ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΣ

 Η γιορτή μας ήταν δωρικού ρυθμού, στα πλαίσια του προγράμματος καλών τεχνών, και είχε στόχο εκπαιδευτικό και ως προς τα παιδιά αλλά και ως προς τους γονείς (μη νομίζετε πως όλοι οι γονείς γνώριζαν τους καλλιτέχνες που δουλέψαμε).

Με τα παιδιά, το Δεκέμβριο, κάναμε ουσιαστικά "επαναλήψεις". Θυμηθήκαμε με ποιους καλλιτέχνες ασχοληθήκαμε, θυμηθήκαμε κάποια σημαντικά στοιχεία για αυτούς, καθώς και ένα χαρακτηριστικό τους έργο.

• Αυτές τις γνώσεις μας θελήσαμε να μοιραστούμε και με τους γονείς. Τους καλέσαμε λοιπόν στα εγκαίνια του Μουσείου Νηπιαγωγείου Πυθαγορείου. Να η πρόσκληση των εγκαινίων.

 

• Το "σκηνικό" μας ήταν λιτό (δωρικό). Στον τοίχο μεγάλες αφίσες-παζλ με έργα καλλιτεχνών που γνωρίσαμε (Θεόφιλος, Χαλεπάς, Τσαρούχης) και ένα άσπρο παραλληλόγραμμο σεντόνι σε σχήμα αρχαίου ναού. Στη μέση είχαμε βάλει μαρκαδόρους.
• Τα παιδιά ήταν στημένα ως Κούροι, Κόρες και φυσικά Καρυάτιδες (που αγαπήσαμε πολύ). Το κάθε νήπιο ήταν και άλλος καλλιτέχνης. Κρατούσε λοιπόν σαν "μάσκα" στο ένα χέρι τη φωτογραφία του καλλιτέχνη και στο άλλο ένα έργο του.

• Πριν ανοίξει η αυλαία (είχαμε μια μπλε φόδρα κρεμασμένη που χώριζε γονείς και παιδιά), άρχισα να διαβάζω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του Κώστα Τσόκλη για την εικαστική παρέμβασή του στη Σπιναλόγκα με τίτλο: "Εσύ, ο τελευταίος λεπρός". Σας το ανεβάζω αυτούσιο διότι το θεωρώ συγκλονιστικό.

Δεν ξέρω...

Δεν ξέρω ποιος δαίμονας με κυνηγάει και με βάζει να καταπιάνομαι με πράγματα που ξεπερνούν τις δυνατότητες του χώρου μας, καθώς και τις δικές μου, πια, φυσικές δυνάμεις. Ίσως γιατί φοβάμαι τη λήθη...

Όμως το παιχνίδι θα τελειώσει σε κάποια στιγμή και η τέφρα των νέων γεγονότων και των νέων ανθρώπων θα πέσει επάνω μας και θα μας καλύψει.

Εκτός (εδώ άνοιξε η αυλαία και εμφανίστηκαν τα παιδιά με κρυμμένα τα πρόσωπα) και αν το Έργο μας παραμένει αναγκαίο για τις επόμενες γενιές. Γιατί το έργο μόνο είναι ικανό να σταματήσει το χρόνο. Όμως αλήθεια ποιο είναι το Έργο, οι προθέσεις ή τα αποτελέσματά τους;

Αν τα έργα μας δεν είναι ενδεικτικά τόξα που οδηγούν στο Έργο, τότε αδίκως παιδευόμαστε τόσα χρόνια...

Κώστας Τσόκλης, 2012

Εσύ, ο τελευταίος λεπρός.

•    Με το που τελείωσα, τα παιδιά άνοιξαν τα προσωπεία και τραγούδησαν το γνωστό τραγούδι από τη Λιλιπούπολη "Μεσ' το Μουσείο".

• Με το που τελείωσε το τραγούδι ξεκίνησε ο Οδυσσέας Ελύτης και τα υπόλοιπα νήπια "κρύφτηκαν" πίσω από τα προσωπεία τους. Όταν τελείωσε ο Ελύτης άφησε τις "μάσκες" του και γύρισε στο σεντόνι όπου ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Έτσι έκανε κάθε καλλιτέχνης. Όταν φτάσαμε στο Γιάννη Ρίτσο σηκώθηκαν όλοι σαν χορωδία και τραγούδησαν το "Κουβέντα με ένα λουλούδι" (που τόσο έχουμε δουλέψει:http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/11/blog-post_14.html). 
• Όταν τέλειωσε το τραγούδι οι καλλιτέχνες που είχαν παρουσιαστεί συνέχισαν τη ζωγραφική ενώ οι υπόλοιποι ξαναμεταμορφώνονταν σε αγάλματα.

•  Αργότερα τραγουδήσαμε το "Θαλασσινό τριφύλλι" (που επίσης έχουμε δουλέψει πολύ:  http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/11/blog-post_19.html). Συνέχισαν κι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες. 
• Στο τέλος ο Μάνος Χατζιδάκις μας πρότεινε να ακούσουμε τη μουσική του. ΄Ετσι τραγουδήσαμε το "Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι" από το "Παραμύθι χωρίς όνομα". 

• Εκεί τελείωσε το ομαδικό έργο ζωγραφικής και τα εγκαίνια, με μία υπόκλιση.

• Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένη από τα παιδάκια μου. Δούλεψαν πολύ σκληρά, έμαθαν πράγματα, και τους αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ! (Κρίμα μόνο που δεν ήρθαν όλα).

•  Ανεβάζω όλο το κείμενο που έγραψα και που χρησιμοποιήσαμε. Ίσως να σας φανεί χρήσιμο. Μπορείτε να τα βάλετε με όποια σειρά θέλετε. Κι εγώ τα άλλαξα στην πορεία.

 

• 1ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΪΤΗΣ: Είμαι ο Γιάννης Γαΐτης. Είμαι ζωγράφος γνωστός πολύ για τα ανθρωπάκια μου. Με τα έργα μου προσπάθησα να ξεσηκώσω τους ανθρώπους ενάντια στη Δικτατορία.
  
  
  2.    ΑΛΚΗ ΖΕΗ: Εγώ είμαι η Άλκη Ζέη και είμαι συγγραφέας. Έγραψα το «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» και το «Καπλάνι της βιτρίνας», που έβλεπα τα καλοκαίρια στο σπίτι του παππού μου.  Μπορείτε να  το συναντήσετε στο Μουσείο Φυσικής ιστορίας στους Μυτιληνιούς.
  
  
  3.    ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: Με λένε Γιάννη Ρίτσο και είμαι ποιητής. Στη δικτατορία με εξόρισαν στη Σάμο γιατί η γυναίκα μου ήταν Σαμιώτισσα. Στην πέτρινη πολυθρόνα μου στο Καρλόβασι έγραψα την «Κυρά των αμπελιών» και ένα λιανοτράγουδο της πικρής πατρίδας.
  
  
  4.    ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Με λένε Μίκη Θεοδωράκη και είμαι συνθέτης. Με τα τραγούδια μου ξεσήκωσα τους ανθρώπους ενάντια στη Δικτατορία. Συνεργάστηκα με τον Ρίτσο και τον Ελύτη και μελοποίησα τα ποιήματά τους.
  
  
  5.    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: Είμαι ο Οδυσσέας Ελύτης και είμαι ποιητής από τη Μυτιλήνη.  Πήρα το βραβείο νόμπελ για το ποίημα «Άξιον εστί». Στα ποιήματά μου γράφω για τη θάλασσα, τα νησιά και την Ελλάδα που αγαπώ.
  
  
  6.    ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ: Είμαι ο Μάνος Χατζιδάκις και είμαι συνθέτης. Πήρα όσκαρ για τη μουσική μου στο «Ποτέ την Κυριακή». Ίδρυσα την ορχήστρα των χρωμάτων . Εμπνεύστηκα από τον Ντα Βίντσι και έγραψα το «Χαμόγελο της Τζοκόντας».
  
  
  7.    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι ο Γεώργιος Γουναρόπουλος και είμαι ζωγράφος. Μου αρέσει να ζωγραφίζω με διάφανα χρώματα σαν να ζωγραφίζω ένα όνειρο.  Στον πόλεμο του 1940 ζωγράφισα την αφίσα «Η Παναγιά μαζί του».
  
  
  8.    ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Είμαι  ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ. Όλοι με κορόιδευαν γιατί μου άρεσε να ζωγραφίζω όπου έβρισκα και να ντύνομαι τσολιάς και Μεγαλέξανδρος. Κι όμως η ζωγραφική μου αγγίζει τις καρδιές όλων των παιδιών. Εμπνεύστηκα από το έργο του Κορνάρου, τον Ερωτόκριτο.
  
  
  9.    ΠΙΚΑΣΟ: Είμαι ο Πάμπλο Πικάσο και είμαι ισπανός ζωγράφος. Ξεκίνησα το κίνημα του κυβισμού με τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν». Ζωγράφισα τη Γκουέρνικα που βομβάρδισαν οι Γερμανοί το 1937.
  
  
  10.                       ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ:          Με λένε Γεώργιο Ιακωβίδη και είμαι ζωγράφος. Δάσκαλός μου ο Νικηφόρος Λύτρας. Ήμουν ο πρώτος διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης. Αγαπώ να ζωγραφίζω παιδιά με τις οικογένειές τους.
  
  
  11.                       ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ: Με λένε  Βίνσεντ Βαν Γκογκ και είμαι ολλανδός ζωγράφος. Μου αρέσει να ζωγραφίζω τα χωράφια και τα ηλιοτρόπια με παχιές πινελιές. Στην έναστρη νύχτα έδωσα φως με τα χρώματά μου. Αγαπημένο μου χρώμα το κίτρινο.
  
  
  12.                       ΧΑΛΕΠΑΣ: Είμαι ο Γιαννούλης Χαλεπάς και είμαι γλύπτης από την Τήνο. Η μητέρα μου δε με καταλάβαινε και κατέστρεφε τα γλυπτά μου όμως εγώ δε σταματούσα.  Η κοιμωμένη μου είναι από τα ομορφότερα γλυπτά του κόσμου.
  
  
  13.                       ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ: Είμαι ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, γλύπτης, εφευρέτης και ζωγράφος. Η Μόνα Λίζα του Τζοκόντο είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα μου. Το χαμόγελό της μοναδικό.
  
  
  14.                       ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: Είμαι ο Γιάννης Τσαρούχης, έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος. Μου αρέσει να ζωγραφίζω ναύτες, τους 12 μήνες και τις 4 εποχές. Ήμουν μαθητής του Φώτη Κόντογλου.
  
  
  15.                       ΜΠΟΤΕΡΟ: Είμαι ο Φερνάντο Μποτέρο, ζωγράφος από την Κολομβία. Έχω  χιούμορ και βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Μου αρέσει να ζωγραφίζω τον κόσμο με τεράστιο όγκο.