Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα που επαναλαμβάνω κάθε χρόνο με τα μικρά μου είναι η διατήρηση της ποσότητας. Θυμάμαι που μαθαίναμε στο Πανεπιστήμιο με την κυρία Κουτσουβάνου αλλά και την κυρία Ντολιοπούλου για τον Piaget και τη θεωρία του. Μέσα σ' αυτά λοιπόν ήταν και η διατήρηση ποσότητας που τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αδυνατούν να συλλάβουν από μόνα τους.
Έτσι λοιπόν κάθε χρόνο κάνω τα ίδια κόλπα στα μικρά μου και κάθε χρόνο καταφέρνω να τα "εξαπατήσω"!
- Ξεκινάμε με το κλασικό πια κομμάτι πλαστελίνης που πρώτα το κάνουμε μπάλα και μετά φιδάκι. Που είναι περισσότερη η πλαστελίνη; Απαντούν στο φιδάκι!
- Συνεχίζουμε με την ίδια ποσότητα νερού σε διαφορετικό δοχείο. Εκεί λίγο οι απόψεις διίστανται: οι μισοί λένε ότι στο ψηλό ποτήρι έχει περισσότερο νερό, οι άλλοι μισοί στο χαμηλό δοχείο.
- Τέλος δοκίμαζω και με τα πον πον. 50 στο μπουκάλι και τα ίδια 50 βάζω και στο βάζο. Που είναι περισσότερα; Πάλι διαφωνία. Από εκεί όμως άρχισε να ξετυλίγεται το μυστήριο. Τα βοήθησε ο ίδιος αριθμός. Γιατί τα μετρήσαμε: 50 εδώ 50 κι εκεί.
- 'Επειτα επιστρέψαμε στην ίδια ποσότητα νερού και τέλος φτάσαμε στην ίδια ποσότητα πλαστελίνης. Αφού δεν έβγαλα και δεν έβαλα τίποτε. Σταδιακά τα μυαλουδάκια άρχισαν να κάνουν συνάψεις και τα ματάκια να αστράφτουν πονηρά: κυρία, μας κορόιδεψες! Χα χα!
