη γη, στον ήλιο, στο φεγγάρι και τις κινήσεις τους. Χρησιμοποιήσαμε ως πηγές τα εξής βιβλία:
1.     Ο ουρανός - Η γη, εκδόσεις Άμμος Larousse
2.    Γυρίζει - γυρίζει η γη, εκδ. Πατάκης
3.    Τι υπάρχει στον ουρανό;  εκδ. Σαββάλας
4.    Γη: ο πλανήτης μας, εκδ. Διεθνές Κέντρο βιβλίου
5.    Η γη μας, εκδ. Συμπαγής Γνώση
6.    Το σύμπαν, εκδ. Μοντέρνοι Καιροί
          Χρησιμοποιήσαμε μια μεγάλη υδρόγειο σφαίρα, ένα κίτρινο κράνος κι ένα στρογγυλό καλαθάκι για να προσομοιάσουμε ζωντανά μπροστά στα παιδιά τις κινήσεις της γης και του φεγγαριού κρατώντας τον ήλιο σταθερό. Έπειτα το κάναμε εμείς με τα σώματά μας κι έπειτα τα ίδια τα παιδιά σε τριάδες. Τους άρεσε πολύ που το έπαιξαν.

8-11-2006
                «ΕΝΑ ΦΤΥΑΡΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ»
          Ξεκινήσαμε τη μέρα μας διαβάζοντας το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά: «Ένα φτυάρι στον Άρη». Με στόχο τη φωνολογική ενημερότητα μιλήσαμε για τις λέξεις που τέλειωναν με τον ίδιο ήχο -άρη (ομοιοκαταληξία).    Έπειτα έπρεπε να βρουν σε μια φωτοτυπία και να ενώσουν τον πλανήτη Άρη με τις εικόνες - αντικείμενα που ομοιοκαταληκτούσαν. (Το φύλλο εργασίας είναι της συναδέλφου Ελένης Τζώρα).
 
 Τέλος χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η κάθε τριάδα είχε μπροστά της και από έναν πλανήτη από χαρτί μέτρου: ΑΡΗΣ, ΚΡΟΝΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ. Τους λέγαμε λέξεις ομοιοκατάληκτες π.χ. σπίτι, θρόνος, μανιτάρι. Κάθε φορά έπρεπε να βρουν σε ποιον πλανήτη ανήκει η κάθε λέξη. Έπειτα κλήθηκαν να θυμηθούν τις λέξεις του πλανήτη τους και να τις ζωγραφίσουν πάνω σε αυτόν.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τους εξωγήινους και το διάστημα και το ενδιαφέρον τους ήταν πολύ ζωηρό. Ήδη δύο τριάδες ανέλαβαν δράση. Η πρώτη τριάδα θα επισκεφθεί την παιδική δανειστική βιβλιοθήκη και θα ψάξει να βρει υλικό για το διάστημα (έχουμε μιλήσει με την υπεύθυνη συνάδελφος νηπιαγωγό της βιβλιοθήκης οπότε θα τους κάνει δραστηριότητα ανάγνωσης όταν πάνε) και η δεύτερη τριάδα ανέλαβε να ψάξει εικόνες από διαστημόπλοια, να σχεδιάσει το κάθε παιδί από ένα και μετά να συνεργαστούν και να φτιάξουν μια τρισδιάστατη μακέτα για το σχολείο. Άρχισε σιγά - σιγά να αναδύεται ένα σχέδιο εργασίας. (Τα φύλλα εργασίας είναι της συναδέλφου Τέτας Αντωνοπούλου).
                  
9-11-2006
                              ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ
          Θεωρήσαμε πως χρειαζόμαστε ένα πλάνο δράσης, πως πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα. Έτσι σήμερα φτιάξαμε ένα πρώτο ιστόγραμμα.

1. ΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ;
ü  Ο ήλιος είναι από φωτιά.
ü  Οι πλανήτες γυρνάνε γύρω από τον ήλιο και τον εαυτό τους.
ü  Το φεγγαράκι γυρνάει γύρω από τον εαυτό του, από τον ήλιο και από τη γη.
ü  Το φεγγάρι παίρνει φως από τον ήλιο.
ü  Στο διάστημα υπάρχουν εξωγήινοι.
ü  Το φεγγάρι ακολουθεί τη γη.
ü  Το φεγγάρι κάποιες φορές κρύβεται πίσω από τη γη και δεν το βλέπουμε.
ü  Η γη γυρνάει γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον ήλιο.
ü  Ο ήλιος μένει ακίνητος.

2. ΠΟΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΞΕΡΟΥΜΕ;
~        Άρης
~        Αφροδίτη
~        Κρόνος
~        Γη
3. ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ;
v   Γιατί οι εξωγήινοι είναι έξυπνοι;
v   Γιατί οι εξωγήινοι μένουν στο διάστημα;
v   Γιατί οι εξωγήινοι έχουν ανοιχτό πράσινο κεφάλι;
v   Γιατί οι εξωγήινοι έχουν μπλε πρόσωπο;
v   Γιατί το διάστημα έχει γαλάζιο χρώμα;
v   Γιατί πετάει το διαστημόπλοιο;
v   Γιατί έχουμε διαφορετικό χρώμα από τους εξωγήινους;
v   Ποια είναι τα ονόματα των άλλων πλανητών;
v   Τι χρώμα έχουν οι πλανήτες;
v   Γιατί κρύβεται το φεγγάρι και δε μπορεί ο ήλιος με τις ακτίνες να το ακουμπήσει;

4. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛ Α ΠΡΑΓΜΑΤΑ;
°   από βιβλία (βιβλιοπωλείο, δανειστική βιβλιοθήκη)
°   από το κομπιούτερ
°   να ρωτήσουμε κάποιον μεγάλο που ξέρει (γονείς, δασκάλα)
°   με τραγούδια, μουσική
°   cd, DVD
°   εγκυκλοπαίδειες
°   παιχνίδι θεατρικό
°   ζωγραφική
°   κατασκευές
°   να τα γράψουμε για να τα ξέρουμε

5. ΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΑΘΑΜΕ;
6. ΠΩΣ ΤΑ ΜΑΘΑΜΕ;

          Καταγράψαμε και τις δύο τελευταίες ερωτήσεις στο ιστόγραμμά μας κι αφήσαμε χώρο για να ξέρουμε ότι θα χρειαστεί να καταγράψουμε τις απαντήσεις και σε αυτές τις ερωτήσεις αργότερα. Αύριο θα ξανασυζητήσουμε το ιστόγραμμα και θα οργανωθούμε για να μοιραστούμε την έρευνα, τις ερωτήσεις και τους υπόλοιπους τρόπους ανακάλυψης.
          Η επόμενη δραστηριότητα είχε σχέση με τη βαρύτητα μια που είπαμε ότι στο φεγγάρι δυσκολεύονται οι αστροναύτες να περπατήσουν.

                     ΒΑΡΥΤΗΤΑ


          α. Ρωτήσαμε τα παιδιά γιατί δεν πέφτουν οι άνθρωποι που ζουν στις κάτω χώρες της γης, γιατί δε χύνονται οι θάλασσες, γιατί πέφτουν τα πράγματα προς τα κάτω. Δεν ήξεραν. Δεν τους απαντήσαμε. Αντίθετα κάναμε το πρώτο μας πείραμα: τους ζητήσαμε να πηδήξουν ψηλά και να δοκιμάσουν να σταθούν στον αέρα χωρίς να κατέβουν στη γη. Όλες οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες.
Τους μιλήσαμε για τη βαρύτητα στο κέντρο της γης, χρησιμοποιώντας εικόνες από τα βιβλία μας. Αναφερθήκαμε και στο Νεύτωνα, που μελέτησε τη βαρύτητα αφότου του ήρθε ένα μήλο στο κεφάλι. Μιλήσαμε για τη βροχή, τα φύλλα και τα φρούτα που πέφτουν πάντα κάτω και όχι πλάι. Συνεχίσαμε τα πειράματα ρωτώντας τα παιδιά για το αποτέλεσμα και γιατί πιστεύουν ότι θα συμβεί το ένα ή το άλλο. Έτσι ρίξαμε προς τα πάνω αντικείμενα προσπαθώντας να μείνουν στον αέρα. Εις μάτην.
          β. Παρατηρήσαμε ότι:
- ένας κύβος έπεσε κάτω γιατί ήταν βαρύς αλλά κι ένα πούπουλο έπεσε κάτω
   κι ας ήταν ελαφρύ              
- ένας μεγάλος κι ένας μικρός κύβος πέφτουν κάτω ταυτόχρονα
- το χαρτί άργησε να πέσει σε σχέση με τον κύβο
- το σφουγγάρι έπεσε πιο γρήγορα από το χαρτί
- ένα χαρτί διπλωμένο πέφτει γρηγορότερα από ένα ανοιχτό χαρτί. Σ’ αυτό το
   σημείο καταλάβαμε γιατί πετάνε τα πουλιά και τα αεροπλάνα, όπως ο      Βαγγέλης είπε «τα πουλιά πέφτουν κάτω όταν τα σκοτώνουνε», δηλαδή όταν είναι κλειστά τα φτερά τους (δεν έχουν άνοιγμα για την αντίσταση του αέρα) και δεν τα κουνάνε για να πετάξουν (δεν δίνουν ώθηση).
γ. - Δώσαμε στα παιδιά ένα φύλλο εργασίας με τρία παιδιά και τρεις αστροναύτες. Τους ζητήσαμε να κυκλώσουν και να ζωγραφίσουν όσους έλκει η βαρύτητα στον πλανήτη που βρίσκονται.
- Δώσαμε ένα δεύτερο φύλλο εργασίας με τέσσερις αστροναύτες οι οποίοι σε λεζάντα είχαν τα ονόματα των παιδιών τους κι από κάτω μπερδεμένα τα παιδιά τους με τα ονόματά τους. Ζητήσαμε από τα νήπια να ενώσουν τον κάθε μπαμπά αστροναύτη με το δικό του παιδί, δηλαδή να αντιστοιχίσουν τα ονόματα.

      
10-11-2006
                        ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ
          Σήμερα ξαναμελετήσαμε το ιστόγραμμά μας και δώσαμε στην Ειρήνη που έλειπε την ευκαιρία να συμπληρώσει κι εκείνη ερωτήσεις. Επειδή ήταν στο σύνολό τους πολλές οι ερωτήσεις μας αποφασίσαμε να τις μοιραστούμε και να ψάξουν οι ομαδούλες να βρουν τις απαντήσεις και  να μας τις φέρουν. Ο μόνος που δεν ήθελε να συμμετέχει ήταν ο Βαγγέλης. Δεν τον πιέσαμε. Αντίθετα η Μαίρη εξεδήλωσε το ενδιαφέρον να πάει κι εκείνη στη δανειστική βιβλιοθήκη. Τη στηρίξαμε σ’ αυτή της την επιθυμία. Η κάθε ομαδούλα θα διαλέξει το δικό της τρόπο έρευνας από αυτούς που ανακαλύψαμε. Κατά συνέπεια η κατανομή των ερωτήσεων έγινε ως εξής:
1) Ομάδα βιβλιοθήκης: Ποια είναι τα ονόματα των πλανητών; Γιατί κρύβεται το φεγγάρι και δεν μπορεί ο ήλιος με τις ακτίνες του να το ακουμπήσει;
2) Μαίρη (είτε με την ομάδα βιβλιοθήκης είτε μόνης της): Γιατί οι εξωγήινοι έχουν ανοιχτό πράσινο κεφάλι; Γιατί το διάστημα έχει χρώμα γαλάζιο;
3) Ομάδα χειροτεχνίας: Γιατί και πως πετάει το διαστημόπλοιο;
4) Γιάννης / Διονύσης: Τι χρώμα έχουν οι πλανήτες;

            ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
      Χρησιμοποιήσαμε φορητό υπολογιστή και αφού δώσαμε στα παιδιά αρκετές πληροφορίες για τις δυνατότητές του και κάποια όργανά του, όπως το ποντίκι και τη δισκέτα, προβάλαμε στα παιδιά ολιγόλεπτα αποσπάσματα από CD ROM των DISCOVERY και NATIONAL GEOGRAPHIC με θέμα το διάστημα αλλά και τον πλανήτης μας. Τα παιδιά κατενθουσιάστηκαν! Στο τέλος δοκίμασαν τη μετακίνηση του δείκτη με το ποντίκι.


13-11-2006

      ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΡΕΥΝΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ
          Τα παιδιά σήμερα μας παρουσίασαν τα αποτελέσματα των ερευνών και των προσπαθειών τους. Έφεραν στο σχολείο πολύ  ενδιαφέρον υλικό!
          Η πρώτη ομάδα ήταν η Ελένη, η Ευδοξία και η Πηνελόπη που είχαν αναλάβει να κατασκευάσουν ένα πύραυλο. Τα παιδιά μας παρουσίασαν πως έψαξαν για να τον φτιάξουν, τι έκαναν, τι υλικά και διαδικασίες χρησιμοποίησαν, τι προσέθεσαν.

 
Τα παιδιά με τη βοήθεια των μεγάλων βρήκαν στο διαδίκτυο εικόνες από διαστημόπλοια, συζητάνε πως θα  το φτιάξουνε και ζωγράφισαν κι ένα προσχέδιο.

 
Τα παιδιά μας είπαν μετά:
«Τις εικόνες τις έβγαλε η μαμά της Ευδοξίας από τον υπολογιστή. Κάναμε ένα σχέδιο για να ξέρουμε πως θα κάνουμε τον πύραυλο. Πήραμε τρία ρολά από την κουζίνα και κολλήσαμε μπλε χαρτί και μετά φτιάξαμε αστροναύτες και λερώθηκαν τα χέρια μας (από πηλό). Αυτά που περισσεύουν στο πλάι βοηθάνε το διαστημόπλοιο να πετάξει. Το υλικό που βάζουμε για να πετάξει δεν κάνει για τα αυτοκίνητα. Εκεί μέσα οι αστροναύτες τρώνε μόνο χάπια. Οι αστροναύτες δε μπορούν να κάτσουν γιατί ο πύραυλος κουνιέται και γιατί δεν έχει βαρύτητα.»

 
Η επόμενη ομάδα αποτελούνταν από την Ειρήνη, το Σταμάτη και τη Θεανώ, οι οποίοι επισκέφθηκαν την παιδική δανειστική βιβλιοθήκη στο Βαθύ. Μας μίλησαν καταρχάς για την εμπειρία τους από τη βιβλιοθήκη, δανείστηκαν βιβλία και μας έφεραν αλλά κυρίως δούλεψαν επί τόπου ψάχνοντας να βρουν τις απαντήσεις και πως θα μας τις παρουσιάσουν στο σχολείο. Επέλεξαν να μιλήσουν, να δείξουν εικόνες, να γράψουν αλλά και να δραματοποιήσουν! Μας είπαν ότι στη βιβλιοθήκη τους άρεσαν πολύ τα βιβλία. Ότι μέσα σ’ αυτά βρήκαν τα ονόματα των πλανητών. Μας τα είπαν, μας διάβασαν τη λίστα τους και ταυτόχρονα ανέτρεχαν στα βιβλία για να μας δείξουν την ανάλογη εικόνα. Έψαξαν και βρήκαν και τους αστροναύτες. Είδαμε τη θέση των πλανητών στο ηλιακό σύστημα και συζητήσαμε τις αποστάσεις τους από τον ήλιο.

 
Τα νήπια βρήκαν και κατέγραψαν τα ονόματα των πλανητών του ηλιακού συστήματος, απάντησαν στην ερώτηση «γιατί οι ακτίνες του ήλιου δε μπορούν να φτάσουν κάποιες φορές το φεγγάρι;» και μας παρουσίασαν με δραματοποίηση την κίνηση του φεγγαριού και της γης γύρω από τον ήλιο, χρησιμοποιώντας μπαλόνια για πλανήτες αλλά και κοστούμια που έφτιαξαν ή είχαμε στο σχολείο.

 
Στο τέλος μας έδειξαν από ποια βιβλία και ποιες σελίδες βρήκαν τις απαντήσεις και τις ιδέες τους, μας πρότειναν ένα πείραμα με το φως και μια μπάλα (χρησιμοποιήσαμε την υδρόγειο για να δούμε τη μέρα και τη νύχτα) και δώσανε και στ’ άλλα παιδιά τους πλανήτες τους για να πειραματιστούν.

 
Το υλικό που μας έφεραν τα παιδιά από τη βιβλιοθήκη είναι πολύ ενδιαφέρον γι’ αυτό και το καταγράφουμε αναλυτικά, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα και τις πηγές της έρευνάς τους.
                                  ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.     Το διάστημα. Τα μυστικά του κόσμου, εκδ. Μίνωας
2.    Νυχτερινός ουρανός. Οι μικροί φυσιοδίφες, εκδ. Ερευνητές
3.    Το ηλιακό μας σύστημα, Ισαάκ Ασίμοφ, εκδ. Κέδρος
4.    Έγχρωμη θεματική εγκυκλοπαίδεια «Ο κόσμος μας», το διάστημα, εκδ. ΑΣΕ
5.    Εικόνες. Η εγκυκλοπαίδεια για το δημοτικό, εκδ. MODERN TIMES
6.    Ο ήλιος και το ηλιακό σύστημα, εκδ. Χελώνα
7.    Ο ήλιος, τ’ αστέρια, το μακρινό μου περιβάλλον, εκδ. Καστανιώτη
8.    Ο ουρανός με τ’ άστρα, εκδ. Καλειδοσκόπιο
9.    Αστρογάτος, Ζαραμπούκα, εκδ. Πατάκης
10. Οι πλανήτες, DVD του BBC.

 14 - 11 - 2006
            ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

          Σήμερα ο Γιάννης μας έφερε τη δική του ανακάλυψη. Επισκέφθηκε με τη μητέρα του την παιδική δανειστική βιβλιοθήκη κι έψαξε να βρει τα χρώματα των πλανητών του ηλιακού συστήματος ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε το κολλάζ που θέλαμε. Δανείστηκε βιβλίο, το μελέτησε με τη μητέρα του και ζωγράφισε τα τέσσερις πλανήτες κι έγραψε και τα ονόματά τους. Μας τα έφερε και μας τα παρουσίασε.

 Στη συνέχεια για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε ώστε να φτιάξουμε σωστά το κολλάζ μας, παρακολουθήσαμε στον υπολογιστή ένα DVD για τους πλανήτες, του BBC το οποίο μας έφερε ο Σταμάτης. Παρατηρήσαμε έναν προς έναν τους πλανήτες και τα χρώματά τους και κάναμε διάφορα σχόλια.
Έπειτα και με τη βοήθεια του βιβλίου «Ο ουρανός με τ’ άστρα» ξεκινήσαμε, παρατηρώντας τις αποστάσεις, κοντινές και μακρινές, από τον ήλιο. Το κάθε παιδί ανέλαβε να κατασκευάσει και από ένα πλανήτη. Μόλις τελείωνε, έψαχνε να βρει στο βιβλίο σε ποια θέση έπρεπε να τοποθετήσει τον πλανήτη του στο σύστημα, βοηθούμενος και από το όνομα που ήταν γραμμένο από πίσω.
15 - 11 - 2006
                        ΤΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ

          Στα διάφορα βιβλία που μελετήσαμε είδαμε πως υπάρχουν δύο τρόποι που μπορούμε να παρατηρήσουμε τα αστέρια τη νύχτα: να τα δούμε με τα μάτια μας ή να χρησιμοποιήσουμε ένα τηλεσκόπιο όπως οι αστρονόμοι. Έτσι σήμερα φέραμε στην τάξη ένα τηλεσκόπιο και παρατηρήσαμε πως με τη βοήθεια των μεγεθυντικών φακών μπορούμε να δούμε κάτι που είναι μακριά κοντά μας. 

 
Φτιάξαμε κι εμείς το δικό μας απλοϊκό τηλεσκόπιο χρησιμοποιώντας ρολά κουζίνας και ζελατίνες αλλάζοντας τον τρόπο και το χρώμα που βλέπουμε τον κόσμο, προσπαθώντας να ακολουθήσουμε τα βήματα των αστρονόμων.
 
16-11-2006
          Σήμερα μας έφερε η Μαίρη τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο διαδίκτυο για το χρώμα του διαστήματος. Ανακάλυψε ότι το διάστημα δεν είναι μόνο μπλε αλλά διαθέτει και άλλα χρώματα όπως κόκκινο, μοβ, πράσινο και γαλάζιο. Επίσης μας έμαθε ότι κάποια μπλε αστέρια κοκκινίζουν γερνώντας όπως τα μαλλιά των ανθρώπων ασπρίζουν γερνώντας!
20-11-2006
            ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ: ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
            ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ:
             «Η ΛΑΪΚΑ ΕΙΔΕ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ»
          Σήμερα ξαναπιάσαμε το ιστόγραμμά μας και ελέγξαμε τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που βρήκαμε αλλά και τους τρόπους που το καταφέραμε. Απαντήσαμε λοιπόν στην ερώτηση:

5. ΤΙ  ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΑΘΑΜΕ;
1)    ονόματα πλανητών: Πλούτωνας, Ποσειδώνας, Ουρανός, Ερμής, Δίας
2)   Το διάστημα έχει πολλά χρώματα: πράσινο, κόκκινο, μπλε, λίγο κίτρινο, μαύρο, λίγο πορτοκαλί, μοβ.
3)   Τα χρώματα των πλανητών είναι: Μπλε: Ουρανός, Γη (λίγο), Ποσειδώνας, Ερμής - Κόκκινο: Άρης, Δίας - Πορτοκαλί: Κρόνος, Αφροδίτη - Καφέ: Δίας, Γη, Αφροδίτη - Γκρι: Πλούτωνας, φεγγάρι
4)   Οι ακτίνες του ήλιου δε φτάνουν το φεγγάρι όταν είναι μπροστά του η γη
5)   Το διαστημόπλοιο πετάει γιατί έχει μέσα του δυνατά κι επικίνδυνα καύσιμα που του δίνουν δύναμη
6)   Νομίζουμε ότι υπάρχουν εξωγήινοι αλλά δε βρήκαμε αποδείξεις.
6. ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΘΑΜΕ;
                    I.    Πήγαμε στην παιδική δανειστική βιβλιοθήκη
                 II.    Ψάξαμε στα βιβλία για τους πλανήτες
              III.    Είδαμε ντοκιμαντέρ
                 IV.    Ψάξαμε στο κομπιούτερ
                    V.    Με μουσική και θέατρο
                 VI.    Με ζωγραφική και κατασκευές
              VII.    Με κολλάζ
           VIII.    Με  το παραμύθι: «Ένα φτυάρι στον Άρη»
                IX.    Με πειράματα
                   X.    Με θέατρο
                XI.    Με τη δική μας ιστορία

          Τα παιδιά ήξεραν ότι σήμερα ήταν η κορύφωση με τη δραματοποίηση και το περίμεναν. Πριν όμως από αυτό αφού μιλήσαμε για τους εξωγήινους και την έλλειψη αποδείξεων είπαμε να φτιάξουμε μια δική μας ιστορία για το διάστημα όπως τη θέλουμε. Σαν ερέθισμα τους δώσαμε τη Λάικα, το πρώτο σκυλί που ταξίδεψε στο διάστημα. Με τις ιδέες όλων καταγράψαμε το παραμύθι μας, βρήκαμε τίτλο και το εικονογραφήσαμε. Το παραμύθι μας λέγεται «Η Λάικα είδε το διάστημα».

                     
Έπειτα ήρθε η ώρα που όλοι περιμένανε. Ντυθήκαμε με παλιές στολές που είχαμε από παλιά στο σχολείο και κατά προσέγγιση, ανάλογα με το χρώμα ντυθήκαμε κάποιους πλανήτες και παίξαμε την κίνηση τους γύρω από τον ήλιο.
 
     ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ 2006-2007
     ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ



« Η ΛΑΪΚΑ ΕΙΔΕ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ»

 
Μια  φορά  κι  έναν  καιρό  ήταν  η Λάικα,  ένα  σκυλάκι  που πήγε  στο  διάστημα  πρώτο  και  πάτησε  το  πόδι  του  στο  φεγγάρι.  Στο  φεγγάρι  είδε  πλανήτες,  τον  Άρη,  τον  Ποσειδώνα,  τον  Ερμή,  την  Αφροδίτη,  τον  Κρόνο,  τη  Γη,  τον  Ουρανό,  τον  Πλούτωνα,  το Δία.


        Η  Λάικα  ήταν  ένα  μικρό σκυλάκι  με κόκκινες,  μαύρες,  γκρι  και  καφέ  βούλες. Είχε  πάρα  πολύ  φουντωτή   και  μεγάλη  ουρά.  Είχε  μικρά  και  μυτερά  τρίγωνα  αυτιά, χρώμα  πορτοκαλί και  μαύρο. ΄Ήταν  χρωματιστά  τα αυτιά  της και  είχαν  μέσα  ροζ.  Είχε  άσπρη  μουσούδα και  μαύρα,  με  λίγο  καφέ,  μάτια.

        Της  άρεσε να  βλέπει  τους πλανήτες  από  το σπίτι  κι έτσι  αποφάσισε  να  πάει  στο  διάστημα.  Ο  μπαμπάς  της  δεν την  άφηνε. Όμως  εκείνη  πήγε  το βράδυ  στο διαστημικό  αεροδρόμιο και  έβαλε  ένα σκυλάκι  κουκλάκι κοντά  στο  μπαμπά  της  ώστε  όταν  ξυπνήσει  να  μην  τη  μαλώσει.
Στο  διαστημικό  αεροδρόμιο  πήγε  κρυφά  μέσα  στο διαστημόπλοιο και  δεν την  είδανε. Κι  έκανε  ένα μακρύ ταξίδι. Η  Λάικα φόρεσε  τη  ζώνη  της για  να  μην  πετάξει  πάνω  από  την  έλλειψη  βαρύτητας και  κουτουλήσει  και  βγάλει  καρούμπαλο.

 
        Μέσα  στο  διαστημόπλοιο ήταν  τρεις αστροναύτες που  πήγανε  για  να δούνε  κομήτες. Φορούσαν  τις  άσπρες σκληρές  στολές  κι  ένα  κράνος  ειδικό.  Ήταν  ο Νικόλας,  ο  Διονύσης  και  ο Μάρκος  από  τη Σάμο.
                                 
Οι  αστροναύτες  δεν  την  είδανε  όμως  τη  μυρίσανε  από  το  άρωμά  της,  τη  βρήκανε  και  την  παρακαλέσανε  να  έρθει  κι  αυτή  στο  διάστημα για  να  κάνει  δουλειές  γιατί  οι  αστροναύτες  κουράζονταν  και  να  βρίσκει  πέτρες.

 
Ξεκινήσανε  το  ταξίδι  για  το  διάστημα.  Όταν φτάσανε  πατήσανε  το πόδι  τους  στο  φεγγάρι.  Κρυφά  πήγε  και  πάτησε  η  Λάικα  πρώτη  στο  φεγγάρι  και  είπε  από  μέσα  της: «Ωραία  κρυψώνα  για  να  κρυφτώ  από  τον  μπαμπά  μου».

 
Η  Λάικα  είδε  τον  ήλιο.  Σκέφτηκε  να  πάει  να  δε  από  κοντά  τον  ήλιο  αλλά  μετά  φοβήθηκε  μην  καεί. Ο  Νικόλας  τη  βρήκε  και  την  πήρε.  Για  να  μη  χαθεί  της  έδωσαν  μια  κόκκινη  βούλα.  Τη  βούλα  δεν  την  ήθελε  και  την  πέταξε.
Μετά  χάθηκε  η  Λάικα  γιατί  έπεσε  κάτω  από  το  φεγγάρι  αλλά  αφού  δεν  είχε  βαρύτητα  σηκώθηκε  επάνω  και  πετούσε.
        Όταν  σηκώθηκε  ο  μπαμπάς  της  τρόμαξε  και  την  έψαχνε  γιατί  το  κουκλάκι  δε  μύριζε  την  ίδια  μυρωδιά.
Ο  μπαμπάς  της  πέταξε  κι αυτός  στο διάστημα και τη βρήκε.

 
Έτσι  την  πήρε  κοντά  του  και  τη  μάλωσε  αλλά  ζήσανε  αυτοί  καλά  κι  εμείς  καλύτερα.
ΤΕΛΟΣ

.

.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ