Πυθαγόρειο νηπιαγωγείο, οπαδός του ελευθερία, όχι αναρχία.

Μόνο δωρεάν υλικό και παρουσιάσεις, χωρίς εγγραφή. Σχόλια προαιρετικά αλλά επώνυμα! Απαραίτητη η αγάπη για τη διδασκαλία και τους μικρούς-μεγάλους ανθρώπους. Το "Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο" είναι μία ιδέα. Αυτή η ιδέα μπορεί να ανθίσει σε όποιο σχολείο και να βρεθεί!

Καλή πλοήγηση!

Συνολικές προβολές σελίδας

29.10.14

ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

Τις συγκεκριμένες κάρτες μας τις έστειλε μεταφρασμένες η σχολική μας σύμβουλος, κυρία Μοσχοβάκη, και τις βρήκα εξαιρετικές, γι' αυτό και σας τις ανεβάζω.







Υλικό μπορείτε να βρείτε και εδώ 


27.10.14

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Προτείνω το συγκεκριμένο βιβλιαράκι να δοθεί έτοιμο στα παιδιά για να μην κουραστούν κόβοντας αλλά να εστιάσουν στα βιώματα. Και πάντα, όσον αφορά τη συναισθηματική αγωγή, υπενθυμίζω πως δεν γενικεύουμε αλλά ζητάμε ένα βίωμα, ένα γεγονός, μία φορά που το ένιωσε και πάντα χρησιμοποιούμε αόριστο χρόνο και κανέναν άλλο.
Πολύ περισσότερες πληροφορίες και προτάσεις για τη συναισθηματική αγωγή εδώ.










25.10.14

ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΡΟΛΟΪ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ


Ατομικό γράφημα όπου για μια εβδομάδα συμπληρώνουν καθημερινά  1-2 συναισθήματα και στο τέλος αποδελτιώνουν.


ΚΑΡΤΕΣ


ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ


ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ



ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ






23.10.14

ΑΝ... ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Μαζεύεται το υλικό και οι φωτογραφίες κι ούτε προλαβαίνω να τα ανεβάσω. Αυτά είναι από την προηγούμενη εβδομάδα!





Μάλλον η συγκεκριμένη μπέρδεψε την παλαιοντολόγο 
με τη νεράιδα των δοντιών!


Αυτό τους άρεσε πολύ αλλά τους δυσκόλεψε. 
Μόνο τα περσινά μου προνήπια το κατάφεραν.
Τυχαίο; Δε νομίζω!














21.10.14

28η Οκτωβρίου και ενσυναίσθηση

Με ανησυχεί το γεγονός ότι κάποια από τα παιδιά μου αντιμετωπίζουν τη συζήτηση για την 28η Οκτωβρίου σαν μέρος ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, όπου ο θάνατος, από όπου και όπως και να προέρχεται, προκαλεί ευχαρίστηση, μία στρεβλή "ηδονή". Σε μεγάλο βαθμό είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης της ηλικίας, όμως δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ο εθισμός στο θάνατο κάποιου, χωρίς να προκαλείται η παραμικρή αντίδραση. Δεν φταίνε όμως τα παιδιά. Φταίμε εμείς που τα αφήνουμε να βλέπουν ειδήσεις, να παρακολουθούν κάτι ανεπίτρεπτα "παιδικά", να παίζουν κάτι μεγαλειώδους βλακείας παιχνίδια στον υπολογιστή, να μας βλέπουν να μην αντιδρούμε πια στη δυστυχία που υπάρχει γύρω μας, δίπλα μας, κ.ο.κ.
Με όλα αυτά τα παραπάνω κατέληξα ότι φέτος θέλω να δώσω έμφαση στη συναισθηματική συν-κίνηση των παιδιών μου. Θέλω να συν-κινηθούμε ομού σε ένα συναισθηματικό ταξίδι σε εκείνη την εποχή, και όχι τόσο ιστορικό ή κατασκευαστικό (βλέπε χειροτεχνίες). Αρωγός σε αυτή μου την προσπάθεια και πάλι η τέχνη, είτε είναι ζωγραφική (εδώ, εδώ και εδώ) είτε είναι ποίηση (εδώ), είτε είναι μουσική (εδώ), είτε είναι η φωτογραφία (εδώ), συν τα παρακάτω. Στην τρέλα της σημερινής παράλογης εποχής που ζούμε, το μόνο που έχω να αντιτάξω είναι η τέχνη, ελληνική και παγκόσμια.






.

.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ