Τι πιο όμορφο και αγαπησιάρικο τις πρώτες μέρες ειδικά, τα παιδιά να παίρνουν βραβειάκια από τα χέρια της ίδιας της νηπιαγωγού. Εμένα μου αρέσει να βάζω μέσα σε κάθε ένα από αυτά και λίγο από την αγάπη μου, να μην είναι κάτι διεκπεραιωτικό. Έτσι λοιπόν και φέτος για τα νέα μου παιδάκια στο Ολοήμερο Τμήμα του Νηπιαγωγείου Χώρας, έφτιαξα διάφορες ιδέες τις οποίες βρήκα στο pinterest.
Έφτιαξα και καρδιές από φελιζόλ και καλαμάκι από σουβλάκι.
Καλή αρχή σε όλες και όλους.
Καινούρια χρονιά, καινούρια αρχή στο Νηπιαγωγείο Χώρας Σάμου για τη φετινή σχολική χρονιά. Μια αλλαγή για ανανέωση μετά από 23 συναπτά έτη υπηρέτησης στο Νηπιαγωγείο Πυθαγορείου. Δεν πήγα πολύ μακριά, μόνο 2χλμ, για την ακρίβεια "δεν πήγαμε", μια που θα έχω τη χαρά να ξανασυνεργαστώ και φέτος (όπως και πέρσι) με την εξαιρετική συνάδελφο Ματίνα Ορφανίδου που θα είναι κι αυτή στην ομάδα του Νηπιαγωγείου Χώρας, του οποίου ηγείται η καθόλα άξια συνάδελφος, Αλεξάνδρα Καρανικολάου, με την οποία μοιραζόμαστε τις ίδιες εκπαιδευτικές αξίες και ήταν ο κύριος λόγος που διάλεξα αυτό το νηπιαγωγείο.
Η δουλειά μας δεν είναι εύκολη. Γι' αυτό θεωρώ σημαντικό το καλό συναδελφικό κλίμα, το οποίο μας βοηθά να αντέξουμε τις δυσκολίες τις οποίες σίγουρα θα συναντήσουμε μέσα στη χρονιά. Γι' αυτό λοιπόν σκέφτηκα, όπως κάνουμε δωράκια στα παιδιά τις πρώτες μέρες, έτσι να φτιάξω και δωράκια για τις συναδέλφους.. Έτσι για το καλό! Σας ανεβάζω τις προτάσεις μου και σας εύχομαι μια καλή, ήρεμη και δημιουργική σχολική χρονιά!
.jpg)
Ανακύκλωσα και ένα καλαθάκι που σίγουρα κάπου θα μας φανεί χρήσιμο.
Τέλος σας ανεβάζω μια πολύ απλή ιδέα παραλλαγή που έφτιαξα, (της παραπάνω φωτογραφίας) με τις υγρές μπαλίτσες και τα βαζάκια, για δωράκια.
Θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω την www.kinderella.gr γιατί από τότε που διάβασα την ανάρτησή της (εδώ και χρόνια) για το παιχνιδοτράγουδο των κανόνων ειλικρινά έχω λύσει πολλά προβλήματα και έχω σωθεί (εδώ η εξαιρετική ανάρτηση).
Όπως κάθε νηπιαγωγός, έτσι κι εγώ όταν βλέπω μια καλή ιδέα και πρόταση, προσπαθώ να τη φέρω στα μέτρα μου και στην τάξη μου, αλλιώς συνήθως δεν επιτυγχάνουμε. Άλλαξα λοιπόν λίγο τα λόγια που πρότεινε η εξαιρετική συνάδελφος και τα έφερα στα δικά μου μέτρα. Τα παιδιά τρελαίνονται να το χορεύουμε και να το τραγουδάμε από την πρώτη μέρα κιόλας. Είναι το πρώτο τραγούδι που μαθαίνουμε. Άρα λοιπόν είναι ένα τραγούδι που τα παιδιά ξέρουν καλά.
Όταν άρχισε να μας παρακολουθεί ή κυρία Γεωργία, υπεύθυνη των αγγλικών, χόρευε κι εκείνη μαζί μας το τραγούδι των κανόνων. Της είπα που το βρήκα και ότι είναι στα αγγλικά (εδώ το βίντεο με το τραγούδι). Και τότε σκεφτήκαμε, να το κάνουμε στα παιδιά αργότερα και στα αγγλικά. Η μουσική είναι εξαιρετική και τα παιδιά το ξέρουν απέξω κι ανακατωτά στα ελληνικά. Οπότε μαζί με τη μασκότ των αγγλικών, τη μαϊμουδίτσα Molly, έκανε στα παιδιά σιγά σιγά, πρόταση - πρόταση με εικόνες το τραγουδάκι. Κι έπειτα, το κάθε παιδί προσπαθούσε ακούγοντας την πρόταση τραγουδιστά να βρει τον κανόνα που άκουγε. Τα μικρά ενθουσιασμένα. Κι εμάς μας άρεσε, είδαμε πως πήγε καλά γι' αυτό και το προτείνουμε.
Με ευχές για καλή σχολική χρονιά ανεβάζω και τα ημερολόγια που έφτιαξα για την τάξη μου. Μπορεί να σας φανούν χρήσιμα. Καλή δύναμη σε όλους.
Έφτιαξα και φέτος τα ημερολόγια της τάξης μου και τα ανεβάζω μήπως σας φανούν χρήσιμα (άργησα να τα ανεβάσω αλλά που μυαλό φέτος). Καλή δύναμη συναδέλφισσες και συνάδελφοι.
Μία από τις αγαπημένες μου στήλες στο εξαιρετικό www.elniplex.com είναι της συναδέλφου Lady Britt με τον τίτλο ¨"Αγαπημένο μου ημερολόγιο". Σε αυτή τη στήλη διάβασα το παρακάτω κείμενο που έβαλε λέξεις σε όλο αυτό που ζω/ζούμε τις πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο, συν τις φετινές δυσκολίες με τον κορονοϊό. Εξαιρετικό. Την ευχαριστώ από καρδιάς για τα κείμενά της.
"Μια συνάδελφός μου κρεμάει τις μάσκες των παιδιών σε κρεμαστράκια. Μια άλλη τις βάζει σε πολιμπάγκ και μια άλλη ζήτησε από τους γονείς σακουλάκια σάνιτας με το φερμουάρ. Μια τέταρτη ζήτησε ταπεράκια από όλους (ξεχάστε τα μπισκότα, τα μισά τάπερ πλέον έχουν μάσκες μέσα) και μια άλλη πήρε σκληροχαρτόκουτα με συρταράκια.
Περνάμε πολύ ωραία στο νηπιαγωγείο, παιδιά. Βάλε μάσκα, βγάλε μάσκα, ανέβασε μάσκα, μη δαγκώνεις τη μάσκα, βάλε στο σακουλάκι με τις χρησιμοποιημένες τη μάσκα, βγάλε μία καινούρια από το άλλο σακουλάκι, βάλε αντισηπτικό, πλύνε χέρια με σαπούνι, σκούπισε με πετσέτα, πού είναι η πετσέτα μου, να πάρε χαρτί κουζίνας τώρα αφού ξέχασε η μαμά να σου βάλει…
Μην κολλάτε μεταξύ σας, με αυτό το παιχνίδι παίζουν δύο, όχι τέσσερις μαζί, φταρνίστηκες, πήγαινε να πλυθείς, τρέχει η μύτη του Γιαννάκη. Ωχ… Κυρία Γιάννα (καθαρίστρια), έλα σε παρακαλώ λίγο να κάνουμε μία απολύμανση στα παιχνίδια. Διάλειμμα. Στοπ. Μην τρέχετε γρήγορα. Μην την τραβάς, θα τη ρίξεις κάτω (το τελευταίο που θες τώρα είναι ατύχημα).
Η Μαρία δε θα έρθει σήμερα, έχει πυρετό. Ώχ… Ξέρουμε κάτι περισσότερο; Ωχ…
Πού είναι η τσάντα μου; Πού είναι το παγούρι μου; Πού είναι η πετσέτα μου; Πού είναι το σακουλάκι με τις καθαρές μάσκες; Πού είναι το σακουλάκι με τις χρησιμοποιημένες μάσκες; Πού είναι το φαγητό μου; Στο ψυγείο. Πού είναι το ψυγείο; Στην κουζίνα; Πού είναι η κουζίνα; Εδώ, παιδί μου.
“Μίλα πιο δυνατά, δε σε ακούω” (εννοώ πίσω από τη μάσκα).
“Κυρία αυτό το παιδάκι με τη μάσκα με έσπρωξε…” (όλα φοράνε μάσκα)
Μου έρχεται στο νου εκείνος ο δύσμοιρος έγχρωμος στην Αμερική. I can’t breathe. Όχι, δεν έχουμε δυο βουνά με στολές να μας έχουν ακινητοποιημένους. Αλλά δε μπορώ να αναπνεύσω. Έχει 30 βαθμούς έξω. Τα παράθυρα αναγκαστικά ανοιχτά, ερκοντίσιον ούτε για αστείο. Δεν μπορώ να αναπνεύσω να πάρει, μια μάσκα κολλημένη πάνω μου συνέχεια. Κι ύστερα κοιτάζω τα παιδιά. Προσπαθούν. Προσπαθούν πολύ τα μικράκια μου. Τεσσάρων και πέντε χρονών είναι, ρε παιδιά. Και τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Καλύτερα κι από εμένα.
“Κυρία ο μπαμπάς μου είπε να την κατεβάζω όταν δε με βλέπεις να παίρνω ανάσα”. Φοβάται ο κόσμος. Γίναμε και αστυφύλακες μάσκας. Δεν χρειάζεται να μη σε βλέπω πουλάκι μου. Πάμε έξω. Διάλειμμα μάσκας όλοι. Αχ… Είδαμε επιτέλους και το υπόλοιπο πρόσωπο.
Τα παιδιά γκρινιάζουν λιγότερο από εμένα. Τα παιδιά υπομένουν καρτερικά το πρωτοφανές. Δεν το αποδέχονται. Δεν το δικαιολογούν. Το υπομένουν.
Θέλω να μοιάσω στα παιδιά. Θέλω να μοιάσω στους μαθητές μου…".
