Θυμός Λύπη Χαρά Φόβος

ΘΥΜΟΣ

1. Ανάγνωση: «Όταν θυμώνω» της Spelman. Συζήτηση.

2. Το κάθε παιδί αναφέρει μία φορά που θύμωσε και την εικονοποιεί: «Θύμωσα όταν…»
3. Βρίσκουμε έργα ζωγράφων που μας θυμίζουν το συναίσθημα του θυμού όπως του Κλέε, του Μιρό κι άλλων,  κι έπειτα αντιστοιχούμε τον πίνακα με το όνομα του ζωγράφου.

  4. Καταγράφουμε τι τρόπους χρησιμοποιήσαμε για να ανακουφιστούμε, να εκτονωθούμε από το θυμό:

-          το είπαμε στην κυρία, σε ένα φίλο

-          το μοιραστήκαμε με την ομάδα μας, την ομάδα της «καρδιάς»

-          το ζωγραφίσαμε

5. Φτιάχνουμε το φανάρι του θυμού και το συζητάμε. 

 

6.  Βρίσκουμε, ζωγραφίζουμε και καταγράφουμε τρόπους που μπορούμε να εκτονώσουμε το συναίσθημα του θυμού δημιουργικά.

7.  Χρησιμοποιούμε και την Kidepedia, τόμο 16 «Άνθρωπος» που μας προτείνει τρόπους να ηρεμήσουμε το ζωηρό κουταβάκι του θυμού μέσα μας.

ΛΥΠΗ

1.Εισάγεται το ρολόι της λύπης δίπλα στο ρολόι του θυμού, ανάλογο του ρολογιού του θυμού. 

 

2. Ανάγνωση: «Όταν λυπάμαι» της Spelman. Συζήτηση. 
 

3. Το κάθε παιδί αναφέρει μία φορά που λυπήθηκε και την εικονοποιεί: «Λυπήθηκα όταν…»

4. Συζητήσαμε αρκετές φορές για βιώματα λύπης των παιδιών, χρησιμοποιώντας ως αφορμή και την παρακάτω δραστηριότητα όπου τα παιδιά έπρεπε να διαλέξουν σε ποιες εικόνες νιώθουν λύπη και γιατί.

ΧΑΡΑ 

1. Διαβάσαμε της Μονρεάλ «Τι νιώθεις; Χαρά – Λύπη» και με αφορμή τη λύπη συζητήσαμε για τη χαρά.

2. Είδαμε πως ούτε και για τη χαρά έχουμε όλες τις λέξεις που χρειαζόμαστε και ψάξαμε να τις βρούμε.

3. Χρησιμοποιήσαμε πάλι έργα μεγάλων ζωγράφων  (Παρθένης, Ιακωβίδης, Σαγκάλ) αλλά και την φωτογραφία ενός Κούρου για να βρούμε τις εκφράσεις που θέλαμε για την ευχαρίστηση, την ικανοποίηση, τη χαρά και την ευτυχία.

4. Εισαγάγαμε το ρολόι της χαράς.

5. Με αφορμή το καινούριο ρολόι το κάθε παιδί μας διηγήθηκε ένα βίωμα που ένιωσε σχετικό με μία από τις διαβαθμίσεις. Μας δόθηκε έτσι η δυνατότητα να μιλήσουμε για τη διάρκεια της ευτυχίας, της θλίψης και της μελαγχολίας σε σχέση με τη χαρά και τη λύπη, που μπορεί να είναι στιγμιαία συναισθήματα.

 

ΦΟΒΟΣ

1. Μας παρουσίασε ο Έκτορας το «Όταν φοβάμαι» της Spelman, που το είχε δανειστεί από τη βιβλιοθήκη του σχολείου[1]. Βρήκαμε την ευκαιρία και το διαβάσαμε στα παιδιά και το συζητήσαμε. 
 

2. Ψάξαμε και βρήκαμε τις διαβαθμίσεις του φόβου: άγχος, τρόμος, φοβία.

3. Αντιστοιχίσαμε έργα μεγάλων ζωγράφων με τις αντίστοιχες συναισθηματικές καταστάσεις.

4. Εισήχθη το ρολόι του φόβου με τις ανάλογες εικόνες.

5. Αναφέραμε μία φορά που φοβηθήκαμε και πως το αντιμετωπίσαμε τότε. Στη συνέχεια σκεφτήκαμε (τώρα που ξέρουμε τόσα πράγματα για τα συναισθήματα και πώς να τα χειριστούμε) αν θα κάναμε κάτι διαφορετικό και τι θα ήταν αυτό.

6. Διαβάσαμε της Μονρεάλ το «Δειλία-Αυτοπεποίθηση» και γελάσαμε με το φόβο που φοβότανε το παιδί και το παιδί το φόβο.

7.  Μιλήσαμε ο καθένας για τους δικούς του φόβους και πως τους αντιμετωπίζει.  Υπήρξαν πολλά παιδιά που ανέφεραν το φόβο του σκοταδιού γι’ αυτό διαβάσαμε το «Η κουκουβάγια που φοβόταν το σκοτάδι» της Τσορώνη-Γεωργιάδη και σχολιάσαμε πάνω στις διάφορες αντιδράσεις τις κουκουβάγιας, προτείνοντας πως αλλιώς θα μπορούσε να έχει αντιδράσει.

8. Με αφορμή το «Όταν φοβάμαι» του Μέινερς συζητήσαμε για τους βοηθητικούς φόβους που μας προστατεύουν (φωτιά, σκαρφάλωμα σε δέντρα, αυτοκίνητα, ένα άγριο σκυλί κ.ά.) και εστιάσαμε στον άγνωστο που μπορεί να μας προσφέρει ένα γλυκό, κάνοντας τον παραλληλισμό με τη Χιονάτη που άνοιξε την πόρτα της στη γριούλα με το δηλητηριασμένο μήλο.

9. Αναφέραμε ο καθένας από ένα βίωμα φόβου και πως το αντιμετωπίσαμε. Ύστερα το ζωγραφίσαμε με τον τίτλο: «Φοβήθηκα όταν…».

---

[1] Όλη η σειρά της Spelman, φροντίσαμε να υπάρχει στο Νηπιαγωγείο και είναι διαθέσιμη στη δανειστική βιβλιοθήκη, ώστε κάθε παιδί να μπορεί να διαβάσει με τους γονείς του τα βιβλία που δουλεύουμε στο σχολείο. Εμμέσως γίνεται μόρφωση και του γονέα στο σπίτι.