Πέρσι είχα κάνει μία ανάρτηση για τα συναισθήματα και το άγχος των μικρών πριν ξεκινήσει το σχολείο (
μαγικός μαρκαδόρος). Φέτος νιώθω τη μεγάλη/ πολύ μεγάλη ανάγκη να κάνω μια ανάρτηση για το άγχος που περνάμε κι εμείς οι εκπαιδευτικοί κάθε Σεπτέμβρη. Επιτρέψτε μου όμως να αναφερθώ κυρίως στο νηπιαγωγικό κλάδο, μια που φέτος άλλαξαν πολλά (ωράριο, ωρολόγιο πρόγραμμα κ.λ.π.) και κυρίως ο αριθμός αναπληρωτών που θα κληθούν για το σχολικό έτος (δική μου υπόθεση και εκτίμηση).
Μιλάω εκτός αέρα με διάφορες νηπιαγωγούς και οι περισσότερες είναι αγχωμένες με όλες τις αλλαγές που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Δε σας κρύβω πως αν και "παλαιά" είμαι επίσης μία από αυτές, κυρίως όσον αφορά το αν θα έχουμε φέτος μαζί μας και τρίτη συνάδελφο. Για την εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία του νηπιαγωγείου μας, τη θεωρώ απαραίτητη.
Συνάδελφοι το μόνο που μπορώ να συστήσω είναι ψυχραιμία (ό,τι λέω και στον εαυτό μου δηλαδή) και να σας αφιερώσω το εξής κείμενο (παραφράζοντας αυτό του εξαιρετικού συναδέλφου
Απόστολου Πάππου):
"Οι πρώτες μέρες πριν αρχίσει το νηπιαγωγείο είναι γεμάτες αγωνία και ενθουσιασμό για τη νέα χρονιά! Υπάρχουν τόσες ετοιμασίες που πρέπει να γίνουν: τα παρουσιολόγια, τα συρταράκια, τα δωράκια, οι πρώτες δραστηριότητες, τα ονοματάκια σε όλο το χώρο, η τάξη, το πρόγραμμα εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων της χρονιάς, οι γωνιές, η καθαριότητα, τα γραφειοκρατικά κ.ά. Εγώ έφτιαξα τα περισσότερα και νομίζω πως κι εσείς πρέπει να έχετε κάνει αρκετά. Για τσεκάρετε μόνο, μήπως σας ξέφυγε κάποιο ονοματάκι ή κάποιο δωράκι μήπως βγήκε λειψό; Μήπως ξεχάσατε να υπολογίσετε σωστά τον αριθμό;
Για τσεκάρετε μόνο: το πλατύτερο χαμόγελό σας είναι εκεί; Τα χέρια σας ανοίγουν για να αγκαλιάσουν τα προνηπιάκια που κλαίνε; Η φωνή σας είναι εντάξει για να τραγουδάτε πολύ τις πρώτες μέρες; Τα ποδαράκια σας αντέχουν για τα πρώτα ψυχοκινητικά παιχνίδια; Η καρδιά σας λαχταρά να συμμετέχει σε αυτή τη νέα "παράσταση" που η πρεμιέρα της είναι κάθε 13 Σεπτέμβρη;
Εγώ κάθε χρόνο τρέμω αλλά φροντίζω και προπονώ την ψυχή και την καρδιά μου, κάνοντας μια βόλτα στην παραλία, χορταίνοντας φιλιά κι αγκαλιές το γιο μου για να πάρω δύναμη, ξεσπάω στην καθαριότητα του σπιτιού με το οποίο θα ασχοληθώ σοβαρά το επόμενο καλοκαίρι, πάω στην εκκλησία, χαζεύω τον υπέροχο ήλιο και κάνω αυτά που μου αρέσουν, μόνο και μόνο για να γεμίζω, να δυναμώνω και να χορταίνω με αγάπη, ώστε αυτή μετά να μπορώ να μοιραστώ με τα παιδιά. Μια μαγική αχτίδα καλοκαιρινού ήλιου λοιπόν βάζω κάτω από το μαξιλάρι μου γιατί με βοηθά να κοιμηθώ ήσυχα και φωτίζει τις πιο όμορφες πτυχές της ζωής μου κι όλα όσα ονειρεύομαι να κάνω στο σχολείο αλλά και στην προσωπική μου ζωή.
Αν νιώθετε κι εσείς έτσι, "κόψτε" μια μαγική αχτίνα από τον ήλιο και βάλτε τη κάτω από το μαξιλάρι σας για να κοιμηθείτε υπέροχα και να ξεκινήσει όμορφα και η φετινή χρονιά 1η του Σεπτέμβρη.
Μία από τις συναδέλφους σας"
