Ανοιχτή επιστολή προς την Δημοτική Σύμβουλο Σαρρηγεωργίου Θεανώ και μέλος της Σχολικής Επιτροπής Α/θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Σάμου

Αξιότιμη κυρία Σαρρηγεωργίου, 

αν και αντιπροσωπεύετε το Πυθαγόρειο στη Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας  Εκπαίδευσης Δήμου Σάμου, προφανώς γνωρίζετε ελάχιστα για τα προβλήματα και τις ανάγκες των εκεί σχολικών μονάδων. 

Συγκεκριμένα, από όσο γνωρίζω ποτέ δεν επισκεφθήκατε το Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου, ούτε γνωρίζετε τα προβλήματα κτιριακής αλλά και υλικοτεχνικής δομής που αντιμετωπίζουμε.

Τις προηγούμενες μέρες υποβλήθηκε στη Σχολική επιτροπή αίτημα από το Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου για την αποδοχή της δωρεάς από το ίδρυμα Μποδοσάκη, ενός υπολογιστή, ενός πολυμηχανήματος και ενός προτζέκτορα. Όπως διάβασα στο έγγραφο που λάβαμε (και καλούμαστε να κοινοποιήσουμε στο ίδρυμα Μποδοσάκη, για να μπορέσουμε να λάβουμε τη δωρεά) ήσασταν η μόνη που δεν συμφώνησε με την αποδοχή (κι έχετε κάθε δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου σας) αλλά κυρίως αφήσατε με τα λεγόμενά σας να φανεί ότι ζητιανεύουμε  και κυρίως ρωτήσατε, "ποιος ήταν αυτός που ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία" την οποία κανονικά θα έπρεπε να φροντίζει το κράτος. 

Δεν διαφωνώ μαζί σας, και φυσικά θα έπρεπε να μας παρέχει πολλά πράγματα το κράτος από τη στιγμή που μας φορολογεί. Όμως σας διαβεβαιώ πως αν δεν υπήρχε η φιλανθρωπία (κατά Paulo Freire o ορισμός) δε θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας με αξιοπρέπεια τόσα χρόνια. Αν δεν ήταν η κυρία Λίτσα Δήμα το 2007 και η "Αλλατίνη", ίσως ακόμα να μην είχαμε καν υπολογιστή. Αν δεν ήταν το Νηπιαγωγείο Χώρας να μας παραχωρήσει τον επιπλέον υπολογιστή του δεν θα κάναμε πρόγραμμα Τ.Π.Ε. στο Νηπιαγωγείο. Αν δεν ήταν ο κύριος Δελώνης να μας παραχωρεί κάποιες χρονιές το δικό του υπολογιστή, δε θα είχαμε γωνιά υπολογιστή. Αν δεν ήταν δεκάδες άλλοι συγχωριανοί μας, (γονείς και μη) να προσφέρουν ό,τι δεν χρειάζονται στο Νηπιαγωγείο, μπορεί να μην είχαμε κάποια έπιπλα, ρούχα για το χώρο μεταμφίεσης, βιβλία για τη γωνιά της βιβλιοθήκης και ένα σωρό άλλα. Ακόμα και εμείς οι νηπιαγωγοί βάζουμε συνήθως και από την τσέπη μας για να γίνονται αξιόλογα προγράμματα στο νηπιαγωγείο μας. Σε ένα σχολείο, πάντα κάτι μπορεί να χρειαστεί κι αυτό να είναι μια χειρωνακτική προσφορά ή έστω το ενδιαφέρον ενός δημοτικού συμβούλου, ανεξαρτήτου κόμματος.

Εσείς, πού ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν ήρθατε στο χώρο μας από το 2001 που βρίσκομαι συνειδητά στο Πυθαγόρειο κι ας μην είμαι από εδώ;

Σας απαντώ λοιπόν πως εγώ ήμουν αυτή που με τη βοήθεια συναδέλφων bloggers έψαξα και κινητοποίησα τη συγκεκριμένη κίνηση και η προϊσταμένη μου με στήριξε και έκανε όλα τα διαδικαστικά. Εγώ "ζητιάνεψα" κι αν χρειαστεί, για το καλό του σχολείου μου θα "ξαναζητιανέψω". Σας προτείνω να διαβάσετε, ή να ξαναδιαβάσετε την "Αγωγή του καταπιεζόμενου" του Paulo Freire, και να μην γίνεστε καταπιεστής του καταπιεστής σας αλλά απελευθερωτής. Σας ζητώ όμως όχι  να απελευθερώσετε εμένα και το νηπιαγωγείο μου αλλά τον ίδιο σας τον εαυτό. Κι αφήστε εμάς να κάνουμε τη δουλειά μας όπως γνωρίζουμε καλύτερα. 

Κι αφού δεν είστε μέρος της λύσης, μη γίνεστε  τουλάχιστον μέρος του προβλήματος.

Με εκτίμηση,

Μαρία Χατζηπαναγιώτου

Νηπιαγωγός Πυθαγορείου