Διαχείριση τάξης - Αρχή χρονιάς

Τα μαγικά φασόλια

 Βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο ένα σακουλάκι με κηρομπογιές που μοιάζουν με φασόλια! Διάλεξε ο καθένας ένα χρώμα μαγικό φασόλι και έφτιαξε το δικό του σημαδάκι πάνω στην πρώτη μας ομαδική προσπάθεια! Τους άρεσε πάρα πολύ!

Η χρονοκάψουλα των ευχών

Τα νήπια και τα προνήπια της περσινής χρονιάς έστειλαν τις ευχές τους για τους νέους μαθητές και κρυμμένο μέσα το μαγικό φτερό των ευχών για την εξέλιξη της σχολικής χρονιάς.

Τα ησυχάκια

Τα ησυχάκια (ένα κάθε φορά) επισκέπτονται τα τραπεζάκια που δουλεύουν και εργάζονται πιο ήσυχα. Η ιδέα είναι από τη Μυρτώ στα προσχολικά αλλά την είδα και εδώ. Θέλω να σας πω ότι λειτουργούν!!!

Χρησιμοποίησα το μαγικό κουτί με τον καθρέπτη και μετά ζήτησα από τα παιδιά να μου ζωγραφίσουν το μοναδικό και υπέροχο ανθρωπάκι που συνάντησαν.

Πρώτη μέρα

  

Φέτος αντί για το Kissing Hand  (βαριέμαι κάθε χρόνο τα ίδια), είπα να δοκιμάσω ένα κείμενο που βρήκα στο διαδίκτυο και παραπέμπει σε υπερθετικό βαθμό στον Τσέστερ αλλά με βάτραχο. Είναι το κείμενο "Ο Πιπ πάει σχολείο" (εδώ μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν με εγγραφή και έχει στο τέλος και 3 φύλλα με δραστηριότητες). Στα μικρά άρεσε. Στο τέλος έβγαλα μια γαντόκουκλα βάτραχο και μοίρασε στα παιδάκια βοτσαλάκια από τη λίμνη του Πιπ με καρδούλες επάνω (κόκκινο μανό). Τους άρεσε πάρα πολύ το δωράκι!

Πριν όμως κάνουμε όλα αυτά, μη μου πείτε ότι την πρώτη ώρα που μπαίνουν τα μικρά στην τάξη και δεν ξέρουν το χώρο, μέχρι να συννενοειθείτε με κάποιους γονείς, να πάρετε υλικά, φαγητά ή πετσέτες, να αγκαλιάσετε μικρά που κλαίνε, μπορεί να μη θέλετε να πάνε σε όλους τους χώρους τα μικρά να παίξουν. Εγώ φέτος έλυσα αυτό το πρόβλημα πάλι με τον Πιπ. Σε κάθε γωνιά που ήθελα να πάνε τα μικρά είχα καλλήσει και έναν Πιπ. Οπότε μπαίνοντας τους έλεγα ότι μπορείτε να παίξετε όπου βλέπετε ένα πράσινο βατραχάκι να σας περιμένει. Και λειτούργησε! Η εικόνα ήταν ίδια με τον Πιπ. Σας το ανεβάζω.

Κι επειδή σκέφτηκα φέτος πως η ζωή θέλει και λίγο πλάκα, λίγο φαντασία και λίγο τρέλα, έφτιαξα τη "μαγική" τσάντα και υποδεχόμουν τα μικρά τις πρώτες μέρες και με άλλο αξεσουάρ κυρίως στο κεφάλι (διότι η μέρα περνάει πιο χαρούμενα όταν σε υποδέχεται κάποιος που φορά στο κεφάλι  έναν φούξια φιόγκο με πούλιες!!!)

Εγώ και οι άλλοι (γενικώς)

Είχα πει τον Μάιο που σταμάτησα να γράφω ότι μόνο αν υπάρχει λόγος θα γυρίσω. Ο λόγος είναι ο εξής:

Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα παιδάκια μου που είχα από το Σεπτέμβρη μέχρι και την προηγούμενη Τρίτη αλλά και στις μαμάδες τους (ειδικά αυτές που με στήριξαν όταν μου πήραν το τμήμα μέσα από την καρδιά💕). Σας ευχαριστώ 😊...  Πέρασα υπέροχες στιγμές χαράς και έμπνευσης με τα ζουζουνάκια μου!

Θα ξεκινήσω να ανεβάζω κάποια  πράγματα που κάναμε φέτος ή που σκόπευα να κάνω, γιατί δεν θα προλάβουν να τα δούνε οι μαμάδες, μια που αναγκάστηκα να ξηλώσω την τάξη μου και να τη μετακομίσω (μη με ρωτήσετε συναδέλφισσες τίποτα γιατί δεν θα απαντήσω γι' αυτό το θέμα).

• Μιλάμε για τον εαυτό μας και το σώμα μας (εσωτερικά και εξωτερικά). Κάνουμε παρατηρήσεις και συγκρίσεις με έμφαση σε αυτά που έχουμε μοναδικά αλλά και κοινά όλοι οι άνθρωποι π.χ. έχουμε όλοι τον ίδιο σκελετό. Παίζουμε το γιατρό γιατί όλοι χρειάζεται να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο.
• Φτιάχνουμε ομαδικά το δικό μας ανθρωπάκι με τα όργανά του, πάνω στο περίγραμμα ενός προνηπίου και το ονοματίζουμε «Πιλάφ Μπόκι».

• Μας επισκέπτεται η προϊσταμένη του ΚΕΔΔΥ, κ. Μακρή με τη συνάδελφο ειδικής αγωγής Αποστολίδου Ζωζώ και μας κάνουν βιωματικό εργαστήρι με συζήτηση και παιχνίδια για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. 

• Μέσα στα πλαίσια της ενασχόλησής μας με το διπλανό μας, μιλήσαμε για τα συναισθήματά μας και πως μπορούμε να τα διαχειριζόμαστε. Ασχοληθήκαμε με το φόβο, το θυμό, τη λύπη και τη χαρά λίγο περισσότερο. Φτιάξαμε το ατομικό μας θυμόμετρο και τη γωνιά της ηρεμίας με το μαξιλάρι του θυμού και το κουτί με τα διάφορα χαλαρωτικά τρικ και προτάσεις επίλυσης συγκρούσεων.

• Διαβάσαμε και παίξαμε την «Παλέτα των συναισθημάτων» και ταξινομήσαμε τις λέξεις και τις εκφράσεις σε αυτές που πονούν, χαμογελούν και θεραπεύουν.

 

• Βάλαμε τα δικά μας συναισθήματα σε πίνακες και ανακαλύψαμε πως το ίδιο ερέθισμα δεν προκαλεί και το ίδιο συναίσθημα σε όλους.

 

• Βιωματικό εργαστήρι (με τον κ. Χαράλαμπο Γεννιά από το κέντρο πρόληψης του ΟΚΑΝΑ «ΦΑΡΟΣ») μέσα στην τάξη με έμφαση στα συναισθήματα και θέμα το μήνυμα από το «Νησί των συναισθημάτων» (παραμύθι προσαρμοσμένο από τον κ. Γεννιά, για το επίπεδο ωριμότητας των ζουζουνιών που είχα φέτος), όπου τα παιδιά μεταμορφώνονται σε γάτες και σκύλους και μπαίνουν σε ρόλους ταυτότητας. Σταδιακά, με τη μέθοδο του καθρέπτη επικοινωνούν τα συναισθήματά τους, συνεννοούνται και συνεργάζονται. Αποτυπώνουν στο χαρτί αυτή τους την εμπειρία και την παρουσιάζουν στην ολομέλεια.

• Μιλήσαμε για την ενδοσχολική βία και γνωρίσαμε τον αγαπημένο μας βατραχάκι Κέλσο που μας έμαθε τρόπους να αντιμετωπίζουμε κάποια μικρά και μεσαία προβλήματα (ο τρόπος και το υλικό που δούλεψα εδώ αλλά και εδώ).

Τίτλοι τέλους - Ημερολόγια 17-18

Όλα τα ωραία έχουν κάποτε έναν τέλος! Ήρθε και μένα η σειρά μου να σας αποχαιρετήσω. Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη θερμή υποστήριξη και συμπάθεια που έλαβα τα τελευταία 6 χρόνια. Ό,τι είχα να πω και να δείξω το ανέβασα. Έτσι θα συνεχίσω να δουλεύω μέχρι να με διώξουν σηκωτή από την τάξη. Για μένα, το νηπιαγωγείο Πυθαγορείου είναι "φανέλα", είναι ιδέα, είναι πόρωση τα τελευταία 16 χρόνια και συνεχίζει, παρά τις όποιες απογοητεύσεις και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη  (ακόμα και από το ίδιο το γραφείο Α/θμιας *).
Το "Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο"  θα συνεχίσει να υπάρχει στον αέρα για όποιον ψάχνει υλικό ή θέλει να δει πως δουλεύω κάποια θέματα στην τάξη. Επίσης θα συνεχίσει να υπάρχει  και η κοινότητά μας, Νηπιαγωγική Τρέλα, με τη στήριξη της Άννας και της Κατερίνας τις οποίες και ευχαριστώ που δέχτηκαν να αναλάβουν κάποιες ευθύνες.

Ως δώρο αποχαιρετισμού ανεβάζω τα ημερολόγια της επόμενης σχολικής χρονιάς.

5 ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ - ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΜΕ ΚΟΛΑΖ