"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος..." Καλοκαιρινή γιορτή

Η καλοκαιρινή μας γιορτή είχε ως θέμα της το προσφυγικό ζήτημα. Η έμπνευση μας ήρθε από το βιωματικό σεμινάριο που παρακολουθήσαμε μέσα στη χρονιά από τον Anasa, όπου δουλέψαμε με θεατρικό παιχνίδι (εμείς οι εκπαιδευτικοί) την ιστορία ενός προσφυγόπουλου, της Ειρήνης.

Λόγω του προγράμματος που τρέχει όλη τη χρονιά για τη διαφορετικότητα (βλ. ΑμΕΑ και πρόσφυγες) εννοείται πως θελήσαμε να δουλέψουμε και αυτή τη γιορτή εις βάθος και πολύ βιωματικά με τα παιδιά. Έτσι φτιάξαμε το σακίδιο της "Ειρήνης" με διάφορο υλικό μέσα και κάναμε τις βιωματικές ασκήσεις με τα 2 τμήματα ξεχωριστά (κλασικό και ολοήμερο) ώστε να δώσουμε περισσότερο χώρο στα παιδιά. Αφού λοιπόν πρώτα δουλέψαμε με τα παιδιά και φτιάξαμε τη δική μας ιστορία, ύστερα είδαμε την ταινιούλα με την Ειρήνη (Carly). Τα παιδιά όμως είχαν ήδη βρει το νόημα (είχαμε δουλέψει πολύ παλαιότερα πάλι βιωματικά με το ΦΑΡΟ, εδώ).

Έπειτα, εκείνες τις μέρες είχα τη μεγάλη τύχη να ανεβάσει η εξαιρετική Χριστίνα Τότσκα την ιστορία της Ειρήνης δουλεμένη με τα 6 καπέλα σκέψης του De Bono  (μια πάρα πολύ καλή δουλειά   εδώ). Εννοείται πως τα χρησιμοποιήσαμε!

Στη γιορτή μας έγινε και η απονομή του επαίνου που πήραμε από το Υπουργείο Παιδείας για το σύνολο της δουλειάς μας στο προσφυγικό από την υπεύθυνη σχολικών δραστηριότητων (που μας πρότεινε κιόλας), κ. Πέλλη Παππά. Το κάθε παιδάκι μαζί λοιπόν με το ενθύμιο του νηπιαγωγείου πήρε και τον ατομικό του έπαινο. Επίσης είχαμε τη μεγάλη χαρά να παρακολουθήσουν τη γιορτή 2 από τα μέλη του ΦΑΡΟΥ, ο κύριος Γεννιάς που μας είχε κάνει το βιωματικό για τους πρόσφυγες εδώ και η κυρία Αμπατζή, που μας είχε κάνει το βιωματικό για την ομαλή μετάβαση εδώ. Τέλος μας τίμησαν και από την Ύπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες.Οι εκπρόσωποι που ήρθαν παρέλαβαν εκπαιδευτικό υλικό και ζωγραφιές που φτιάξαμε για τα 93 ασυνόδευτα παιδιά στο Hot Spot της Σάμου αλλά έδωσαν και αναμνηστικά δωράκια στα παιδιά ένα καταπληκτικό βιβλίο της Ελένης Σβορώνου "Σκληρό Καρύδι", κάρτες και βραχιολάκια με το σήμα της Ύπατης Αρμοστείας. Ήταν πραγματικά η όλη εκδήλωση συγκινητική και ζεστή. 

Μερικές φωτογραφίες αποδεικνύουν την ομορφιά αυτής της δουλειάς και όπως είπα και στη γιορτή, τα παιδάκια μας φέτος δε θα φύγουν καλύτεροι ηθοποιοί αλλά καλύτεροι άνθρωποι.

 Οι αφίσες μας που πλέον κοσμούν το γραφείο της κυρίας Παππά.

Το εκπαιδευτικό υλικό τυλιγμένο σε δώρο (κυρίως μαθηματικά - παγκόσμια γλώσσα και παζλ) καθώς και η πρόσκλήσή μας που είχε τη μορφή βαλίτσας.

 Τα δάση που πέρασε η Ειρήνη

 Η χώρα των κορακιών και το σπίτι του Καλόκαρδου

 Και μια δική μας πινελιά αφού ουσιαστικά προσαρμόσαμε την Ειρήνη σε ελληνικά δεδομένα. Η ταβέρνα ήταν για τους φτωχούς (με το φίλο μας το Μίλτο να παίζει μονόχειρας κιθάρα) και μια που δουλέψαμε πολύ τον Τάσο Λειβαδίτη, ζωντανέψαμε από την ταινία "Συνοικία το όνειρο" τη σκηνή της ταβέρνας με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.

 Η αγαπημένη μου στιγμή σε κάθε γιορτή: πριν ξεκινήσει μαζευόμαστε όλοι και υποσχόμαστε να το ευχαριστηθούμε πάνω από όλα, γιατί είμαστε πάρα πολύ καλοί και οι κυρίες είναι περήφανες για μας!

Για να μπουν τα παιδιά στη θέση τους έπαιζε το λατρεμένο κομμάτι του Λιβάνου:

Οι μουσικές που διαλέξα, προσπάθησα να είναι σχεδόν από όλο τον κόσμο, γιατί η προσφυγιά δεν παύει να είναι πανανθρώπινη.

Η Ειρήνη στο ζεστό της κρεβατάκι ξυπνά από τους ήχους και τις φλόγες του πολέμου.

 

Οι χωρικοί δεν την θέλουν και φωνάζουν την αστυνομία να τη στείλει στο ορφανοτροφείο.

 

Το κυνήγι των αστυνομικών

 Αφού γλιτώνει η Ειρήνη τραγουδά στο φεγγάρι και παραπονιέται:
"Φεγγάρι μάγια μου' κανες"...

 Φοβισμένη αποκοιμιέται στο δάσος. Κάτι σαν νανούρισμα:

 Η χώρα των Πετροφάγων

Οι μεταξωτές ουρές - σαν όνειρο που χορεύει.

H Χώρα των μαύρω Κορακιών

 Η χώρα των Αχόρταγων

Οι φτωχοί που τη διωχνουν αλλά της ζητάνε να καταλάβει
"Άτιμε ντουνιά!!!!"

 Η χορευτική "πάλη" του φτωχού με το ντουνιά.

 Όμως η Ειρήνη δεν έχει που αλλού να πάει. Τραγουδάει στη μητέρα της, μα τι άλλο; Το σκοτεινό τρυγόνι.

 Το σπίτι του κυρίου Καλόκαρδου και η οικογένειά του

Την καλοδέχονται μαζί τους.

 Όλα τα παιδιά κάνουν 3 κύκλους γύρω από την Ειρήνη και φτιάχνουν μία στατική εικόνα, ένα στοπ καρέ,  ένα κλικ στο χρόνο και στο κενό, ακίνητα αγάλματα που δεν κοιτούν κανένα παρά ακούμε όλοι μαζί απόσπασμα από το ποίημα του Λειβαδίτη "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος"

Οταν σταματά, ζωντανεύουν, πιάνονται από τα χέρια και τραγουδούν το "Αν όλα τα παιδιά της γης..."

 Απονομή ενθυμίων και επαίνων

 Οι αντιπρόσωποι της Ύπατης Αρμοστείας παραλαμβάνουν το εκαπιδευτικό υλικό που στέλνουμε στα παιδιά και δίνουν τα αναμνηστικά στα παιδιά.

Αναμνηστική φωτογραφία με την κ. Παππά, τον κ.Γεννιά, την κ. Αμπατζή και τους εθελοντές της UNHCR

Με τα αναμνηστικά βραχιολάκια!

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για τη στήριξη και τη συμμετοχή σας όλη αυτή τη χρονιά.

Σημείωση: Χωρίς την αγαστή συνεργασία και των 3 συναδέλφων (Λίλα - σούπερ προϊσταμένη και οργανωτική, Ματίνα - η ήρεμη δύναμη και το φιλότιμο παιδί, Μαρία - ω ρε τι τρέλα κουβαλάς)   τίποτε δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Οφείλω όμως να πω πως τα καταπληκτικά σκηνικά είναι της συναδέλφου Ματίνας Ορφανιδου που μας έδωσε τη μεγάλη χαρά να είναι φέτος μαζί μας και εγώ και η Λίλα, πραγματικά ανυπομονούμε να ξανασυνεργαστούμε μαζί της.

Και τώρα, κουρασμένη αλλά ευχαριστημένη θα σας ευχηθώ καλό καλοκαίρι και ραντεβού το Σεπτέμβρη!!!