Με αφορμή το Πολυτεχνείο

Το απόσπασμα ενός κειμένου που έκανε λέξεις και φράσεις τις σκέψεις και τα βιώματα  αυτής της εποχής που το Πολυτεχνείο μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.

"Σχολεία: Εντατικοποίηση, τοξικό περιβάλλον, έλλειψη νοήματος - Αφόρητη η ζωή χιλιάδων εκπαιδευτικών. 

Ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών βιώνει υψηλή ή μεσαία συναισθηματική εξάντληση, ενώ καταγράφεται επίσης ότι ένα ακόμη μεγαλύτερο τμήμα εκπαιδευτικών που αισθάνεται ότι οι παρεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας κάνουν τη δουλειά τους στο σχολείο να φαίνεται άνευ νοήματος.

Ένα βαθιά τοξικό περιβάλλον για τα εργασιακά, μορφωτικά και δημοκρατικά δικαιώματα εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων διαμορφώνεται σταδιακά (με δικαστικές αποφάσεις, με εκβιαστικές εγκυκλίους και  «προθεσμίες» που λειτουργούν ασφυκτικά θέτοντας τελεσίγραφα υλοποίησης εντολών, με προϊσταμένους στο ρόλο του επιτηρητή που κουνώντας το δάχτυλο με αυστηρότητα για να «συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις»).

Μαζί, χέρι χέρι, ένας ατελείωτος βομβαρδισμός εξωεκπαιδευτικών εργασιών, γραφειοκρατικού φόρτου, ευθυνών που διασπείρουν άγχος, αβεβαιότητα και αγωνία.

Ίσως είναι η πρώτη φορά μεταπολιτευτικά που ένα μεγάλο τμήμα των εκπαιδευτικών νιώθει αφενός τέτοια αφόρητη πίεση και αφετέρου τέτοια έλλειψη χαράς για τη διδασκαλία που αντί να  τονώνει όπως παλιότερα,  "αδειάζει" σωματικά και ψυχικά.

Η κατάσταση στα σχολεία είναι ήδη επιβαρυμένη καθώς τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια τεράστια αύξηση των διοικητικών εργασιών των σχολείων.

Το Υπουργείο στέλνει στις Διευθύνσεις και οι Διευθύνσεις ζητούν συνεχώς στοιχεία (π.χ. Δελτία Κίνησης Προσωπικού, Αναλυτικά Στοιχεία Ωρολογίου Προγράμματος, Κενά και Πλεονάσματα εκπαιδευτικών κλπ) με τη συμπλήρωση αυτών σε δύσχρηστους πίνακες στο Excel ή στο Word. Επιπλέον αποστέλλουν τις φόρμες προς συμπλήρωση το πρωί και το μεσημέρι απαιτούν να έχουν σταλεί από τα σχολεία συμπληρωμένες. 

Έγγραφα, Οδηγίες, Εγκύκλιοι, Υπουργικές Αποφάσεις, νέα νομοθεσία και βροχή από νέες ευθύνες που ετσιθελικά μετατρέπουν τους εκπαιδευτικούς σε πληροφορικούς (μέσα σε λίγα 24ωρα έπρεπε όλοι να χειρίζονται υπολογιστές και να ξέρουν να κάνουν μάθημα εξ αποστάσεως) νοσοκόμους και γιατρούς (υπεύθυνοι covid), ψυχολόγους (σύμβουλοι σχολικής ζωής), που μαζί με τους παλιότερους μόνιμους ρόλους του διοικητικού προσωπικού, του φύλακα,  κάνουν "φύλο και φτερό" την εκπαιδευτική διαδικασία και εξουθενώνουν τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι στη χώρα μας, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσια - Λύκεια) έχουν μέση ηλικία 50 ετών και άνω. (Σημ.: Και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση)

Ίσως γι αυτό μαζί με τις εστίες αντίστασης που αναζωπυρώνονται από το "λάδι που ρίχνει στη φωτιά" το ΥΠΑΙΘ, παρατηρείται και ένα πρωτοφανές «κύμα φυγής» εκπαιδευτικών προς την συνταξιοδότηση, καθώς οι αντίξοες συνθήκες εργασίας  (εντατικοποίηση, πίεση, εξάντληση, έλλειψη νοήματος, τηλεκπαίδευση και αξιολόγηση) έχουν κάνει αφόρητη τη ζωή χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Οι νομοθετικές παρεμβάσεις της Υπουργού Παιδείας, ιδιαίτερα οι τελευταίες, αποτελούν μια βραδυφλεγή βόμβα στο "κλίμα" του σχολείου. Η επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών τείνει να απογειωθεί, η τρομοκρατία, ο φόβος, η υποτέλεια και ο χαφιεδισμός δημιουργεί ολοένα και περισσότερες αποικίες στο εκπαιδευτικό σώμα  και ο κίνδυνος μιας κατάστασης εμφύλιας διαμάχης είναι ορατή και έτοιμη να διαχυθεί και προς "τα κάτω" και να επηρεάσει κάθε μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού...." (Του Χ. Κάτσικα Πηγή)

 Το σύνθημα του Πολυτεχνείου πιο επίκαιρο από ποτέ.

Πρόταση δραστηριότητας αγγλικών σε συνεργασία με την υπεύθυνη ΠΕ06

Θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω την www.kinderella.gr γιατί από τότε που διάβασα την ανάρτησή της (εδώ και χρόνια) για το παιχνιδοτράγουδο των κανόνων ειλικρινά έχω λύσει πολλά προβλήματα και έχω σωθεί (εδώ η εξαιρετική ανάρτηση).

 Όπως κάθε νηπιαγωγός, έτσι κι εγώ όταν βλέπω μια καλή ιδέα και πρόταση, προσπαθώ να τη φέρω στα μέτρα μου και στην τάξη μου, αλλιώς συνήθως δεν επιτυγχάνουμε. Άλλαξα λοιπόν λίγο τα λόγια που πρότεινε η εξαιρετική συνάδελφος και τα έφερα στα δικά μου μέτρα. Τα παιδιά τρελαίνονται να το χορεύουμε και να το τραγουδάμε από την πρώτη μέρα κιόλας. Είναι το πρώτο τραγούδι που μαθαίνουμε. Άρα λοιπόν είναι ένα τραγούδι που τα παιδιά ξέρουν καλά.

 

Όταν άρχισε να μας παρακολουθεί ή κυρία Γεωργία, υπεύθυνη των αγγλικών, χόρευε κι εκείνη μαζί μας το τραγούδι των κανόνων. Της είπα που το βρήκα και ότι είναι στα αγγλικά (εδώ το βίντεο με το τραγούδι). Και τότε σκεφτήκαμε, να το κάνουμε στα παιδιά αργότερα και στα αγγλικά. Η μουσική είναι εξαιρετική και τα παιδιά το ξέρουν απέξω κι ανακατωτά στα ελληνικά. Οπότε μαζί με τη μασκότ των αγγλικών, τη μαϊμουδίτσα Molly, έκανε στα παιδιά σιγά σιγά, πρόταση - πρόταση με εικόνες το τραγουδάκι. Κι έπειτα, το κάθε παιδί προσπαθούσε ακούγοντας την πρόταση τραγουδιστά να βρει τον κανόνα που άκουγε. Τα μικρά ενθουσιασμένα. Κι εμάς μας άρεσε, είδαμε πως πήγε καλά γι' αυτό και το προτείνουμε.

Ποια είναι η αξιολόγηση που αρνούμαστε οι εκπαιδευτικοί

 Ένα σύντομο και επεξηγηματικό βίντεο, με απλό και κατανοητό λόγο. Για το σχολείο που αγαπάμε, πονάμε και δουλεύουμε σκληρά μέσα σε αυτό.

Γονείς προς εκπαιδευτικούς: «Δάσκαλε σ' ευχαριστούμε!»

 Η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) έστειλε ανοικτή επιστολή προς όλους τους εκπαιδευτικούς δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την στήριξη στον αγώνα τους κατά της αξιολόγησης.

Υπενθυμίζουμε ότι τη Δευτέρα χιλιάδες εκπαιδευτικοί έδωσαν μία δυναμική απάντηση στη Νίκη Κεραμέως και στην κυβέρνηση, πραγματοποιώντας μεγαλειώδη πορεία ενάντια στην αξιολόγηση, στο κέντρο της Αθήνας.

Οι εκπαιδευτικοί συγκεντρώθηκαν, έξω από το Εφετείο Αθηνών όπου εκδικαζόταν η έφεση που άσκησε το υπουργείο Παιδείας επί της πρωτόδικης απόφασης, η οποία έκρινε την απεργία-αποχή τους από την αξιολόγηση παράνομη, ζητώντας να κριθεί και καταχρηστική.

Στη συνέχεια εκπαιδευτικοί, μαθητές και φοιτητές έφτασαν έξω από τη Βουλή καθώς ενώθηκαν οι πορείες τους.

Η επιστολή

Δάσκαλε σ' ευχαριστώ,

Για το σημερινό μάθημα που έδωσες στα παιδιά μου κι ας μην ήταν στη σχολική τάξη!

Γιατί σήμερα σε είδαν με άλλο μάτι. Μ' αυτό που άστραψε από χαρά και υπερηφάνεια που σήμερα ήσουν μαζί τους, από την ίδια πλευρά του δρόμου.

Που φώναξαν όλο χαρά «''ήρθανε – ήρθανε» όταν συναντήθηκες μαζί τους στο Σύνταγμα στην Αθήνα και σε δεκάδες άλλες πόλεις της χώρας και οι δυο πορείες έγιναν μία.

Γιατί τα παιδιά μας καταλαβαίνουν αυτό που γνωρίζουμε κι εμείς:

Δάσκαλος δεν είναι αυτός μόνο που σου μαθαίνει να γράφεις, να διαβάζεις και να λογαριάζεις.

Δάσκαλος είναι αυτός που σου ανοίγει δρόμους να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι, να ξεχωρίζεις το δίκιο απ' το άδικο, να διεκδικείς!

Που νοιάζεται αν έχει φαΐ στο τραπέζι μας, ρεύμα και θέρμανση στο σπίτι μας.

Που βλέπει στα μάτια των παιδιών μας αν είναι όλα καλά στο σπίτι μας.

Που νοιώθει τα παιδιά μας, «παιδιά του»...

Που 2 χρόνια έκανε και συνεχίζει να κάνει το ψυχολόγο, τον νοσηλευτή στα παιδιά μας.......

Που στηρίζει με κάθε τρόπο τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες κόντρα στα τεραστία κενά από παράλληλες στηρίξεις ........

Κι εσύ δάσκαλε μας στάθηκες στα δύσκολα, ενάμισι χρόνο τώρα που άλλαξε η ζωή μας.

Κι έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου «να μη μείνουν τα παιδιά μας πίσω».

Που σκαρφιζόσουν παιχνίδια και τραγούδια κι ας σ' έβλεπαν μέσα απ' την οθόνη. Όσα μπορούσαν να σε δουν...

Που προσπαθούσες η μικρή ή η μεγαλύτερη οθόνη να θυμίζει λίγο τη σχολική μας τάξη.

Που ξενυχτούσες για να διορθώσεις ασκήσεις από σκοτεινές φωτογραφίες κι έστυβες το μυαλό σου να βρεις τρόπο ΟΛΑ τα παιδιά της τάξης θα κάνουν μάθημα, με ή χωρίς webex.

Γι αυτό και σήμερα και αύριο θα είμαι στο πλάι σου, στον αγώνα που δίνεις για να έχουν όλα τα παιδιά -μαζί και τα δικά μου- το σχολείο που τους αξίζει.

Ίδιο για ΟΛΑ τα παιδιά, καλύτερο από αυτό που έχουν σήμερα.

Γιατί μόνο μαζί μπορούμε να κερδίσουμε τον αγώνα για ένα σχολείο που δεν θα διαχωρίζει τα παιδιά μας ανάλογα με την τσέπη μας, το χρώμα ή τη φυλή μας!

Που θα δίνει ολόπλευρη μόρφωση σε όλα τα παιδιά και όχι σε λίγους και εκλεκτούς!

Για ένα σχολείο πραγματικά ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, που θα αναπτύσσει το σύνολο των δυνατοτήτων κάθε παιδιού.

Και να ξέρεις ότι σήμερα στην αξιολόγηση των παιδιών και των γονιών πήρες ΑΡΙΣΤΑ!

Συνέχισε, κι εγώ θα είμαι μαζί σου...

Πηγή

Εκπαιδευτικοί: «Αγαπητοί γονείς και μαθητές μας, να γιατί απεργούμε ενάντια στην αξιολόγηση»

 «Γιατί απεργούμε στις 11 Οκτώβρη; Γιατί απεργούμε - απέχουμε από τη διαδικασία της αξιολόγησης;» - Ανοιχτή επιστολή εκπαιδευτικών προς τους γονείς του ΣΕΠΕ «Γ. Σεφέρης»

Αγαπητοί γονείς, 

Επιλέγουμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας μέσα από αυτή την επιστολή, συναισθανόμενοι την κοινή μας αγωνία για τη μόρφωση και την πρόοδο των παιδιών μας. Γιατί αυτός είναι ο κοινός μας στόχος: το καλύτερο για τα παιδιά σας, «για τα παιδιά μας»!

Όπως ίσως θα έχετε ακούσει, η κυβέρνηση το καλοκαίρι ψήφισε έναν νόμο, με τίτλο «Για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και τη στήριξη των εκπαιδευτικών». Και θα έλεγε κανείς ότι σαν τίτλος, μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Και εμάς τους εκπαιδευτικούς και εσάς τους γονείς και φυσικά τους ίδιους τους μαθητές. 

Ποιος δε θέλει άλλωστε την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου;

Ποιος δε θέλει την πλήρη στήριξη των εκπαιδευτικών, ώστε να έχουν όλα τα μέσα για να δώσουν ό,τι καλύτερο στα παιδιά;

Αν κοιτάξουμε όμως καλύτερα μέσα στην καθημερινότητα, μέσα στα σχολεία και τις τάξεις, θα δούμε ότι ο τίτλος είναι πραγματικά παραπλανητικός.

Ας αναρωτηθούμε μαζί…

• Είναι βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, σχεδόν ένα μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, να υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών;
• Είναι βελτίωση να υπάρχουν χιλιάδες παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ανάγκες αστήριχτα από ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό και να καλείστε και πάλι εσείς οι γονείς, αν μπορείτε, να βάλετε το χέρι στην τσέπη;
• Είναι βελτίωση, τον 21ο αιώνα, τα παιδιά μας να στοιβάζονται ανά 25 σε κοντέινερς ή σε κτίρια δεκαετιών, έρμαια στη φθορά του χρόνου ή στην πρώτη εμφάνιση σεισμού, πλημμύρας και άλλων καταστροφών;
• Είναι βελτίωση εδώ και 15 χρόνια να έχουμε αναλυτικά προγράμματα που μας καλούν να διδάξουμε τα μαθηματικά στο «περίπου» και τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής;
• Είναι βελτίωση να αλλάζουν οι μαθητές μας εκπαιδευτικό κάθε χρόνο ή πολλές φορές 2-3 φορές μέσα στον χρόνο, εξαιτίας της επιλογής των κυβερνήσεων να μη διορίζουν όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, που είναι προϋπόθεση για την παιδαγωγική σχέση και συνέχεια;
• Είναι βελτίωση οι μαθητές μας απέναντι στη μάχη τους για τη μόρφωση, να συναντούν τον κόφτη της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (που άφησε εκτός ΑΕΙ 40.000 μαθητές) και της Τράπεζας Θεμάτων και να μετατρέπονται σε εμπόρευμα για τα ιδιωτικά κολλέγια;
• Είναι βελτίωση, μετά από 2 χρόνια τηλεκπαίδευσης, να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο από κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών, που έχουν δημιουργηθεί, εξαιτίας της δικής τους διαχείρισης; 

Θα μπορούσαμε να θέσουμε ακόμα πολλά ερωτήματα και σε όλα η απάντηση, που όλοι θα δίναμε, είναι ένα βροντερό ΟΧΙ! Η κυβέρνηση ακόμα ισχυρίζεται, με κάθε τρόπο και μέσο, ότι οι εκπαιδευτικοί δε θέλουν να αξιολογηθούν! Και απαντάμε ξεκάθαρα: λένε ψέματα!

Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ προωθούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών τους δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες, γι’ αυτό επιλέγουν τον δρόμο του αυταρχισμού, της καταστολής και της συκοφαντίας. Δε μας φοβίζουν όμως. Μένουμε όρθιοι. Αυτό το οφείλουμε στους μαθητές μας.  

Οι εκπαιδευτικοί και οι Σύλλογοι Διδασκόντων:

- Καθημερινά οργανώνουν, εκτιμούν και αναπροσαρμόζουν το μάθημά τους!

- Καθημερινά εξετάζουν κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά τους, με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία επιμόρφωση (μιας και τέτοια έχει να γίνει 12 χρόνια), προσπαθούν να δώσουν ό,τι καλύτερο στους μαθητές τους!     

- Βιώνουν μαζί σας κοινά άγχη και αγωνίες για την πρόοδο των παιδιών. Για τις δυσκολίες που συναντάνε σε μια σειρά διδακτικά αντικείμενα. Για τις ανισότητες που οξύνονται χρόνο με τον χρόνο. Το άγχος για να προχωρήσει η ύλη, για να μη μείνει κανένα παιδί πίσω, προκειμένου τα παιδιά να κατακτήσουν βασικές γνώσεις, αναγκαίες για την εξέλιξη και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Σε τίποτα από όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, δε συμβάλουν οι ρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας.

Αυτό όμως που πραγματικά επιδιώκουν μέσα από τον παραπλανητικό τίτλο «αξιολόγηση», είναι να διαμορφώσουν σχολεία πολλών ταχυτήτων. Να διαχωρίσουν δηλαδή τα σχολεία σε «καλά» και «κακά», με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, «αυτόνομα» να καλύπτουν τις ανάγκες τους. 

Σχολεία που θα μας μετατρέψουν και εμάς και εσάς τους γονείς σε επαίτες! Θα ζητιανεύουμε από χορηγούς και δωρεές τα αναγκαία, αν θέλουμε να αξιολογηθούμε καλά! Ή θα κληθείτε και πάλι να βάλετε το χέρι στην τσέπη, για να μην έρθουν τα χειρότερα! 

Σχολεία δηλαδή που θα λειτουργούν με όρους επιχείρησης και για τις ανάγκες της αγοράς! Και ξέρουμε πολύ καλά τι θα σημαίνει αυτό για τα σχολεία των εργατογειτονιών, των περιοχών που συγκεντρώνονται μεταναστόπουλα, για τα σχολεία των κοντέινερς! Κακή αξιολόγηση…συγχώνευση…υποβάθμιση!

Και το κυριότερο, επιδιώκουν να χτυπήσουν τα ίδια τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ανάγκες των μαθητών μας. Κάθε χρόνο πετσοκόβουν και ένα αντικείμενο που αφορά στη γενική μόρφωση. 

Έτσι λείπει ή έχει μειωθεί κατά πολύ από τα αναλυτικά προγράμματα η καλλιτεχνική παιδεία, οι κοινωνικές επιστήμες, η ποίηση και η λογοτεχνία, η διδασκαλία των φυσικών επιστημών σταθερά υποβαθμίζεται! Και μετά έχουν το θράσος να μας λένε ότι νοιάζονται για την καλλιέργεια κριτικής σκέψης στα παιδιά!

Αγαπητοί γονείς,

Οι εκπαιδευτικοί δώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας τη μάχη, χωρίς τεχνολογικά μέσα και επιστημονική καθοδήγηση, για να κρατήσουμε ανοιχτή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας! Μπροστά σε συστήματα που «έπεφταν», σε οθόνες και μικρόφωνα που έκλειναν, προσπαθώντας να μην αφήσουμε κανένα μαθητή - μαθήτρια μας «πίσω».

Δεν ισχυριζόμαστε από την πλευρά μας ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες, ότι τα κάνουμε όλα καλά. Άλλωστε, όπως κι εσείς είμαστε εργαζόμενοι, με όλα τα προβλήματα που κι εσείς βιώνετε από την εγκληματική πολιτική της τελευταίας περιόδου – και όχι μόνο!

Ξέρουμε πολύ καλά τι θα πει ακρίβεια, πετσοκομμένοι μισθοί, απληρωσιά, ανεργία, υποστελεχωμένο σύστημα υγείας – πρόνοιας. Γι’ αυτό βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες όλο το τελευταίο διάστημα. Δίπλα στους υγειονομικούς, τους εργαζόμενους του τουρισμού, τους διανομείς…… Με λίγα λόγια στους γονείς των μαθητών μας!

Γι’ αυτό και τώρα υπάρχει η ανάγκη να βρεθούμε και πάλι μαζί. Σε κοινό αγώνα! Ενάντια στο σχολείο που θέλουν να φτιάξουν, του ανταγωνισμού, της ημιμάθειας και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας και όχι ενάντια στη λεγόμενη «αξιολόγηση», όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση. 

Γιατί έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε για ένα σχολείο που δε θα διαχωρίζει τα παιδιά ανάλογα με τις οικονομικές-κοινωνικές δυνατότητες της οικογένειάς τους, το χρώμα ή τη φυλή! Θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση σε όλους και όχι σε λίγους και εκλεκτούς! Για ένα σχολείο πραγματικά ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, που θα αναπτύσσει το σύνολο των δυνατοτήτων του κάθε μαθητή. Για το σχολείο που θα καλύπτει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, μακριά και έξω από την αντιδραστική αντίληψη ότι υπάρχουν παιδιά «που δεν παίρνουν τα γράμματα»! 

Γιατί αντιθέτως, όλα τα παιδιά, μπορούν και πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές και δημιουργοί μιας καλύτερης κοινωνίας και σε αυτή την υπόθεση οφείλουμε όλοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, να καταθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις! 

Έχε το νου σου στο παιδί, υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!

 Πηγή