Γωνιά δραματοποίησης

Με πολλή χαρά σας παρουσιάζω και την τελευταία γωνιά που πάλευα να οργανώσω και να στήσω στη νέα μου τάξη... η γωνιά δραματοποίησης!!! Μια από τις πιο αγαπημένες γωνιές των παιδιών. Πολύ με βοήθησε και ένα επιπλάκι που βρήκα προσφορά σε γνωστό σ. μάρκετ. 

(Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δίνω αυτό το διάστημα κάποια χρήματα από την τσέπη μου, όμως εμείς κάθε χρόνο το καλοκαίρι κάνουμε ένα παζαράκι τη μέρα της γιορτής οπότε κάποια έξοδα που κάναμε ή που θα κάνουμε, τα καλύπτουμε από εκεί.)

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ - ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ

Ένα από τα αγαπημένα μας μέρη επεξεργασίας ενός θέματος είναι η δραματοποίηση. Δε μπορούσαμε λοιπόν παρά να δραματοποιήσουμε το έργο του Κορνάρου, τον "Ερωτόκριτο". Το ευχαριστηθήκαμε και γελάσαμε πολύ. Οι εντυπώσεις δικές σας (κρίμα που δε φαίνονται μόνο κάποιες εκφράσεις).

 Η Αρετούσα στο μπαλκόνι με τη Νένα της.

 Από κάτω ο Ερωτόκριτος της κάνει καντάδα.

 Εξομολογούνται την αγάπη τους και της φιλά το χέρι!

 Ο Βασιλιάς της Αθήνας, Ηράκλης, και η Βασίλισσα Αρτέμη ανησυχούν που η Αρετούσα δεν τρώει και είναι λυπημένη. Διοργανώνουν κονταρομαχίες για να χαρεί.

 Τελευταίοι νικητές (πάνω στα καρεκλάκια - άλογα) μένουν ο Ερωτόκριτος με το ρηγόπουλο της Κύπρου, τον Κυπρίδημο! Κονταροχτυπιούνται!

Με αγωνία παρακολουθεί η βασιλική οικογένεια!

 Ο  Ερωτόκριτος βγαίνει νικητής!!!

 Η Αρετούσα τον στέφει με χρυσό στεφάνι.

Ο Πεζόστρατος (πατέρας Ερωτόκριτου) ζητά το χέρι της Αρετούσας. Ο Ηράκλης θυμώνει και εξορίζει τον Ερωτόκριτο στης ξενιτιάς τη στράτα!

 Οι δύο νέοι δίνουν όρκους αγάπης.

Η Αρετούσα δίνει στον Ερωτόκριτο το δαχτυλίδι της.

 Έρχονται προξενειά για την Αρετούσα από τον ρήγα του Βυζαντίου. Οι γονείς συμφωνούν.

 Η Αρετούσα δε συναινεί στο γάμο και ο Ηράκλης τη βάζει στη φυλακή μαζί με τη νένα της.

 Στη φυλακή η Αρετούσα μαραζώνει.

Ο στρατός της Βλαχιάς κάνει πόλεμο στον Ηράκλη και κερδίζει. Έρχεται ο Ερωτόκριτος και συμμετέχει στη μάχη. Σώζει τον Ηράκλη από το θάνατο. Εκείνος του τάζει την κόρη του για γυναίκα.

 

Ο Ερωτόκριτος πάει μεταμφιεσμένος στη φυλακή και ζητά την Αρετή σε γάμο. Εκείνη αρνείται στον ξένο. Τότε της δείχνει το δαχτυλίδι της και το ζευγάρι επανενώνεται.

 Γίνονται οι γάμοι και η στέψη του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας ως νέοι βασιλείς της Αθήνας!

ΤΕΛΟΣ

Περισσότερα για τον Ερωτόκριτο στο νηπιαγωγείο εδώ.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΣ

 Η γιορτή μας ήταν δωρικού ρυθμού, στα πλαίσια του προγράμματος καλών τεχνών, και είχε στόχο εκπαιδευτικό και ως προς τα παιδιά αλλά και ως προς τους γονείς (μη νομίζετε πως όλοι οι γονείς γνώριζαν τους καλλιτέχνες που δουλέψαμε).

Με τα παιδιά, το Δεκέμβριο, κάναμε ουσιαστικά "επαναλήψεις". Θυμηθήκαμε με ποιους καλλιτέχνες ασχοληθήκαμε, θυμηθήκαμε κάποια σημαντικά στοιχεία για αυτούς, καθώς και ένα χαρακτηριστικό τους έργο.

• Αυτές τις γνώσεις μας θελήσαμε να μοιραστούμε και με τους γονείς. Τους καλέσαμε λοιπόν στα εγκαίνια του Μουσείου Νηπιαγωγείου Πυθαγορείου. Να η πρόσκληση των εγκαινίων.

 

• Το "σκηνικό" μας ήταν λιτό (δωρικό). Στον τοίχο μεγάλες αφίσες-παζλ με έργα καλλιτεχνών που γνωρίσαμε (Θεόφιλος, Χαλεπάς, Τσαρούχης) και ένα άσπρο παραλληλόγραμμο σεντόνι σε σχήμα αρχαίου ναού. Στη μέση είχαμε βάλει μαρκαδόρους.
• Τα παιδιά ήταν στημένα ως Κούροι, Κόρες και φυσικά Καρυάτιδες (που αγαπήσαμε πολύ). Το κάθε νήπιο ήταν και άλλος καλλιτέχνης. Κρατούσε λοιπόν σαν "μάσκα" στο ένα χέρι τη φωτογραφία του καλλιτέχνη και στο άλλο ένα έργο του.

• Πριν ανοίξει η αυλαία (είχαμε μια μπλε φόδρα κρεμασμένη που χώριζε γονείς και παιδιά), άρχισα να διαβάζω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του Κώστα Τσόκλη για την εικαστική παρέμβασή του στη Σπιναλόγκα με τίτλο: "Εσύ, ο τελευταίος λεπρός". Σας το ανεβάζω αυτούσιο διότι το θεωρώ συγκλονιστικό.

Δεν ξέρω...

Δεν ξέρω ποιος δαίμονας με κυνηγάει και με βάζει να καταπιάνομαι με πράγματα που ξεπερνούν τις δυνατότητες του χώρου μας, καθώς και τις δικές μου, πια, φυσικές δυνάμεις. Ίσως γιατί φοβάμαι τη λήθη...

Όμως το παιχνίδι θα τελειώσει σε κάποια στιγμή και η τέφρα των νέων γεγονότων και των νέων ανθρώπων θα πέσει επάνω μας και θα μας καλύψει.

Εκτός (εδώ άνοιξε η αυλαία και εμφανίστηκαν τα παιδιά με κρυμμένα τα πρόσωπα) και αν το Έργο μας παραμένει αναγκαίο για τις επόμενες γενιές. Γιατί το έργο μόνο είναι ικανό να σταματήσει το χρόνο. Όμως αλήθεια ποιο είναι το Έργο, οι προθέσεις ή τα αποτελέσματά τους;

Αν τα έργα μας δεν είναι ενδεικτικά τόξα που οδηγούν στο Έργο, τότε αδίκως παιδευόμαστε τόσα χρόνια...

Κώστας Τσόκλης, 2012

Εσύ, ο τελευταίος λεπρός.

•    Με το που τελείωσα, τα παιδιά άνοιξαν τα προσωπεία και τραγούδησαν το γνωστό τραγούδι από τη Λιλιπούπολη "Μεσ' το Μουσείο".

• Με το που τελείωσε το τραγούδι ξεκίνησε ο Οδυσσέας Ελύτης και τα υπόλοιπα νήπια "κρύφτηκαν" πίσω από τα προσωπεία τους. Όταν τελείωσε ο Ελύτης άφησε τις "μάσκες" του και γύρισε στο σεντόνι όπου ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Έτσι έκανε κάθε καλλιτέχνης. Όταν φτάσαμε στο Γιάννη Ρίτσο σηκώθηκαν όλοι σαν χορωδία και τραγούδησαν το "Κουβέντα με ένα λουλούδι" (που τόσο έχουμε δουλέψει:http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/11/blog-post_14.html). 
• Όταν τέλειωσε το τραγούδι οι καλλιτέχνες που είχαν παρουσιαστεί συνέχισαν τη ζωγραφική ενώ οι υπόλοιποι ξαναμεταμορφώνονταν σε αγάλματα.

•  Αργότερα τραγουδήσαμε το "Θαλασσινό τριφύλλι" (που επίσης έχουμε δουλέψει πολύ:  http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/11/blog-post_19.html). Συνέχισαν κι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες. 
• Στο τέλος ο Μάνος Χατζιδάκις μας πρότεινε να ακούσουμε τη μουσική του. ΄Ετσι τραγουδήσαμε το "Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι" από το "Παραμύθι χωρίς όνομα". 

• Εκεί τελείωσε το ομαδικό έργο ζωγραφικής και τα εγκαίνια, με μία υπόκλιση.

• Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένη από τα παιδάκια μου. Δούλεψαν πολύ σκληρά, έμαθαν πράγματα, και τους αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ! (Κρίμα μόνο που δεν ήρθαν όλα).

•  Ανεβάζω όλο το κείμενο που έγραψα και που χρησιμοποιήσαμε. Ίσως να σας φανεί χρήσιμο. Μπορείτε να τα βάλετε με όποια σειρά θέλετε. Κι εγώ τα άλλαξα στην πορεία.

 

• 1ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΪΤΗΣ: Είμαι ο Γιάννης Γαΐτης. Είμαι ζωγράφος γνωστός πολύ για τα ανθρωπάκια μου. Με τα έργα μου προσπάθησα να ξεσηκώσω τους ανθρώπους ενάντια στη Δικτατορία.
  
  
  2.    ΑΛΚΗ ΖΕΗ: Εγώ είμαι η Άλκη Ζέη και είμαι συγγραφέας. Έγραψα το «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» και το «Καπλάνι της βιτρίνας», που έβλεπα τα καλοκαίρια στο σπίτι του παππού μου.  Μπορείτε να  το συναντήσετε στο Μουσείο Φυσικής ιστορίας στους Μυτιληνιούς.
  
  
  3.    ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: Με λένε Γιάννη Ρίτσο και είμαι ποιητής. Στη δικτατορία με εξόρισαν στη Σάμο γιατί η γυναίκα μου ήταν Σαμιώτισσα. Στην πέτρινη πολυθρόνα μου στο Καρλόβασι έγραψα την «Κυρά των αμπελιών» και ένα λιανοτράγουδο της πικρής πατρίδας.
  
  
  4.    ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Με λένε Μίκη Θεοδωράκη και είμαι συνθέτης. Με τα τραγούδια μου ξεσήκωσα τους ανθρώπους ενάντια στη Δικτατορία. Συνεργάστηκα με τον Ρίτσο και τον Ελύτη και μελοποίησα τα ποιήματά τους.
  
  
  5.    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: Είμαι ο Οδυσσέας Ελύτης και είμαι ποιητής από τη Μυτιλήνη.  Πήρα το βραβείο νόμπελ για το ποίημα «Άξιον εστί». Στα ποιήματά μου γράφω για τη θάλασσα, τα νησιά και την Ελλάδα που αγαπώ.
  
  
  6.    ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ: Είμαι ο Μάνος Χατζιδάκις και είμαι συνθέτης. Πήρα όσκαρ για τη μουσική μου στο «Ποτέ την Κυριακή». Ίδρυσα την ορχήστρα των χρωμάτων . Εμπνεύστηκα από τον Ντα Βίντσι και έγραψα το «Χαμόγελο της Τζοκόντας».
  
  
  7.    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι ο Γεώργιος Γουναρόπουλος και είμαι ζωγράφος. Μου αρέσει να ζωγραφίζω με διάφανα χρώματα σαν να ζωγραφίζω ένα όνειρο.  Στον πόλεμο του 1940 ζωγράφισα την αφίσα «Η Παναγιά μαζί του».
  
  
  8.    ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Είμαι  ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ. Όλοι με κορόιδευαν γιατί μου άρεσε να ζωγραφίζω όπου έβρισκα και να ντύνομαι τσολιάς και Μεγαλέξανδρος. Κι όμως η ζωγραφική μου αγγίζει τις καρδιές όλων των παιδιών. Εμπνεύστηκα από το έργο του Κορνάρου, τον Ερωτόκριτο.
  
  
  9.    ΠΙΚΑΣΟ: Είμαι ο Πάμπλο Πικάσο και είμαι ισπανός ζωγράφος. Ξεκίνησα το κίνημα του κυβισμού με τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν». Ζωγράφισα τη Γκουέρνικα που βομβάρδισαν οι Γερμανοί το 1937.
  
  
  10.                       ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ:          Με λένε Γεώργιο Ιακωβίδη και είμαι ζωγράφος. Δάσκαλός μου ο Νικηφόρος Λύτρας. Ήμουν ο πρώτος διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης. Αγαπώ να ζωγραφίζω παιδιά με τις οικογένειές τους.
  
  
  11.                       ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ: Με λένε  Βίνσεντ Βαν Γκογκ και είμαι ολλανδός ζωγράφος. Μου αρέσει να ζωγραφίζω τα χωράφια και τα ηλιοτρόπια με παχιές πινελιές. Στην έναστρη νύχτα έδωσα φως με τα χρώματά μου. Αγαπημένο μου χρώμα το κίτρινο.
  
  
  12.                       ΧΑΛΕΠΑΣ: Είμαι ο Γιαννούλης Χαλεπάς και είμαι γλύπτης από την Τήνο. Η μητέρα μου δε με καταλάβαινε και κατέστρεφε τα γλυπτά μου όμως εγώ δε σταματούσα.  Η κοιμωμένη μου είναι από τα ομορφότερα γλυπτά του κόσμου.
  
  
  13.                       ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ: Είμαι ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, γλύπτης, εφευρέτης και ζωγράφος. Η Μόνα Λίζα του Τζοκόντο είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα μου. Το χαμόγελό της μοναδικό.
  
  
  14.                       ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: Είμαι ο Γιάννης Τσαρούχης, έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος. Μου αρέσει να ζωγραφίζω ναύτες, τους 12 μήνες και τις 4 εποχές. Ήμουν μαθητής του Φώτη Κόντογλου.
  
  
  15.                       ΜΠΟΤΕΡΟ: Είμαι ο Φερνάντο Μποτέρο, ζωγράφος από την Κολομβία. Έχω  χιούμορ και βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Μου αρέσει να ζωγραφίζω τον κόσμο με τεράστιο όγκο.
  
  
  

ΦΡΙΚΑΝΤΕΛΑ

Για μένα σήμερα ήταν η καλύτερη χριστουγεννιάτικη γιορτή που θα μπορούσαμε να κάνουμε κι ας ήμασταν μόνοι μας (χωρίς γονείς), με πολλές απουσίες στην τάξη, χωρίς σκηνικά και αποστήθιση.

Όχι, δεν κάναμε σήμερα τη γιορτούλα μας αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση να διασκεδάσουμε στη γιορτή τόσο όσο διασκεδάσαμε σήμερα! Σας παραπέμπω σε μία εξαιρετική ανάρτηση της Μυρτώς όσον αφορά τις χριστουγεννιάτικες γιορτές, η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνη: http://pro-sxolika.blogspot.gr/2010/12/blog-post_02.html.

• Ξεκινήσαμε να διαβάζουμε την πολυαγαπημένη Φρικαντέλα. Ξαφνικά όταν άρχισαν τα παιδιά να τραγουδάνε με τα τριγωνάκια τους τα κάλαντα, ακούστηκε μια κραυγή πίσω από την κουρτίνα: "Σκασμός, σκουπιδοσκουπιδένια σκουπιδόπαιδα!..." κι εμφανίστηκε μπροστά στα παιδιά ολοζώντανη κι αγριεμένη η Φρικαντέλα!!!!

•  Αφού τους μεταμόρφωσε σε διάφορα ζώα που λέγανε τα κάλαντα με τον τρόπο τους, τους έκλεψε τις φωνές (δεν το σκέφτηκα να έχω μπαλόνια!) και πήγε για ύπνο. Τα παιδιά με τα τριγωνάκια τους σκαρφάλωσαν στον πύργο.

•  Αφού επισκέφθηκαν τα διάφορα δωμάτια (μεγάλες φόδρες με ανάλογο χρώμα) έφτασαν και στη Φρικαντέλα που ροχάλιζε τρανταχτά! Της πήραν το ραβδί.

•   Την ανάγκασαν να ακούσει τα κάλαντα.

•  Εκείνη έκλεινε τα αφτιά της και κάθε φορά κάποιος πήγαινε να της τα ξεβουλώσει.

•  Στο τέλος γλύκανε η Φρικαντέλα και χαμογέλασε. Δεν ήθελε πια το ραβδί της.

•  Το πήρε, το έκανε μικρόφωνο και τραγουδήσανε όλοι μαζί τα κάλαντα των χριστουγέννων!

•  Όταν έφυγε η Φρικαντέλα άφησε δώρο στα παιδιά ένα επιτραπέζιο. (Το είχα δει κάποτε ως πρόταση σε σημειώσεις της Γιαννικοπούλου). Τα παιδιά πρέπει να μπούνε στο κάστρο και να καταφέρουν να πάρουν τις φωνές τους πίσω. Για να μπορέσει η κάθε ομάδα να μη χάσει τη σειρά της (την επόμενη φορά που είναι να παίξει) πρέπει να σηκώσει μία κάρτα - ερώτηση και να απαντήσει εντός χρόνου σε ερωτήσεις του τύπου: "Η Φρικαντέλα δεν έτρωγε καλαμαράκια αλλά..."  ή "Η Φρικαντέλα τους ξένους δεν τους καλωσόριζε αλλά τους..." κ.τ.λ.

• Στο τέλος τα παιδιά συμπλήρωσαν τα φύλλα εργασίας που βρήκα στο: http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8.html  που ταιριάζανε πολύ με την όλη δραστηριότητα.
•  Αν αυτό δεν είναι μια υπέροχη χριστουγεννιάτικη γιορτή τότε ποιο είναι;

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ - Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

•  Σήμερα ξεκινήσαμε με ένα αγαπημένο παραμύθι του Νικόλα Ανδρικόπουλου, "Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους". Αφού το διαβάσαμε, η σύγκριση με τον Έλμερ ήταν αναπόφευκτη:
• Ο Έλμερ άλλαξε χρώμα από τη βροχή όπως και ο Πορφύριος Ξεχωριστός. 
• Ο Έλμερ όμως θέλησε να αλλάξει χρώμα ο ίδιος όχι γιατί δεν τον ήθελε το κοπάδι αλλά γιατί εκείνος προβληματίστηκε μια μέρα. Αντίθετα ο Πορφύριος βάφτηκε άσπρος γιατί στην Ασπρική δεν τον ήθελαν γιατί ήταν διαφορετικός. 
• Ο Έλμερ δε χρειάστηκε να κάνει κάποιο κατόρθωμα για να τον αποδεχτεί το κοπάδι. Τουναντίον, στο τέλος, μια μέρα το χρόνο άλλαζαν ρόλους. Αντίθετα ο Πορφύριος έκανε μια ηρωική πράξη και έτσι τον δέχτηκαν οι ασπρικανοί. 
• Συμπέρασμα: ο Έλμερ είναι μακράν το καλύτερο βιβλίο όσον αφορά την αποδοχή στη διαφορετικότητα (ούτε καν το "Κάτι άλλο" γιατί εκεί οι διαφορετικοί μένουν τελικά στο δικό τους σπίτι - γκέτο).
• Δραματοποιήσαμε το παραμύθι (με τα λίγα παιδιά που είχαμε σήμερα) αλλά αλλάξαμε το τέλος:

Ο Πορφύριος στενοχωρημένος στην Ασπρική. Δεν τον θέλουν γιατί είναι κόκκινος, είναι διαφορετικός.

Στη φυλακή με άλλους χρωματιστούς ανθρώπους.

• Τα παιδιά έπειτα έπαιξαν την ιστορία στο κουκλοθέατρο.

•  Δουλέψαμε και τον Έλμερ λίγο ακόμη αλλά αύριο θα έχω έτοιμο το φωτογραφικό υλικό.

Αυτή την εβδομάδα θα την αφιερώσουμε σε διάφορα υλικά και τεχνικές. Ξεκινήσαμε λοιπόν φτιάχνοντας το βιβλιαράκι της μπερδεμένης τέχνης!

• Τα παιδιά σε 4 διαφορετικά άσπρα φύλλα (μπορεί και παραπάνω αλλά θα κουραστούν) ζωγράφισαν διάφορα σχέδια, π.χ. στο ένα όλο χρωματιστούς κύκλους, στο δεύτερο γραμμές, στο τρίτο τετράγωνα κ.ά.
• Τα έκανα αυτά ένα βιβλιαράκι ξεχωριστό για τον καθένα και ύστερα τα έκοψα με σχέδια έτσι ώστε να χωρίζεται σε 3 μέρη. Έπειτα κάναμε τους συνδυασμούς των έργων που θέλαμε. Δεν είναι πολύπλοκο και η παρουσίαση θα σας βοηθήσει. Στην αρχή παραθέτω 4 φύλλα ζωγραφισμένα και ύστερα τους συνδυασμούς που μπορούμε να κάνουμε. Είναι πανεύκολο και εντυπωσιακό, σαν μαγικό βιβλίο. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν.

Το βιβλιαράκι της μπερδεμένης τέχνης!

                          

 

ΕΛΥΤΗΣ - "Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ", "ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ"

• Σήμερα ξεκινήσαμε ανάποδα: εμφανίστηκε ο ήλιος ο ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας και πρότεινε στα παιδιά να παίξουν όλοι μαζί το ομώνυμο ποίημα που έγραψε ο Ελύτης γι' αυτόν, την εποχή της δικτατορίας.

 

•  Τα παιδιά συμφώνησαν και με τη βοήθεια του ήλιου παίξαμε τους ρόλους (εκτός από τον ήλιο και τους ανέμους, οι γυναίκες και το κορίτσι ντύθηκαν απλά από τη γωνιά της δραματοποίησης όπως ήθελαν).

•  Εννοείται πως αυτοσχεδιάσαμε χορευτικά στα υπέροχα τραγούδια του Δημήτρη Λάγιου: 1. Κάμποι της Σαλονίκης (αγαπημένο!) http://www.youtube.com/watch?v=WmRB3jbfb74 2. Γεια σου κύριε μενεξέ http://www.youtube.com/watch?v=UjnH2A4SF8M 3. Όμορφη και παράξενη πατρίδα http://www.youtube.com/watch?v=nx0qBVBarnk

• Για να χαλαρώσουμε λίγο είδαμε στον υπολογιστή πίνακες και κολάζ του Ελύτη.

 

•  Με αφορμή αυτά φτιάξαμε τα δικά μας κολάζ χρησιμοποιώντας παλιές καρτ-ποστάλ.

 

• Χρησιμοποιώντας πάλι διάφορες εικόνες σχετικές, φτιάξαμε το δικό μας ποίημα, εμπνευσμένοι από τις λέξεις του Οδυσσέα Ελύτη για το "Θαλασσινό τριφύλλι". (Δεν προλάβαμε να το τυπώσουμε ακόμα και να το ζωγραφίσουμε).

 

•  Ακούσαμε το τραγούδι με τη μουσική του Λίνου Κόκκοτου

• Το ζωγραφίσαμε όλοι μαζί.

 

•  Παίξαμε ένα παιχνίδι με το εικονοποιημένο ποίημα. Τα παιδιά τράβαγαν κλειστά καρτελάκια με τις λέξεις που αντιστοιχούσαν στις εικόνες του ποιήματος και καλούνταν να βρουν ποια λέξη τους έτυχε και να την αντιστοιχίσουν στη σωστή εικόνα μέσα στο ποίημα.( Δες στο τέλος φωτογραφίες και φύλλα εργασίας).

• Τέλος κάναμε το ένα φύλλο εργασίας (ανεβάζω κι αυτά που θα κάνουν αύριο).

• Για το πως δουλέψαμε πέρσι το "Θαλασσινό τριφύλλι" μπες στο: http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/05/blog-post_26.html

Φύλλα εργασίας και φωτογραφίες