Κάρτες της Helene La Branche που μετέφρασα για την αναγνώριση συναισθημάτων με τον λύκο Ζαχαρία των Orianne Lallemand - Éléonore Thuillier
Περισσότερα για τα συναισθήματα του λύκου Ζαχαρία εδώ και εδώ.
Κάρτες της Helene La Branche που μετέφρασα για την αναγνώριση συναισθημάτων με τον λύκο Ζαχαρία των Orianne Lallemand - Éléonore Thuillier
Στο μακρινό 2005-2006 είχα κάνει ένα πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής (πολύ πριν από το πρόγραμμα "Βήματα για τη ζωή") με όλη του την ουσία και τον άξονα στον τίτλο: "Είναι εντάξει! (Ό,τι κι αν νιώθω). Βασισμένο στη θεωρία του Paulo Freire με τις αξίες της Eleutheropedie του Daniel Le Bon και την πρακτική εφαρμογή του θεατρικού παιχνιδιού του Λάκη Κουρετζή και κυρίως του θεάτρου του καταπιεσμένου του Augusto Boal.
Αυτό το "Είναι εντάξει" να νιώθω οποιοδήποτε συναίσθημα δυσάρεστο ή ευχάριστο, το έχω δεχθεί κι εγώ σαν δώρο από την Έρση Ζαράγκαλη. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθω τύψεις επειδή ένιωσα θυμό (η διαφοροποίηση είναι στο πως μπορώ να τον εκφράσω). Τώρα πια έχουμε αρχίσει να το συνειδητοποιούμε. Τότε τα δυσάρεστα συναισθήματα αντιμετωπίζονταν ως "ταμπού", ως κάτι κακό που μπορεί να νιώσει ένα παιδί π.χ. να ζηλέψει το μωράκι που ήρθε ή να θυμώσει με τη μαμά που το γέννησε. Ενίοτε αυτό το πρόγραμμα το έκανα κι άλλες χρονιές μέσα στην τάξη. Ενδεικτικές και ελάχιστες δραστηριότητες μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ.
Αυτή λοιπόν τη φράση τη χρησιμοποιούσα πολύ και το 2006-2007 που είχα τη τύχη να συνεργαστώ στο νηπιαγωγείο Πυθαγορείου με τη νεοδιόριστη και εξαιρετική συνάδελφο Αντιγόνη Τσίτσιλα. Έκτοτε η Αντιγόνη έφυγε από τη Σάμο, κι εκτός των άλλων ξεκίνησε να γράφει πολύ ενδιαφέροντα βιβλία για παιδιά και ενηλίκους.
Πριν λίγες μέρες με πολύ χαρά και μεγάλη συγκίνηση έμαθα από την ίδια ότι το τελευταίο της βιβλίο για παιδιά είναι εμπνευσμένο ακριβώς από αυτή τη φράση και ουσία. Το βιβλίο της λοιπόν "Είναι εντάξει" ασχολείται ακριβώς με τα συναισθήματα των παιδιών και κυρίως την αποδοχή των συναισθημάτων, ΟΛΩΝ των συναισθημάτων και όπως μου είπε, το εμπνεύστηκε από εκείνη την εποχή που με άκουγε να το χρησιμοποιώ συχνά. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα και θυμήθηκα τους ομόκεντρους κύκλους και κυματισμούς του Ίρβιν Γιάλομ.
Είχα την τύχη να το διαβάσω (και μάλιστα με προσωπική αφιέρωση) και το βρήκα εξαιρετικό (μαζί με την εικονογράφηση της Ιωάννας Καλοστεφάνου). Περνάει ακριβώς αυτό το ανθρώπινο μήνυμα στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους: αποδέχομαι τα συναισθήματά μου, είναι δικά μου και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, είναι κομμάτι από εμένα και αυτά. Αν τα απορρίψω ή τα φορτώσω με ενοχές είναι σαν να μην αποδέχομαι τον εαυτό μου. Το πως θα τα εκφράσω ή θα τα διαχειριστώ είναι άλλο κομμάτι. Η αρχή γίνεται με την αναγνώριση (και η γνώση της σωστής λέξης είναι σημαντική και βοηθάει στη συναισθηματική έκφραση π.χ. δεν είναι το ίδιο η στενοχώρια με τη λύπη ή ο θυμός με την οργή κ.λ.π.) και με την ΑΠΟΔΟΧΗ, με την καλοπροαίρετη υποδοχή και αποδοχή. Πόσο μα πόσο σημαντικό! Και βέβαια τα συναισθήματά μας δεν είναι ούτε αρνητικά, ούτε θετικά! Τα συναισθήματα είναι συναισθήματα, κάποια τα βιώνουμε ευχάριστα και κάποια δυσάρεστα.
Όλα τα παραπάνω πραγματεύεται το βιβλίο της Αντιγόνης. Μάλιστα στο τέλος έχει πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις δραστηριοτήτων με το πολύ ιδιαίτερο "φιδάκι των συναισθημάτων". Εδώ μπορείτε να δείτε κάποιες σελίδες από το εσωτερικό.
Είναι μεγάλη μου χαρά που έφτασε στα χέρια μου και το διάβασα, και κυρίως που περνάει αυτή την απλή αλλά πανανθρώπινη αλήθεια...
Ε Ι Ν Α Ι Ε Ν Τ Α Ξ Ε Ι !!!!
Καλοτάξιδο Αντιγόνη😊
Ποιος θα ήμουν εγώ αν δεν είχα οικογένεια και φίλους; Υπάρχω μέσα από εσένα (πρφρ. Paul Ricoeur), μέσα από ένα ΕΣΥ και μπορώ να δω τον εαυτό μου (και να τον προσδιορίσω αν το επιλέξω) μέσα από τα μάτια σου, είτε είσαι γονιός, είτε είσαι φίλος.
Σε αυτό λοιπόν το φιλοσοφικό πλαίσιο ασχοληθήκαμε και με τη φιλία, την αρμονική και συνεργατική εταιροπρόσωπη συν-ύπαρξη μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.
Μερικές από τις δραστηριότητες με τις οποίες ενδυναμώσαμε τη σχέση εγώ-εσύ:
Περισσότερες δραστηριότητες και προτάσεις με τον Ασημάκη, το ψαράκι της φιλίας εδώ.
Το πλαίσιο για την επιστολή που μπορείτε κι εσείς να διαχειριστείτε από εδώ.
Το βιβλιαράκι των φύλλων μπορείτε να το εκτυπώσετε μπρος πίσω οπότε βγαίνει ένα μονοσέλιδο Α5
Βάλε τα φτερά της ουράς στα πουλάκια: https://frompond.blogspot.gr/2013/10/pin-tail-on-bird.html
Και φέτος, με μεγάλη μας χαρά υποδεχθήκαμε από τον Φάρο την κυρία Φρόσω Μακρή και την κυρία Ευαγγελία Αμπαζή για να μιλήσουμε και να παίξουμε για τα συναισθήματα. Λόγω ιώσεων ήμασταν σχεδόν οι μισοί αλλά το απολαύσαμε διπλά!
Στην αρχή γνωριστήκαμε και μιλήσαμε λίγο για τα συναισθήματα και τι μπορεί να είναι.
Ύστερα παρομοιάσαμε την καρδιά μας με τον ουρανό που τον διέπουν διάφορα καιρικά φαινόμενα. Πότε σύννεφα, πότε λιακάδα, πότε καταιγίδα, πότε ήλιος και βροχή. Έτσι τα παιδιά διάλεξαν διάφορα καιρικά φαινόμενα ανάλογα με το συναίσθημα και μας τα παρουσίαζαν. Έπειτα συζητάγαμε πως μπορούμε να τα διαχειριστούμε.
Η λύπη σαν συννεφάκι βροχής
Ο θυμός σαν κεραυνός
Ο φόβος σαν μοβ τρεμουλιαστό σύννεφο της δύσης
Η ζήλια/αηδία που είναι σαν σύννεφο μπρόκολου, που είπε μία μικρή μας
Ο ήλιος παρέα με τη χαρά
Όμως κάποιες φορές στον ουρανό υπάρχουν και σύννεφα και ήλιος, όπως κι εμείς μπορεί να μην νιώθουμε μόνο ένα συναίσθημα αλλά πολύ περισσότερα. Όπως επίσης, ένα ευχάριστο συναίσθημα μπορεί να διαδεχτεί ένα δυσάρεστο συναίσθημα, σαν τα σύννεφα που κυνηγιούνται στον ουρανό.
Κι ένα συναίσθημα που αφήσαμε για το τέλος ήταν η αγάπη. Το κάθε παιδί που έπαιρνε τη δική του καρδούλα έλεγε τι αγαπά και ποιον.
Όταν ολοκληρώσαμε το εργαστήρι δώσαμε υπόσχεση να ξανασυναντηθούμε μέσα στη χρονιά και να παίξουμε μαζί με τις κυρίες Μακρή και Αμπαζή. Ο ενθουσιασμός έφερε χειροκροτήματα.
Για μια ακόμα φορά ευχαριστούμε από καρδιάς τον Φάρο για την αγαστή συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια.