ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ... ποιά απ' όλες????

Αυτές τις μέρες κάνουμε το αγαπημένο θέμα των παιδιών: ο εαυτός μου. Μιλήσαμε, παίξαμε, κάναμε ζευγαράκια κι ομαδούλες (σε άλλη ανάρτηση μια πολύ ωραία πρόταση που δοκίμασα) και βέβαια ήρθε ή ώρα για να γνωρίσουμε τη Μόνα Λίζα!

Ακολούθησα κυρίως την παλαιότερη πρόταση και προσέγγισή μου όταν δουλέψαμε το πρόγραμμα με τους καλλιτέχνες.  Κάνοντας κλικ στην εικόνα θα δείτε πως ξεκινήσαμε και φέτος με τη Μόνα Λίζα. Την παρατηρήσαμε, πήραμε τη σωματική της στάση, μετακινηθήκαμε και είδαμε τα μάτια της να μας ακολουθούν, κάναμε υποθέσεις για τα συναισθήματα που κρύβει το χαμόγελό της. Συγκρίναμε τη σωματική της στάση και τα συναισθήματα με τα δικά μας.

Εκεί χρησιμοποίησα την πρόταση της Κικής από τις Χαρούμενες Φατσούλες  για τα συναισθήματα της Τζοκόντα.

Χρησιμοποίησα και ένα βιβλίο που ανακάλυψα, που λέγεται "Η τέχνη του Λεονάρντο" (Καστανιώτης). Έχει μέσα διάφορες προτάσεις και δραστηριότητες. 

Εγώ εστίασα σε μία δραστηριότητα που αναφερόταν στους υπόλοιπους ζωγράφους που "έπαιξαν" με τη Μόνα Λίζα, κάνοντας ιδιαίτερη στάση στον Φερνάντο Μποτέρο και τη δική του εκδοχή, με την οποία ασχοληθήκαμε πριν 2 χρόνια ακριβώς. Για να δεις την προσέγγιση αυτή κάνε κλικ στην εικόνα.

Εκτός όμως από ζωγράφους ενέπνευσε και το μεγάλο μας Μάνο Χατζιδάκι. Ακούσαμε αποσπάσματα από το "Χαμόγελο της Τζοκόντας" όση ώρα έψαχναν με το ζευγαράκι τους να βρουν μία κρυμμένη και πειραγμένη Τζοκόντα. 

Η οδηγία ήταν να μην δει κανένας άλλο την κάρτα που θα έβρισκαν, παρά μόνο οι ίδιοι. Τους είπα επίσης ότι υπάρχει μόνο μία αυθεντική Μόνα Λίζα που τους έχει ένα μήνυμα. Αφού βρήκαν όλοι, ένα  ένα ζευγαράκι  (εκτός από αυτόν με την αυθεντική) μας έλεγε τι έπαθε η δική του Μόνα Λίζα και μετά μας την έδειχνε, π.χ. η δική μου ντύθηκε αστροναύτης, εμένα κουρεύτηκε σαν αγόρι, εμένα ντύθηκε σούπερμαν... κ.λ.π. Περιττό να σας πω ότι γελάσαμε με την καρδιά μας. Ξετρελάθηκαν τα μικρά αλλά κι εγώ! (Τις παρωδίες της Μόνα Λίζα θα τις βρείτε εδώ).  Σκοπεύω να ξαναχρησιμοποιήσω αυτές τις κάρτες βάζοντάς τους να τις μιμηθούν ή να ζωγραφίσουν αν θέλουν, τον εαυτό τους ελαφρώς "πειραγμένο".

Στο τέλος ήρθε και η κάρτα με το μήνυμα. Αλλά επειδή δεν έβλεπα καλά, γύρισα τον ανάποδο πίνακα που είχα κολλήσει και διαβάσαμε με μεγάλα γράμματα τι μας πρότεινε η ήσυχη Μόνα Λίζα. Νομίζω ότι πείσθηκαν από τις προτάσεις της!

Φέτος ξεκίνησα στην τάξη και το δέντρο της γνώσης. Απλοί κορμοί από κανσόν, όπου πάνω θα κολλάμε κύκλους τύπου Καντίνσκυ αλλά επάνω θα έχουν φωτοτυπία (που εποχή για μελάνια) κάτι όμορφο που γνωρίσαμε. Έτσι ήδη κολλήσαμε τη Μόνα Λίζα, τον Χατζιδάκι και τον Ντα Βίντσι. Επειδή μου φάνηκε φτωχό, μόλις εμπλουτιστεί θα το ανεβάσω.

Συνεχίζουμε, λίγο πτοημένοι από τη δίμηνη απόσπαση της τρίτης συναδέλφου που συμπλήρωνε την ομάδα μας, με περισσότερο άγχος και κούραση λόγω της μεγάλης ευθύνης, κατ' αρχάς για την ασφάλεια των παιδιών, με 25 παιδιά, δίχως ακόμη να έχουμε μετακομίσει. Πάντως εμείς θα κάνουμε όπως πάντα το ανθρωπίνως καλύτερο δυνατό. Οψόμεθα...