Σκέψεις μιας υποψήφιας για αξιολόγηση νηπιαγωγού (Ακούς υπουργέ;)

Σήμερα μπαίνοντας στην φόρμα αξιολόγησης (portfolio) και βλέποντας τις ερωτήσεις που …καλούμαι να απαντήσω ώστε να αξιολογηθώ κι εγώ όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί, ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάποιες σκέψεις μου για τον κύριο Λοβέρδο και τους υπόλοιπους «ιθύνοντες» του Υ.ΠΑΙ.Θ, που «σκέφτηκαν» αυτόν τον τρόπο να με αξιολογήσουν.

Διαβάζοντας τις ερωτήσεις υποθέτω ότι ο βαθμός μου μετά την αξιολόγησή μου θα είναι ίσως «επαρκής» ή ακόμη και «ελλιπής». Εργάζομαι μέσα στην τάξη από τα 20 χρόνια μου, μια και η Σχολή που φοίτησα ήταν διετής και σήμερα είμαι 49 χρονών. Από τα 23 χρόνια υπηρεσίας μου στο Δημόσιο Σχολείο τα 21 ήμουν προϊσταμένη.

Ήμουν «επαρκής» κύριε Λοβέρδο, όταν πρώτη φορά δούλεψα σαν αναπληρώτρια στα Λιμενάρια της Θάσου και με το που πήγα τον Ιανουάριο έκανα μετακόμιση του Νηπιαγωγείου σε ένα σπίτι με μια τουαλέτα (για όλους), χωρίς την βοήθεια κανενός ,χωρίς να έρθει κάποιος και να δει αν αυτός ο χώρος ήταν κατάλληλος για Νηπιαγωγείο (ούτε Σχ.σύμβουλος ούτε Προϊστάμενος);

Ήμουν «επαρκής» όταν κατάφερα να βγάλω άκρη με τα οικονομικά του σχολείου χωρίς να έχω τις ανάλογες γνώσεις(δεν σπούδασα λογιστικά) και χωρίς να με επιμορφώσει κανείς;

Ήμουν «επαρκής» όταν την επόμενη χρονιά με κάλεσαν αναπληρώτρια στον Άγιο Χριστόφορο Νικήσιανης Καβάλας και πήγαινα κάθε μέρα με τον έναν δάσκαλο του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου από τις 7 το πρωί για να ανάψω την ξυλόσομπα και να ζεστάνω έναν χώρο που δεν είχε τίποτα μέσα εκτός από τρία θρανία;

Ήμουν «επαρκής» όταν διορίστηκα την επόμενη χρονιά στην Σάμο και το έμαθα λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία και αναγκάστηκα να πάω με τον άντρα μου (ο οποίος πήρε μετάθεση στο Τμήμα Ασφαλείας Σάμου για να με ακολουθήσει) και δεν είχαμε μια στην τσέπη για την μετακόμιση μας από την Καβάλα όπου ζούσαμε, για τα ενοίκια του νέου σπιτιού μας και για την επιβίωσή μας αφού πληρώθηκα τρεις μήνες μετά;

Ήμουν «επαρκής» όταν μετά από δύο χρόνια στο νησί πήρα απόσπαση και δούλεψα 2 χρόνια στον Άγιο Αθανάσιο Θες/νίκης, 1 χρόνο στα Μάλγαρα, 1 χρόνο στον Δρυμό, 2 χρόνια στο 2ο Χαλάστρας;

Ήμουν «επαρκής» όταν στα Μάλγαρα που πήγα βρήκα αντί για Νηπιαγωγείο μια άδεια αίθουσα γυμναστηρίου του Δημοτικού Σχολείου και το έστησα από την αρχή κάνοντάς το ένα πανέμορφο χώρο;

Ήμουν «επαρκής» όταν μετά από χρόνια αποσπάσεων και ταλαιπωρίας πήρα επιτέλους οργανική στο 1ο Νηπιαγωγείο Χαλάστρας και κουβάλησα έπιπλα από το σπίτι μου για να το οργανώσω (βιβλιοθήκες, τραπεζάκια..) για να γίνει ο χώρος όσο το δυνατόν πιο κατάλληλος για ένα τμήμα 24 παιδιών;

Ήμουν «επαρκής» όταν πολλές φορές έδινα χρήματα από την τσέπη μου για υλικά αφού το σχολείο δεν είχε ποτέ αρκετά ;

Ήμουν «επαρκής» όταν κάποιες φορές έδινα χρήματα από την τσέπη μου για να συμμετέχουν σε εκδρομές ή άλλες εκδηλώσεις παιδιά που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν;

Και πολλά άλλα που θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να γραφτούν και που τα γνωρίζω μόνο εγώ.

Για εσάς βέβαια ίσως να είμαι ελλιπής γιατί δεν έχω κάνει εξομοίωση ,αφού όταν γινόταν, εγώ προσπαθώντας να φέρω στον κόσμο ένα δικό μου παιδί ήμουν σε διαδικασία εξωσωματικών (οχτώ στο σύνολο) για πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να την παρακολουθήσω .Και όταν πια οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις μου το επέτρεψαν ΕΣΕΙΣ σταματήσατε το πρόγραμμα.

Ίσως να είμαι ελλιπής για εσάς γιατί δεν έχω κάνει μεταπτυχιακό, διδακτορικό, διαλέξεις, συγγραφή βιβλίων και δεν ξέρω τρεις ξένες γλώσσες….

Ίσως να είμαι για εσάς ελλιπής γιατί δεν έχω παρακολουθήσει σεμινάρια 30,50,100,400 ωρών αλλά ο φάκελός μου είναι γεμάτος με βεβαιώσεις συμμετοχής από ημερίδες και σεμινάρια μιας ημέρας που ΕΣΕΙΣ οργανώνατε (αλλά τώρα πια δεν έχουν καμία σημασία)…..

Αλλά για ένα πράγμα να είστε σίγουροι :

Για κανένα από τα 600 περίπου παιδιά που πέρασαν από την τάξη μου και από την ζωή μου δεν είμαι ελλιπής. Κι αυτό μου το βεβαιώνει η αγάπη τους και η συγκίνησή τους όταν πολλά από αυτά τα συναντώ(άντρες και γυναίκες πια) μετά από πολλά χρόνια ,τα καλά τους λόγια ,η θερμή αγκαλιά τους..

Αυτή είναι για μένα η μόνη ουσιαστική αξιολόγηση που με εκφράζει και με δικαιώνει σαν εκπαιδευτικό….

Όσο για την δική σας, την θεωρώ ανούσια, υποκριτική, ουτοπική και άδικη….

Και να είστε σίγουροι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εκπαιδευτικών σκέπτονται σαν εμένα… Πόσο λυπηρό αλλά και ανησυχητικό που δεν το βλέπετε…..

Τελικά το μόνο που καταφέρατε είναι εγώ που αγαπώ την δουλειά μου ,γίνομαι ευτυχισμένη μέσα σε μια τάξη με μικρούς μαθητές και πιστεύω πως έχω να δώσω πολλά ακόμη, να ονειρεύομαι την συνταξιοδότηση.

Και πραγματικά θα ήθελα να ξέρω πόσο «επαρκείς» είστε όλοι εσείς που αποφασίζετε για μας χωρίς εμάς, αν και δεν έχετε αξιολογηθεί ΠΟΤΕ και θεωρείτε τους εαυτούς σας ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.

fb Μαρίας Δαλκίδου

πηγή